นางน้อยจอมพลังของนายพลบ้านนา นิยาย บท 42

“ท่านแม่อายุมากแล้ว จะวิ่งไม่ได้นะขอรับ ถ้าล้มขึ้นมาจะทำยังไง? กุ้ยหลานเป็นภรรยาของข้า เรื่องที่บ้านข้าให้นางตัดสินใจขอรับ”

สวีฉางหลินพูดทีเดียวเยอะมาก นี่เป็นคำอธิบายงั้นเหรอ

โจวกุ้ยหลานอึ้ง ผู้ชายคนนี้กำลังอธิบายงั้นเหรอ? เขากลัวเหล่าไท่ไท่จะล้มจนเกิดเรื่อง? แล้วนางเป็นภรรยาของเขา งั้นก็หมายความว่านางจะใช้เงินที่บ้านยังไงก็ได้? ถ้าเหล่าไท่ไท่ไม่สบายใจ เขาจะโดนตบแทนนางเอง?

หัวใจเหมือนถูกอะไรเติมเต็ม อบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก

ผู้ชายคนนี้……

ถึงแม้จะไม่ชอบพูด และเป็นแค่นายพราน แต่เป็นผู้ชายที่ดีมากจริงๆ……

ในระยะเวลาสั้นๆแบบนี้ นางรู้สึกได้ถึงคำที่เรียกว่า ‘รัก’ จริงๆ

ไม่เคยมีผู้ชายคนไหนรักและอบอุ่นกับนางขนาดนี้มาก่อน

โจวกุ้ยหลานใช้มือจับอกตัวเองไว้ กัดริมฝีปากไว้แน่น ความอบอุ่นในใจพลุ่งพล่านไปทั่วร่าง ทำเอานางใจเย็นต่อไปไม่ไหว

ถ้า……ถ้าอยู่กับเขาต่อไปเรื่อยๆ เป็นสามีภรรยากันจริงๆ ต่อไปคงจะมีความสุขน่าดู

หลายวันมานี้ ถึงแม้นางจะตัดสินใจอยู่ที่นี่ต่อไป แต่ในใจก็ยังกลัว กอดเจ้าก้อนน้อยนอนเข้านอนทุกวัน กลัวว่าเขาจะทำอะไรกับนาง นางอยากเหลือทางให้ตัวเองได้ถอยกลับ

หรือนางควรจะนอนกับเขาให้จบไป……

“อุ๊ย พวกเจ้าทำอะไรตอนเช้าเหรอ?”

เสียงของผู้หญิงคนหนึ่งทำลายความคิดของโจวกุ้ยหลาน นางหันไปมอง ก็เห็นคนกลุ่มหนึ่งเดินเข้ามา และคนที่พูด ก็คือป้าของนางหลี่ซิ่วยิง

เหล่าไท่ไท่กำลังตกใจกับการกระทำของสวีฉางหลิน ตอนนี้เพิ่งรู้สึกตัวขึ้นมา เห็นคนมากมายมาที่บ้าน ก็รีบเปลี่ยนสีหน้า: “พี่ใหญ่พี่สะใภ้มาแล้วเหรอ? ตอนนี้กำลังทำข้าวเช้าอยู่?”

ว่าแล้ว นางก็เดินไปต้อนรับ

“ทำข้าวต้มธัญพืชเถอะ อิ่มและทำงานได้นานด้วย” โจวต้าซานพูดขึ้นก่อน

หลี่ซิ่วยิงกลอกตาไปมา พูดด้วยรอยยิ้มว่า: “ข้าวต้มธัญพืชก็ได้ แต่กลัวเดี๋ยวทำงานจะไม่มีแรงน่ะสิ”

นางมากินของอร่อย มาทั้งทีจะกินแค่ข้าวต้มธัญพืชเหรอ?

สะใภ้รองหวังหยู่ชุนที่อยู่ด้านหลังไม่พอใจ: “สร้างบ้านเป็นเรื่องใหญ่ อาหารเช้าต้องกินดีกินอิ่มถึงจะมีแรงทำงาน กินแค่ข้าวต้มธัญพืชได้ที่ไหนกัน? เมื่อวานทำหมั่นโถวไม่ใช่เหรอ? อาหารเช้าก็กินอันนั้นสิ”

นึกถึงหมั่นโถวที่ได้จากเมื่อวาน นางก็รู้สึกอยากกินอีก

ลูกชายอีกสามคนของนางก็รีบพูดว่า: “อยากกินหมั่นโถว!”

สีหน้าของโจวเหล่าไท่ไท่แข็งทื่อขึ้นมาทันที พูดมาขนาดนี้แล้ว นางจะพูดอะไรได้อีกล่ะ?

โจวต้าซานขมวดคิ้ว กำลังจะพูดอะไร ก็ได้ยินโจวกุ้ยหลานพูดก่อนว่า: “งั้นได้ เช้านี้กินหมั่นโถวกัน”

เด็กๆสกปรกสามคนกระโดดโลดเต้นอย่างดีใจ แล้ววิ่งอย่างตื่นเต้น

โจวชิวเซียงที่เดินอยู่ข้างหลัง จ้องมองไปยังสวีฉางหลินด้วยสายตาเปล่งประกาย

พี่ฉางหลินเก่งจริงๆ ไม่นานก็สร้างบ้านแล้ว……

พอตรงนี้เสียงดังขึ้น ก็ทำเอาเจ้าก้อนน้อยที่นอนในห้องตื่นขึ้น เขาลุกจากเตียงอย่างสะลึมสะลือ ขยี้ตาเดินออกมาข้างนอก ยืนอยู่หน้าประตู เห็นคนมาที่บ้านมากมาย เขาก็ตะโกนเรียกแม่ด้วยน้ำเสียงหน่อมแน้ม

ไม่รอโจวกุ้ยหลานตอบ หลี่ซิ่วยิงก็ยิ้มแล้วพูดว่า: “อุ๊ย นี่เป็นลูกของกุ้ยหลานสินะ? หน้าตาน่ารักน่าชังจริงๆ หยู่ชุน รีบไปล้างหน้าล้างตาให้เด็กเร็ว ให้น้องเจ้าได้พักผ่อนบ้าง”

หวังหยู่ชุน ‘เจ้าค่ะ’ แล้วเดินไปหาเจ้าก้อนน้อย

พูดจบ ก็ลากโจวเหล่าไท่ไท่เข้าไปในครัว: “น้องสะใภ้ พวกเราสองคนมาทำหมั่นโถว ให้พวกเขาไปทำเรื่องอื่นแทน ต้องทำให้เร็ว เดี๋ยวต้องพักแป้งหมั่นโถวด้วย!”

โจวเหล่าไท่ไท่ทำอะไรไม่ได้ จึงต้องฝืนยิ้มแห้ง แล้วเดินเข้าไปในครัวพร้อมหลี่ซิ่วยิง