นางน้อยจอมพลังของนายพลบ้านนา นิยาย บท 54

ช่วงเวลานี้ เขามีเวลาว่างก็จะไปตัดไม้มาไว้ไม่น้อย ตอนนี้ก็แห้งแล้ว สามารถใช้ได้แล้ว

โจวเหล่าไท่ไท่ส่งสายตาให้โจวกุ้ยหลาน ทั้งสองไปที่ในครัว โจวเหล่าไท่ไท่กระซิบพูดกับโจวกุ้ยหลานว่า “เจ้าเฝ้าระวังดูชางหลินให้ดี เขารูปร่างหน้าตาดี กลัวคนอื่นจะสนใจ”

ไอโย้ โจวเหล่าไท่ไท่ดูออกด้วยหรือ?

โจวกุ้ยหลานรู้สึกประหลาดใจ โจวเหล่าไท่ไท่คนนี้อัศจรรย์เกินไปไหม?

นางกะพริบตา พร้อมยิ้มพูดขึ้นว่า “แม่พูดอะไร ชางหลินเป็นนายพราน ที่นาก็ไม่มี คนอื่นจะกลัวเขาด้วยซ้ำ ยังจะมีคนชอบเขา?”

โจวเหล่าไท่ไท่ก็ร้อนใจขึ้นมา นี่พูดออกมาได้อย่างไร?

เด็กคนนี้โง่จริงๆ

“ต่อให้เป็นนายพราน ก็มีความสามารถ ไม่อย่างนั้นจะสามารถสร้างบ้านใหม่ได้เร็วขนาดนี้หรือ? เขารูปงามร่างสูง พวกผู้หญิงชอบ เจ้าอย่าเลอะเลือน”

โจวเหล่าไท่ไท่แสดงท่าทีแบบนี้ โจวกุ้ยหลานขำพร้อมพูดขึ้นว่า “แม่ เจ้าดูก่อนที่ข้าจะแต่งงานกับเขา ใครไม่เดินอ้อมเขาบ้าง? มีเพียงข้าที่แต่งงานกับเขาได้ พวกเจ้าได้รู้จักเขาแล้วค่อยเห็นว่าเขาไม่เลว”

พูดอีกอย่างหนึ่งก็คือ สาวๆในหมู่บ้านกลัวเขาอย่างมาก ต่างพูดว่าเขามีประวัติเคยฆ่าคน

โจวเหล่าไท่ไท่ร้อนใจอย่างมาก นิ้วชี้กดไปที่หัวโจวกุ้ยหลานอย่างรุนแรง พร้อมพูดขึ้นว่า “เจ้าโง่หรือไง? เจ้าไม่รู้หรือว่า ตั้งแต่ชางหลินแต่งงานกับเจ้าล้วนมีแต่เรื่องในด้านดีทั้งนั้น? เจ้าดูบนตัวเขา ยังมีความน่าเกรงกลัวอยู่อีกไหม?”

คำพูดนี้ทำให้โจวกุ้ยหลานนิ่งอึ้ง

นางใช้ชีวิตอยู่กับสวีชางหลินมาตลอด ไม่สังเกตเรื่องพวกนี้ แต่เมื่อโจวเหล่าไท่ไท่พูดขึ้นมาเช่นนี้ นางก็ค่อยรู้สึกว่าเป็นเช่นนั้นจริง

ตอนเริ่มแรกบนตัวสวีชางหลินแฝงไปด้วยแรงอาฆาต ตอนนี้ไม่มีแล้ว และก็ไม่รู้ว่าเริ่มตั้งแต่เมื่อไหร่ นางไม่กลัวเขาแล้ว ยังคิดจะรังแกเขา พาเจ้าก้อนน้อยรังแกเขา....

“ชางหลินของเจ้าไม่น่ากลัวแล้ว รูปงามหน้าตาดียังมีความสามารถ แต่งงานแล้วก็ยังมีเสน่ห์ เจ้าอย่าเลอะเลือน ผู้ชายจะต้องเฝ้าระวังไว้ให้ดี”

โจวเหล่าไท่ไท่พูดเน้นอีกครั้ง กลัวลูกสาวของตนจะไม่ใส่ใจ

นางมองก็รู้ นังเด็กชิวเซียงหลงเสน่ห์สวีชางหลินแล้ว คำพูดนี้จะพูดกับลูกสาวก็ไม่ได้ จะเป็นการทำให้ชิวเซียงเสื่อมเสียชื่อเสียง

ในขณะที่กำลังพูดอยู่ สวีชางหลินก็ออกมาแล้ว

โจวเหล่าไท่ไท่ก็เปลี่ยนเรื่องพูดขึ้น ดึงเสื้อผ้าโจวกุ้ยหลาน พร้อมพูดขึ้นด้วยเสียงดังว่า “กุ้ยหลาน เราย้ายของของพวกเจ้าไปที่บ้านใหม่เถอะ คืนนี้พวกเจ้าไปนอนที่บ้านใหม่กัน”

ไม่รอให้โจวกุ้ยหลานพูดตอบ สวีชางหลินก็พูดตอบก่อนแล้วว่า “พวกเจ้านั่งพัก ข้าขนย้ายเอง”

พูดเสร็จก็วางสิ่งของในมือ หันเดินไปที่บ้านไม้หลังเดิม ม้วนเก็บที่นอนกับยกเก้าอี้หลายตัวขนไปที่บ้านใหม่

โจวเหล่าไท่ไท่ใช้ศอกสะกิดโจวกุ้ยหลาน พร้อมพูดขึ้นว่า “เจ้าดูสิ รักภรรยาตนเองแค่ไหน สามีเจ้าเป็นคนดี ต้องรักษาไว้ให้ดี”

ในใจโจวกุ้ยหลานก็หวานละมุน ช่วงนี้เหนื่อยกับการสร้างบ้านใหม่ ยังมีโจวชิวเซียงมาวุ่นวาย นางแทบไม่ได้ใกล้ชิดสวีชางหลินเลย

ผู้ชายที่ดีขนาดนี้ หากถูกผู้หญิงคนอื่นแย่งไป นางไม่ร้องไห้แย่หรือ

คิดได้เช่นนี้จึงรีบเดินเข้าไปในบ้านไม้ เก็บเอาสิ่งของเล็กน้อยย้ายไปที่บ้านหิน เดินไปถึงครึ่งทาง สิ่งของในมือก็ถูกสวีชางหลินรับไปแล้ว

“เจ้าไปนั่งพักกับแม่สักพัก แล้วค่อยทำกับข้าว”

โจวกุ้ยหลานยังไม่ทันตอบ ก็เห็นเขาหอบสิ่งของเข้าไปในบ้านหินแล้ว เจ้าก้อนน้อยก็ขนย้ายเก้าอี้เล็กก้าวเท้าน้อยๆเดินตามไป

ผู้ชายสองคน คนโตกับคนเล็กขนย้ายไปมาอยู่หลายรอบ

โจวกุ้ยหลานก็ทำได้เพียงหลีกทางให้ กลับมาที่ห้องครัว คิดว่าเย็นนี้จะกินอะไร

“เห็นไหม รักเจ้าแค่ไหน” โจวเหล่าไท่ไท่พูดขึ้นมาอย่างดีใจ