นางน้อยจอมพลังของนายพลบ้านนา นิยาย บท 58

หูไห่เสียที่อยู่ด้านข้างเห็นหวังชุ่ยฮวาพูดเช่นนี้ เดิมในใจก็อัดอั้นความคับข้องใจไว้อยู่แล้ว ตอนนี้ก็อดทนไม่ไหวพูดขึ้นว่า “ทุกคนต่างก็พูดกันอยู่ เหมือนมีคนจำได้ว่าสามีของเจ้าเป็นนักโทษฆ่าคน”

โจวกุ้ยหลานไม่พอใจยิ่งนัก

ถึงแม้ตอนที่เห็นสวีชางหลินครั้งแรก บนตัวเขามีความอาฆาต น่าหวาดกลัวยิ่งนัก แต่เมื่อได้อยู่ด้วยกันแล้ว นางสามารถดูออกว่าถึงแม้ปกติสวีชางหลินจะเป็นคนเงียบ แต่นิสัยดีมาก คนแบบนี้จะเห็นนักโทษฆ่าคนได้อย่างไร?

หวังชุ่ยฮวาที่อยู่ด้านข้าง พูดขึ้นมาอย่างเสียงดังว่า “สามีของเจ้าน่าหวาดกลัวอย่างมาก พวกเรายังกลัวว่าเจ้าจะถูกทำร้ายจนตาย ใครจะกล้าไปยุ่งด้วย?”

ถึงแม้รู้ว่าสิ่งที่นางพูดเป็นความจริง แต่ในใจโจวกุ้ยหลานก็โกรธโมโหอย่างมาก

สวีชางหลินดีขนาดนี้ ใครกันที่แอบใส่ร้ายเขาอยู่เบื้องหลัง?

“กุ้ยหลาน เจ้ารู้ไหม เจ้าก็ถูกคนอื่นก่นด่าลับหลัง” หูไห่เสียก็ไม่ปิดบังต่อไป พูดบอกโจวกุ้ยหลานขึ้นมา

ยังใส่ร้ายนาง? นอกจากเรื่องเฉินโหยวซวน นางก็ไม่ได้ทำอะไรที่ไม่ดี......

โจวกุ้ยหลาน สูดลมหายใจเข้าลึกๆ แล้วก็ถามขึ้นว่า “พูดใส่ร้ายข้าว่าอย่างไร?”

หวังชุ่ยฮวาถูกหูไห่เสียแย่งพูดก่อน จึงรีบพูดขึ้นว่า “เพื่อนบ้านเฉินโหยวซวนหลายบ้านไปเยี่ยมเฉินโหยวซวน บอกว่าภายในห้องของเขามีกลิ่นเน่าเปื่อยโชยมาเป็นครั้งๆ กลิ่นเหม็นอย่างมาก บอกว่า กล่องดวงใจของเขาเน่าเปื่อยแล้ว เฉินโหยวซวนบอกคนอื่นว่าเจ้าไปยั่วยวนเขา สามีของเจ้ากลับมาแล้วเจ้ากลัวถูกจับได้ จึงทำลายกล่องดวงใจของเขา”

โจวกุ้ยหลานไม่รู้ว่าจะต้องแสดงท่าทียังไงจริงๆ

อย่างเฉินโหยวซวน นางไปยั่วยวนเขา?

ผู้ชายคนนี้หน้าไม่อายจริงๆ อะไรก็กล้าพูดออกมา

“พวกเจ้าเชื่อหรือเปล่า?” โจวกุ้ยหลานจ้องมองทั้งสองคน แล้วก็เห็นทั้งสองคนหันหน้าไปทางอื่นอย่างไม่กล้าสู้หน้า

เห็นที คนพวกนี้เชื่อแล้ว อย่างน้อยก่อนที่นางจะพูดนั้นเชื่อแล้ว

ยังไงหูไห่เสียก็ฉลาดหน่อย รู้จักพูดขึ้นมาว่า “พวกเราที่รู้นิสัยของเจ้า ยังไงก็ไม่เชื่ออยู่แล้ว แต่ทุกคนต่างก็พูดกัน......”

