หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 134

ดึกป่านนี้แล้ว ธีภพยังกล้าจะโทรศัพท์มาหาสาริศาอีก

แม่งเอ๊ย

ในใจธนพัตยิ่งไม่สบอารมณ์หนักกว่าเก่า!

สาริศาถามทันที “ดึกขนาดนี้แล้ว ใครโทรศัพท์มาหาฉันหรือคะ?”

ธนพัตตอบกลับอย่างเห็นชา “ธีภพ”

สาริศาแสดงท่าทางคล้ายกับเด็กน้อยที่ทำอะไรสักอย่างผิดพลาดไป สีหน้าแววตาตื่นตระหนก หวาดหวั่น เธออยากจะกดรับสาย แต่กลับถูกธนพัตตรึงเอาไว้ทันที

ธนพัตกดรับสายของธีภพทันทีโดยไม่คำนึงถึงสิ่งใด

สาริศาตกใจจนไร้สีหน้า

ธีภพไม่รู้ว่าธนพัตอยู่ด้านข้างด้วย จึงกล่าวคำขอโทษขอโพยออกมาจากปลายสายอย่างสุดกำลัง

“สาริศา ขอโทษครับ คุณยกโทษให้ผมได้มั้ย ผมมันเลว ผมไปทำร้ายคุณแบบนั้นได้ยังไงกัน คุณอย่าโกรธผมเลย ผมดื่มหนักไปหน่อย แต่ว่า สิ่งที่ผมพูดออกไปมันคือความจริง ริศา คุณได้ยินผมมั้ย ริศา?”

สาริศาได้ยินเสียงของธีภพดังออกมาจากโทรศัพท์ และอยากจะพูดให้เขาหุบปาก แต่ธนพัตกลับใช้ริมฝีปากของเขาปิดปากสาริศาทันควัน จนเธอไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้

การจูบของธนพัตหนักแน่นไม่ยอมออมแรง เขาเริ่มแกะกระดุมเสื้อผ้าของเธอ เม็ดแรกเม็ดที่สองเม็ดที่สาม... กระทั่งเผยให้เห็นยกทรงอันอวบอิ่ม มือของเขากำลังลูบไล้ปัดป่ายอยู่บนเรือนกายของเธอ พลางพร่ำจูบหนักหน่วงและจดจ่ออย่างสุดกำลัง

เธอตีธนพัต อยากให้ธนพัตหยุด ทว่าธนพัตกลับไม่สนใจอาการขัดขืนของเธอเลยสักนิด และยังคงจูบเธออย่างดูดดื่มบ้าคลั่งดังเดิม พร้อมทั้งทาบทับจนเธอไม่สามารถขยับเขยื้อนได้สักนิด

ธีภพผู้ซึ่งไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไร คิดว่าสาริศาคงโกรธจนไม่ยอมปริปากพูดออกมา เขาแค่วิงวอนอย่างทุกข์ระทมต่อไป “ริศา ผมรู้ว่าคุณโกรธอยู่ ตอนคุณโกรธอยู่ก็จะชอบไม่พูดไม่จา งอนผมอยู่ คืนนั้นผมสับสน ผมไม่ดีเอง คุณไม่ต้องโทษตัวเอง...”

โทรศัพท์เงียบกริบ สาริศาไม่ยอมพูดโต้ตอบ แต่กลับมีเสียงอันผิดปกติดังออกมา

ธนพัตถอดเสื้อผ้าทุกชิ้นที่อยู่บนตัวสาริศา และโยนทิ้งลงบนพื้นห้อง จนกระจัดกระจายไปทั่ว

มือทั้งสองของเขาแยกกันตรึงมือทั้งสองข้างสาริศาเอาไว้ จนทำให้เธอไร้วิธีในการสะบัดตัวเองให้หลุด

ดวงตาของเขาจับจ้องสาริศาเอาไว้ คล้ายต้องการกลืนกินเธอรวบเดียว เปลวเพลิงที่กำลังแผดเผาอยู่ภายในนัยน์ตาของเขา

สาริศายิ่งบิดเรือนร่างมากขึ้นเรื่อย ๆ พละกำลังของธนพัตยิ่งแข็งแกร่งทวีคูณมากขึ้น ธนพันยิ่งโมโหหนักขึ้น ยิ่งอยากจะทรมานสาริศามากขึ้นเรื่อย

ธีภพแนบโทรศัพท์ชิดใบหู และเอ่ยปากถามด้วยความสงสัย “ริศา คุณกำลังฟังอยู่มั้ย? เรื่องนี้คุณบอกกับธนพัตหรือยัง? ไม่ต้องบอกหรอก ถือว่าเป็นความลับระหว่างเราสองคน มีแค่เราสองคนที่รู้เรื่องนี้ เรามาแก้ไขปัญหากันเองนะ จะได้มั้ย? ริศา คุณ ให้โอกาสผมสักครั้งได้มั้ย?”

ธนพัตไม่สนใจว่าธีภพจะพูดอะไรบ้างในโทรศัพท์ เขาแค่ต้องการให้เขารู้ว่า สาริศาอยู่ข้างกายเขา เขาคิดจะทำอะไรก็ทำ เพราะว่าเธอเป็นเมียของเขาธนพัต ผู้ชายคนอื่นก็สิ้นไร้ไม้ต่อตายใจแล้วไสหัวไปซะ

เกรงว่าธีภพที่อยู่ปลายสายจะได้ยินเสียง สาริศาจึงกระซิบพูดกับธนพัต “ธนพัต คุณเกินไปมั้ย? คุณทำแบบนี้ไม่ได้นะ”

ดวงตาของธนพัตจับจ้องเรือนร่างสาริศาอย่างไร้ยางอาย เขาอยากจะทำอะไร เธอน่าจะรู้แน่ชัดที่สุดแล้วไม่ใช่เหรอ? เขาต้องการให้เธอรู้ว่า ใครกันแน่ที่เป็นสามีของเธอ ใครคู่ควรที่จะอยู่กับเธอ

เขาต้องการหยอกล้อกับอาการตอบสนองของร่างกายของสาริศา จนทำให้เธออดใจไม่อยู่จนต้องครวญครางออกมา! เขาจะปลดปล่อยความอดกลั้นครั้งหนึ่งของตนเองทั้งหมดออกมา เพื่อให้สาริศาเชื่อฟังและทำตามในสิ่งที่เขาต้อง

สาริศาจงใจเลี่ยงศีรษะไปทางด้านข้าง บ่ายเบี่ยงหนีริมฝีปากของธนพัตแต่กลับฉกฉวยตาม ราวกับแม่เหล็กที่ติดแน่นริมฝีปากของเธอเอาไว้อย่างเหนียวแน่น ด่ำดิ่ง เซาะหา เธอสัมผัสได้ถึงลมหายใจของเขาที่หอบเข้ามาได้อย่างชัดเจน ร่างกายของเธอสั่นเทาอย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัว เธอแอบกัดฟันไว้แน่น พยายามอดกลั้นอาการครางเสียงกระเส่าอย่างเผลอตัวอย่างเต็มที่

ธีภพราวกับสัมผัสอะไรบางอย่างได้ เขาไม่ค่อยเชื่อมั่นเสียงที่ดังเข้าหูของตนเอง และตะโกนเรียกอย่างร้อนใจ “ริศา เกิดเรื่องอะไรขึ้น สาริศา!”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หวานเย็น กรุ่นใจ