หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 488

ชัชวาลกะพริบตาพลางคิดว่าจะปฏิเสธคำของพวกเขายังไง

เดิมเรื่องนี้เป็นการจัดฉาก เป็นแผนการของธีร์เท่านั้นเอง ตัวเองคงจะส่งธีร์ไปสถานีตำรวจเอง ให้ไปรับโทษไม่ได้หรอก

งั้นชัชวาลก็บอกความจริงกับพวกเขาไปง่ายๆ แบบนี้ดีกว่า แล้วก็บอกให้ผบ. ล้มเลิกความคิดที่จะประจบเขาด้วย

“ไม่ต้องรบกวนความช่วยเหลือของท่านผบ.หรอกครับ เรื่องการลักพาตัวครั้งนี้เป็นแค่เด็กในบ้านผมเล่นซนเท่านั้นแหละครับ ถ้าเกิดว่าเราสร้างความเดือดร้อนให้ ขอโทษด้วยนะครับ”

ชัชวาลยิ้มให้ตำรวจทั้งสามคน แล้วมองดูสีหน้าของทั้งสาม รอฟังคำตอบของพวกเขา

“ที่แท้ก็เป็นคุณหนูเล่นซนนี่เอง แหมต้องนับถือสติปัญญากับความกล้าของคุณหนูเลยนะครับเนี่ย” หัวหน้าตำรวจเห็นว่าความร่วมมือครั้งนี้สิ้นหวังแล้ว ได้แต่พูดเพราะๆ ดูว่ายังจะพอมีทางเป็นไปได้ไหม

“ไม่เลยครับ ไม่เลย” ชัชวาลรู้ดีว่าสติปัญญาของธีร์นั้นไม่ธรรมดาจริงๆ แต่คำพูดพวกนั้นก็เป็นแค่คำเยินยอเท่านั้น

แต่ชัชวาลยังคงมองทั้งสามด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม กล่าวว่า “ในเมื่อเป็นแบบนี้ ผมยังมีธุระล่ะครับ ทั้งสามท่าน…”

ชัชวาลพูดแบบนี้ก็ชัดเจนมากแล้ว ผมไม่ร่วมมือกับพวกคุณ ตอนนี้ผมก็ยุ่งอยู่ด้วย พวกคุณรีบกลับไปเถอะ

แต่นี่ก็เป็นที่ทำงาน ตนเองไม่ควรพูดขวานผ่าซากเกินไป ไม่เช่นนั้นจะตกเป็นเป้าสายตา

“โอ้ โอเคครับ คุณชัชวาลรีบไปเถอะ พวกเราจะกลับแล้ว กลับก่อนนะครับ” ตำรวจรู้อยู่แล้วว่าชัชวาลไม่อยากจะร่วมมือกับพวกเขา ก็รีบกลับดีกว่า

“กลับดีๆ นะครับ ไม่ไปส่งนะ” ชัชวาลชำเลืองมองพวกเขา เดินไปที่โต๊ะ หยิบของบางอย่างแล้วลงลิฟต์ผู้บริหารไป

ชัชวาลไม่ลืมว่าวันนี้จะต้องไปช่วยสาริศาย้ายบ้าน หลังจากเคลียร์งานเสร็จ ก็ขับรถกลับบ้าน

“คุณสาริศาคะตอนนี้คุณคบกับคุณธนพัตแล้วจะทำอะไรต่อ”

“คุณสาริศาครับตอนนี้คุณกับคุณธนพัตเป็นอะไรกันครับ”

“คุณสาริศาครับ เด็กคนที่อยู่ตรงกลางคนนั้นเป็นลูกของคุณกับคุณธนพัตหรือเปล่าครับ”

"......"

สาริศากำลังจะวางสัมภาระขึ้นรถอยู่ตรงประตู ก็เห็นนักข่าวกลุ่มใหญ่วิ่งเข้ามาล้อมรอบทั้งสามคนไว้

อย่างไรก็ตามเนื่องด้วยรูปลักษณ์ของธนพัตที่ไม่เป็นมิตรนัก นักข่าวจึงไม่กล้าถามคำถามเขา ทำได้เพียงมองแต่สาริศาที่ดูคุยด้วยง่ายเท่านั้น

“ก็...” สาริศาถูกพวกเขาถาม ไม่รู้ว่าจะพูดอะไร จึงหยุดและมองที่ธนพัตที่อยู่ข้างๆ

เดิมธนพัตที่ไม่ชอบให้ใครมาห้อมล้อมแล้วประโคมคำถามใส่แบบนี้ ก็เมินใส่พวกเขา นักข่าวเห็นว่าไม่มีใครตอบก็ค่อยๆ สลายตัว

แต่หลังจากนั้นไม่นานก็ไม่มีใครพูดอะไร มีเพียงนักข่าวกลุ่มหนึ่งที่ตื่นเต้นมากขึ้นเรื่อยๆ

เรื่องนี้ทำให้สาริศาและธนพัตทำอะไรไม่ถูก ทั้งสองมองหน้ากันและนิ่งเงียบ

“คุณสาริศา คุณอายที่จะพูดเรื่องคุณกับคุณธนพัตเพราะความสัมพันธ์ของพวกคุณไม่ชัดเจนหรือเปล่าคะ”

ธนพัตจากเดิมไม่ได้ตั้งใจจะพูด แต่เมื่อได้ยินนักข่าวถามคำถามนี้ เขาก็โกรธขึ้นทันที

ความสัมพันธ์ของตนกับสาริศาเป็นยังไง จะปล่อยให้คนอื่นมานั่งเดาได้ยังไง

ธนพัตดึงสาริศามาไว้ในอ้อมแขน พูดว่า “สาริศาเป็นภรรยาของผม เด็กคนนี้คือลูกของพวกเรา ส่วนนักข่าวคนนี้ ต่อจากนี้ไปคุณไม่มีโอกาสได้ทำงานที่วงการนี้อีกแล้ว”