“ใช่ พวกเขาพูดเหมือนอย่างเป็นเรื่องจริงมาก เรายังได้ยินมาว่า มีคนเห็นเจ้าจับมือเฉินโหยวซวนในสวนข้าวโพด เขาก็เลยไปสู่ขอที่บ้านเจ้า”

โจวกุ้ยหลานค้นหาภายในความทรงจำ แต่ก็ไม่เจอเจ้าของเดิมเคยยุ่งเกี่ยวกับเฉินโหยวซวน คำพูดนี้เหมือนจะเป็นความจริง ใครมองเห็นกันแน่?

ข่าวลือสามารถฆ่าคนตายได้จริงๆ เรื่องนี้ยังไงก็จะต้องเป็นคนตระกูลเฉินที่หน้าไม่อายปล่อยข่าวออกมาแน่

“ยังมีอีกไหม?” โจวกุ้ยหลานถามขึ้นมาอีก

เรื่องซุบซิบนินทาใครก็รู้ อีกอย่างทุกวันนี้กลายเป็นเรื่องพูดปากต่อปากของคนในหมู่บ้านหลังอาหารเย็นไปแล้ว พูดยังไงก็มี จะมีใครไม่รู้เรื่องอีกหรือ หวังชุ่ยฮวาพูดเปิดเรื่องขึ้นมาอย่างตื่นเต้นว่า “ได้ยินมาว่าเจ้านอนกับเฉินโหยวซวนแล้ว ต่อมาก็ถูกสวีชางหลินข่มขืน เจ้ากลัวสวีชางหลิน จึงไปอยู่กับสวีชางหลิน”

“อาสะใภ้ อย่าว่าแต่ชางหลินมีความสามารถในการล่าสัตว์หาเงิน ต่อให้เขาไม่มีความสามารถ เขาก็ไม่ดีกว่าเฉินโหยวซวนหรือ? โจวกุ้ยหลานโกรธจนจะหัวเราะออกมา”

นี่น่าสนใจกว่านิทานที่นางเคยดูมาเมื่อก่อนหน้านี้ ไม่รู้ว่าคนที่แต่งเรื่องพูดขึ้นมาพูดออกมาได้ยังไง

หวังชุ่ยฮวาไม่กล้าตอบ ยังไงนางก็กลัวสวีชางหลิน

“มีคนเห็นก็ให้คนคนนั้นมายืนยันกับข้า ยังพูดอย่างเห็นด้วยตาตนเอง หากสามีของข้าฆ่าคนจริงๆ คนที่พูดเรื่องนี้ก็จะต้องถูกฆ่าแน่ คนดีถูกรังแกจริงๆ”

น้ำเสียงโจวกุ้ยหลานนั้นไม่ดีอย่างมาก

พูดว่านางอย่างอื่นไม่เป็นไร ต่อให้ว่านางจิตใจชั่วร้าย แต่ว่านางเกี่ยวข้องกับเฉินโหยวซวนนั้น ทำให้นางสะอิดสะเอียนอย่างมาก

“ไอหยา ดูเจ้าพูดสิ ล้วนเป็นคำร่ำลือ อย่าจริงจัง” หูไห่เสียรีบพูดปลอบโจวกุ้ยหลาน

โจวกุ้ยหลานโยนเสื้อผ้าลอยเข้าไปในน้ำ พร้อมพูดขึ้นว่า “เรื่องนี้จะว่าเรื่องใหญ่ก็ไม่ใช่ จะว่าเรื่องเล็กก็ไม่ได้ แต่ข้ารับไม่ได้”

หวังชุ่ยฮวาพูดขึ้นมาเหมือนอย่างมีศัตรูคู่แค้นร่วมกันว่า “ต้องโทษคนที่พูดนินทาใส่ร้ายคนนั้น คำพูดนี้ ล้วนเป็นพวกเขาพูด หากไม่ใช่พวกเขา เราจะไม่ไปช่วยเจ้าสร้างบ้านหรือ?”

เรื่องนี้ถูกพูดวนกลับมาอีก ถึงตอนนี้นางยังเสียดายเงินนั่นอยู่