นางน้อยจอมพลังของนายพลบ้านนา นิยาย บท 47

เห็นหมูตุ๋นกะละมังใหญ่ พวกเขาต่างก็อึ้งกันหมด

เนื้อเยอะขนาดนี้ ต้องใช้เงินมากเท่าไหร่กันนะ?

“ทุกคนกินสิ” โจวกุ้ยหลานพูด เอาข้าวสวยที่ตักเสร็จแล้ววางบนโต๊ะ

คนที่ทำงานมาทั้งวันก็หิวจะแย่แล้ว แต่เจ้าของบ้านยังไม่ได้กิน พวกเขาก็ไม่กล้ากินก่อนหรอกนะ

หวังหยู่ชุนไม่สนใจพวกนี้หรอกนะ หยิบตะเกียบแล้วยื่นไปคีบหมูตุ๋นทันที คีบทีสองสามชิ้น แล้วใส่ในถ้วยตัวเอง ตอนคีบมาถึงตรงกลางโต๊ะ มีชิ้นหนึ่งที่คีบไม่แน่นแล้วตกลงไป

นางรีบคีบขึ้นมา ยัดเข้าปากของจู้จื่อที่ยืนอยู่ข้างๆ จู้จื่อรีบเคี้ยวเนื้อในปากทันที

หอมอร่อยจริงๆ!

ในยุคนี้มีแค่ผู้ชายที่นั่งข้างโต๊ะอาหารได้ ผู้หญิงกับเด็กนั่งไม่ได้ ดังนั้นพวกนางจึงยกถ้วยตะเกียบยืนอยู่ด้านนอก เอ้อร์จู้กับซานจู้เห็นพี่ชายได้กินแล้ว ก็จับใบหน้าที่สกปรกของตัวเอง แล้วยื่นตะเกียบไปยังหมูตุ๋น

เห็นท่าทางพวกเขาแบบนี้ โจวต้าซานรู้สึกขายหน้ามาก มองหน้าเอ้อร์เฉียงที่นั่งข้างๆอย่างไม่พอใจ

เอ้อร์เฉียงก็ขายหน้าเหมือนกัน: “ทุกคนยังไม่ได้กินเลย ทำไมพวกเจ้าถึงกินก่อนล่ะ? ไปรอข้างหลังไป!”

“พวกเจ้าก็กินกันเลยสิ?” หวังหยู่ชุนพูดอย่างไม่สนใจ แล้วยื่นตะเกียบไปคีบเนื้ออีกครั้ง

เนื้อนี้อร่อยจริงๆ นางแทบจะกลืนลิ้นของตัวเองเข้าไปอยู่แล้ว!

พวกเด็กๆกินอย่างตะกละตะกลาม ไม่คิดที่จะหยุดเลย แค่ระยะเวลาสั้นๆ พวกเขากินไปสิบกว่าชิ้นแล้ว

คนงานรับจ้างมองหน้ากันเลิ่กลั่กข้างโต๊ะ ไม่คิดว่าจะมีคนที่ไร้มารยาทขนาดนี้

บ้านพวกเขาถึงจะมีเด็กชอบกินมากแค่ไหน ก็ไม่มีทางไม่รู้เรื่องขนาดนี้ ไร้มารยาทจริงๆ

โจวต้าไห่เห็นลุงใหญ่ตัวเองมีสีหน้าเคร่งขรึม ก็รีบพูดว่า: “ทำงานมาทั้งวันแล้ว ทุกคนคงจะหิวแย่ รีบกินกันเถอะ พวกเราไม่ต้องตามประเพณีกันขนาดนั้นก็ได้”

คนอื่นก็ยิ้มแล้วพูดว่า: “นั่นสิๆ หิวกันหมดแล้ว”

“อาหารดีขนาดนี้ พวกเรารีบกินกันเถอะ”

พอพูดแบบนี้ ทุกคนก็เริ่มกินกัน บนโต๊ะมีแต่เนื้อและยังมีซุปอีกด้วย

ตอนแรกทุกคนยังทนได้ แต่พอกินเข้าไปไม่กี่คำ ก็กินข้าวเร็วมากขึ้นเรื่อยๆ ไม่มีใครพูดอะไรอีก ยัดของกินเข้าไปเต็มปาก

หลี่ซิ่วยิงกับโจวชิวเซียงกินแล้วก็หยุดไม่ได้เลย และไม่สนใจเรื่องที่ผิดใจกับโจวกุ้ยหลานเมื่อกี้

แต่สวีฉางหลินกวาดตามองไปรอบๆ ก็เห็นภรรยาตัวเองกับแม่ยายพาเจ้าก้อนน้อยนั่งอยู่ในครัว กำลังกินข้าวกันอยู่

เขาก็ไม่นั่งที่เดิมอีก แล้วยกถ้วยตัวเองเดินไปทางนั้น ก็เห็นพวกนางนั่งล้อมผัดไส้หมูกับซุปตับหมูกินกัน

เจ้าก้อนน้อยกินอย่างเอร็ดอร่อย

สวีฉางหลินคีบไส้หมูเข้าปาก ชิมดูหนึ่งคำ อร่อยมาก!

อร่อยกว่าหมูตุ๋นอีก!

เขาอดไม่ได้คีบไส้หมูกินพร้อมกับข้าว

“เอ้า ฉางหลิน กินซุปตับหมูสิ” โจวเหล่าไท่ไท่ตักซุปไว้ในถ้วยสวีฉางหลิน เขารีบรับเอาไว้

พูดขอบคุณแล้วชิมหนึ่งคำ อืม อร่อยมาก อร่อยกว่าอาหารที่พวกพ่อครัวดังๆที่เขาเคยกินเมื่อก่อนเสียอีก

โจวกุ้ยหลานพอใจกับอาหารในวันนี้มาก แต่น่าเสียดายที่ไม่มีซีอิ๊ว ต่อไปคงต้องไปดูที่อื่นแล้วล่ะว่ามีซีอิ๊วขายไหม

“นี่คือซุปอะไรเหรอ?”

ซุปนี้เหมาะกับนางมาก นางไม่ต้องเคี้ยว ทั้งอร่อยและเหมาะกับการกินกับข้าวมาก

“นี่ก็คือแป้งมันเทศ ผสมกับซุปกระดูก และใส่ตับหมูสับละเอียดเข้าไปด้วย”