เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 785

ทิฟฟานี่ตื่นเต้นมาก เธอแต่งตัวตั้งแต่เช้าตรู่โดยเลือกใส่ชุดที่แพงที่สุดของเธอ ชุดแนวทางการจากฤดูใบไม้ผลิเมื่อปีที่แล้ว เธอม้วนผมยาวของเธอเป็นลอนคลื่นอ่อน ๆ ซึ่งทำให้เธอดูราวกับว่าเป็นหนึ่งในชนชั้นสูงในวงการนี้ มันให้ความร้สึกที่แตกต่างออกไปจากลุคปกติของเธอโดยสิ้นเชิง

เธอสวมรองเท้าส้นเข็มสูงคู่หนึ่ง ซึ่งทำให้ขาของเธอดูยาวและเรียวขึ้น แม้กระทั่งธัญญ่ายังตกตะลึง “หนูไม่เคยเห็นคุณแต่งตัวแบบนี้มาก่อนเลย จริง ๆ คุณดูดีมากเลย! คุณดูมีความสามารถและมีประสบการณ์ที่ดี จะไม่มีใครสงสัยว่าคุณเป็นคนโง่ตราบใดที่คุณไม่พูดอะไร”

ทิฟฟานี่กลอกตา "อย่าตบหัวแล้วลูบหลังฉันสิ ทั้งโลกรู้แล้วแหละว่าฉันโง่แค่ไหน ฉันจะเข้าไปร่วมลุ้นสนุก ๆ ไม่ว่าฉันจะติดรอบสุดท้ายหรือไม่ ถ้าฉันไม่ติดรอบนี้ ฉันจะลองใหม่ในรอบหน้า การแข่งขันนี้มีสามปีครั้งอยู่แล้ว เพราะฉะนั้นฉันจะตั้งใจทำงานเพื่อมันเลยแหละ”

ทว่าธัญญ่าดูจะไม่ค่อยมั่นใจกับผลงานของตัวเองนัก หนูจะไปเป็นเพื่อนคุณเฉย ๆ คุณต้องมั่นใจเข้าไว้นะ หนูมั่นใจว่าคุณทำได้ หนู… จะไปร่วมงานด้วยเฉย ๆ อีกอย่าง หนูเพิ่งเข้าวงการนี้และยังอ่อนหัดเกินไป นี้ถือว่าเป็นจุดเริ่มต้นที่ดีสำหรับหนูเลย เราจะสายแล้ว ไปกันเถอะ”

เพื่อความสะดวกสบายของตนเอง ทิฟฟานี่ได้ขอยืมรถลิเลียนไว้ล่วงหน้าแล้ว เมื่อเธอไปถึงที่สถานที่จัดงาน เธอก็รู้สึกว่า Audi ตัวน้อยของเธอนั้นโดดเด่นดังแกะดำที่หลงฝูงเพราะพวกเขาถูกล้อมรอบไปด้วยรถหรู ๆ เห็นได้ชัดว่าชนชั้นสูงมากมายได้มาเข้าร่วมงานในวันนี้ สิ่งนี้ยิ่งทำให้เธอตื่นเต้นเข้าไปใหญ่

จู่ ๆ เธอก็ได้รับข้อความทางโทรศัพธ์ เธอเปิดมันอ่านเพื่อค้นพบว่ามันมาจากอเลฮานโดร: ‘โชคดีนะ’

เธอตอบไปว่า: ‘ฉันจะเข้างานแล้ว ถ้าฉันติดรอบสุดท้ายฉันจะเลี้ยงข้าวคุณ’

หลังจากที่เธอส่งข้อความนั้นเสร็จเธอก็ปิดเสียงโทรศัพธ์ตัวเอง อเลฮานโดรจะติดต่อเธอเป็นครั้งคราวเสมอ เขาไม่เคยทำตัวมีพิรุธหรือมุ่งร้าย เธอจึงลดแนวป้องกันตัวเองและปฏิบัติต่อเขาเหมือนเพื่อนคนหนึ่งที่เธอสามารถคุยด้วยได้

อย่างน้อยเขาก็ไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกอยากผลักเขาออกไปจากชีวิตเธอหรือทำให้เธอคิดว่าสิ่งที่พวกเขาทำอยู่มันไม่เหมาะสม อย่างน้อยก็สำหรับตอนนี้

เมื่อเธอและธัญญ่าเดินเข้าไปในงานพวกเธอก็ตระหนักว่างานนี้เป็นงานที่มีผู้คนแน่นหนาจนแทบจะไม่เหลือที่นั่งแล้ว ทั้งคู่เข้าไปนั่งที่แถวหลัง แต่ถึงกระนั่นก็ไม่สามารถนั่งด้วยกันได้เพราะที่นั่งเหลือน้อยเกินไป ทิฟฟานี่เหลือบเห็นมาร์คและแจ็คสันที่แถวหน้า อย่างที่ได้คาดคิดไว้ พวกที่ชนชั้นสูงกว่าจะต้องได้ที่นั่งที่ดีกว่า โชคดีที่แจ็คสันไม่เห็นเธอเนื่องจากในงานนั้นมีผู้คนมากเกินไป

ไม่นาน ไฟในห้องจัดงานก็ปิดลง หน้าจอตรงกลางของเวทีฉายคำว่า “การแข่งขันศิลปะแฟชั่นร่วมสมัย ครั้งที่ 15” เมื่อเจ้าภาพประกาศเริ่มงานอย่างเป็นทางการแล้ว หน้าจอก็เริ่มแสดงภาพสเก็ตช์ที่เข้ารอบรวมถึงชื่อบริษัทและชื่อของนักออกแบบ

ทั้งหมดนี้ได้รับการคัดเลือกและกรองโดยทีมงานคณะกรรมการแล้ว ไม่ต้องสงสัยเลยว่าผลงานที่เลือกมาทั้งหมดต่างมีคุณภาพดีที่สุด ทิฟฟานี่กลัวเกินกว่าจะหายใจแรงเกินไป เธอจดจ่ออยู่กับหน้าจอขนาดใหญ่โดยหวังว่าเธอจะเข้ารอบทุกครั้งที่สไลด์เปลี่ยน แต่เธอกลับต้องรู้สึกผิดหวังทุกครั้ง

ผู้คนรอบตัวเธอเริ่มกระซิบและพูดคุยถึงรายการที่ถูกเลือก เสียงส่วนใหญ่จะยกย่องพวกเขา ในที่สุด สไลด์ก็มาถึงจุดสิ้นสุดของการแสดง จู่ ๆ มันก็หยุดที่หมายเลขเก้าสิบเก้า รายการสุดท้ายมีความล่าช้า

การที่ธัญญ่าจะไม่เข้ารอบนั้นเป็นสิ่งที่คาดการณ์ไว้แล้ว แต่ทิฟฟานี่ผิดหวังอย่างมาก “ดูเหมือนว่าฉันจะถูกออกอีกแล้ว… ช่างมันเถอะ อย่างน้อยฉันก็ได้เข้าร่วม ทำไมพวกเขาจึงไม่แสดงรายการสุดท้ายล่ะ? มีอะไรผิดปกติเหรอ?"