นางน้อยจอมพลังของนายพลบ้านนา นิยาย บท 25

ไม่นาน โจวชิวเซียงก็กินหมดหนึ่งถ้วยแล้ว จากนั้นก็ยื่นถ้วยให้โจวกุ้ยหลาน: “ตักให้ข้าอีกถ้วย”

โจวกุ้ยหลานขี้เกียจเถียงกับคนบาดเจ็บ นางจึงลุกขึ้นแล้วออกไปตักข้าวในหม้อให้นาง ตอนที่กลับมา ก็เห็นโจวชิวเซียงคีบเนื้อใส่ในถ้วยของ สวีฉางหลินลงอีกแล้ว

นางแกล้งทำเป็นไม่เห็น แล้ววางถ้วยข้าวไปหน้าโจวชิวเซียง

โจวชิวเซียงไม่พูดอะไร ยกถ้วยขึ้นมาแล้วกินคำโต กับข้าวอร่อยมากจริงๆ ถ้านางแต่งงานกับสวีฉางหลิน จะได้กินข้าวกับเนื้อแบบนี้ทุกวันหรือเปล่านะ?

คิดอยู่ในใจ นางก็เหลือบมองสวีฉางหลิน

สวีฉางหลินกินข้าวอย่างรวดเร็ว เสร็จแล้วก็บอกกับโจวกุ้ยหลานแล้วก็ลงเขาไป

เห็นเขาไม่บอกลาตัวเองเลยด้วยซ้ำ แถมยังรีบลงไปตามคนขึ้นมารับนางกลับไปอีก โจวชิวเซียงก็โกรธอย่างมาก

พอโกรธ นางก็กินข้าวมากขึ้น กินเยอะจนโจวกุ้ยหลานกับเจ้าก้อนน้อยกินไม่อิ่มเลย

โจวกุ้ยหลานล้างถ้วยเสร็จ ก็ต้มน้ำร้อนและให้อาหารไก่กับนกกระทาเสร็จแล้ว จากนั้นก็ไล่พวกมันกลับเข้าลัง และจูงแพะกลับเข้าไปในคอก

ทำทุกอย่างเสร็จแล้ว สวีฉางหลินก็พาลูกผู้พี่ชายซานเฉียงลูกชายของลุงใหญ่มา

ซานเฉียงก็เป็นคนอารมณ์ร้อนเหมือนกัน พอเข้ามาเห็นโจวชิวเซียง ก็ด่าขึ้นมาทันที: “เจ้าขึ้นเขาไปทำไม? เจ็บขาแล้วยังต้องให้ข้ามาแบกเจ้ากลับไปอีก!”

“ไม่อยากมาก็ไม่ต้องมาสิ! ข้าไม่อยากให้เจ้าแบกข้าหรอกนะ!” โจวชิวเซียงก็ไม่ได้มีนิสัยยอมคน นางรีบตอบโต้กลับไปทันที

“ถ้าไม่ใช่เพราะท่านพ่อบังคับข้ามา ข้าคงไม่สนใจเจ้าหรอกนะ!” ซานเฉียงก็โมโหเหมือนกัน กินข้าวยังไม่เสร็จก็ถูกคนเรียกมาแล้ว เขายังหิวอยู่เลยนะ!

โจวชิวเซียงอยากจะด่ากลับไป พอเห็นสวีฉางหลินยืนอยู่ข้างๆ นางก็ตัวสั่นรีบลดเสียงลง แล้วทำท่าอ่อนแอน่าสงสาร: “พี่ฉางหลิน พี่ดูพี่ชายข้าสิ ไม่เป็นห่วงข้าแล้วยังด่าข้าอีก! ข้าไม่อยากให้เขาแบกข้ากลับหรอกนะ พี่แบกข้ากลับได้ไหม?”

ถ้าตอนนี้โจวกุ้ยหลานยังดูไม่ออกอีกว่าโจวชิวเซียงกำลังคิดจะจีบสวีฉางหลิน นางก็คงไม่ใช่โจวกุ้ยหลานแล้ว

นี่จีบผู้ชายของนางต่อหน้านางเลยงั้นเรอะ! ดูท่าแล้วคงอยากจะหาเรื่องจริงๆ

“เรื่องนี้พูดออกไปคนคงได้นินทากันแน่ ให้พี่เขยเจ้าแบกเจ้า ถ้าคนอื่นเห็นเจ้า เจ้าแต่งไม่ออกจะทำอย่างไร?” โจวกุ้ยหลานตอบด้วยรอยยิ้ม

ยุคสมัยนี้ ชื่อเสียงของผู้หญิงสำคัญมาก โจวชิวเซียงยังถึงช่วงอายุที่จะแต่งงาน ถ้าชื่อเสียงพังก็คงไม่มีหนุ่มบ้านไหนมาสู่ขอแล้วล่ะ

เห็นได้ชัดว่า คำพูดนี้ซานเฉียงฟังเข้าใจแล้ว เขาพูดเสียงดังขึ้น: “คิดว่าข้าตายแล้วหรือไง? ข้าแบกเจ้าไม่ได้ จะให้น้องเขยแบกเจ้างั้นเรอะ? รีบขึ้นมาเร็วๆ ข้าจะกลับบ้านไปกินข้าวต่ออีก!”

ว่าแล้ว ซานเฉียงก็นั่งยองไปจะแบกโจวชิวเซียงขึ้นหลัง

ถึงแม้โจวชิวเซียงจะไม่อยากแค่ไหน ตอนนี้นางก็ต้องขึ้นไปบนหลังของพี่สาม ถูกพี่สามแบกขึ้นหลังแล้วเดินออกไป

โจวกุ้ยหลานมองดูสวีฉางหลินตั้งแต่หัวจรดเท้า “ไม่เลวเลย มีสาวมาชอบเพียบเลยนะ!”

ว่าแล้ว ก็เอาถังไม้ไปตักน้ำร้อนในหม้อแล้วเอาไปอาบน้ำให้เจ้าก้อนน้อย

สวีฉางหลินเกาหัวอีกครั้ง ลางสังหรณ์ของผู้ชายบอกเขาว่า ภรรยาของเขากำลังโกรธเขาอยู่

ทำไมถึงโกรธล่ะ?

วันนี้โกรธหลายรอบมาเลย

เขาเดินเข้าไป ยืนตรงหน้าโจวกุ้ยหลานที่กำลังอาบน้ำให้เจ้าก้อนน้อย เงียบอยู่นานมากก็ถึงพูดว่า: “ข้าช่วยน้องสาวของเจ้าไว้”

“อืม ข้าเห็นแล้ว” น้องสาวยังแอบชอบเขาด้วยนะ

โจวกุ้ยหลานแอบครุ่นคิดในใจ ตัวเองเพิ่งแต่งงานได้ไม่กี่วัน ยังไม่มีความรู้สึกอะไรกับผู้ชายคนนี้ ยังดีที่ตอนนี้มีคนมาชอบเขาแล้ว นางยังถอนตัวได้ทัน