ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 1064

“ตาย?” เย่เทียนมองจอห์นนี่ด้วยรอยยิ้ม แม้ว่าตอนนี้ท่าทางของเขาจะน่าอนาถอย่างยิ่ง แต่ฝีเท้าของเขานั้นมั่นคงมาก และดูเหมือนว่าจะไม่มีความแตกต่างไปจากปกติ ยกเว้นผิวที่ดำคล้ำเล็กน้อยเท่านั้น

แม้ว่าร่างกายของเขาจะไหม้เกรียม ดูเหมือนว่าเขาจะได้รับบาดเจ็บสาหัส แต่สำหรับร่างกายที่ทรงพลังของเย่เทียนแล้ว อาการบาดเจ็บผิวเผินเหล่านี้ ไม่สามารถถือเป็นอะไรได้

เย่เทียนขยับไหล่ของตนเอง เดินไปอยู่ข้างจอห์นนี่ “รสชาติของระเบิดสายฟ้านี้ก็ไม่เลว คุณลองปล่อยอีกสักครั้งไหม?”

ลองปล่อยอีกสักครั้ง?

เมื่อได้ยินคำพูดของเย่เทียนแล้ว ปากของจอห์นนี่กระตุกสองสามครั้ง คุณคิดว่าวิชาต้องห้ามเป็นตัวอะไร? ยังจะคิดลองอีกครั้ง? แสดงสีหน้าเหมือนตอนที่ได้กินอาหารอร่อย!

มันมากเกินไปแล้ว!

เพียงแต่ไม่ว่าจอห์นนี่จะคิดอย่างไร เขาก็ไม่สามารถคิดออกว่าเย่เทียนใช้วิธีใดดูดสับวิชาต้องห้ามของตนเอง!

เย่เทียนได้รับบาดเจ็บหรือไม่? ได้รับแน่นอน! ท่ามกลางระเบิดสายฟ้าขนาดนั้น ตอนแรกเย่เทียนอาจสามารถทนรับได้ แต่เมื่อลูกบอลไฟสีฟ้าปรากฏขึ้นที่ฝ่ามือของเขา ความเจ็บปวดอย่างรุนแรงก็ปะทุออกมาจากร่างกายของเขา

ความเจ็บปวดที่รุนแรงนี้เกิดขึ้นและผ่านไปอย่างรวดเร็ว ปกติจิตแห่งไท่ก๊กจะไม่แสดงออกมาอย่างชัดเจน แต่เมื่อพลังรุนแรงเข้าสู่ร่างกายของเย่เทียนแล้ว มันก็จะทำหน้าที่ของมันเอง

เวลาเพียงไม่กี่รอบ พลังที่รุนแรงของจิตแห่งไท่ก๊กทำให้กลายเป็นหยดน้ำ ถึงแม้ว่าตอนนี้เขาจะรู้สึกเจ็บปวด แต่ต้องทนให้ได้

ประเด็นสำคัญคือเมื่อกระแสน้ำรุนแรงนี้ไหลออกมา เย่เทียนรู้สึกได้ชัดเจนว่ากำลังร่างกายของตนเองแข็งแกร่งขึ้นอย่างต่อเนื่อง!

กระทั่งแม้แต่สารพันธุกรรมที่เขาคิดว่าเขาย่อยและดูดซึมไปแล้ว แต่ยังตกค้างอยู่ในร่างกาย ซึ่งถูกกระแสไฟบีบออกจากกล้ามเนื้อของเขา และยังคงอยู่ในอวัยวะภายในของเขาเล็กน้อย!

ตอนแรกเย่เทียนนั้นมีความมุทะลุดุดันเกินไป และกลืนสารพันธุกรรมเข้าไปมากเกินไป ถึงแม้ว่าร่างกายอันทรงพลังของมีโอกาสสลายสารพันธุกรรมไปหลายครั้ง ทำให้ความเสียหายของสารพันธุกรรมต่อร่างกายลดลงเหลือน้อยที่สุด แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่ายังมีปัจจัยที่ควบคุมไม่ได้อีกมากมายแฝงตัวอยู่ในนั้น!

จุดนี้เย่เทียนต้องขอบคุณจอห์นนี่ หากไม่ใช่เพราะระเบิดสายฟ้าของเขา เย่เทียนยังไม่รู้ว่าอันตรายดังกล่าวยังคงแฝงตัวอยู่ในร่างกายของเขา!

เมื่ออยู่ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ ถ้าระเบิดออกจะเป็นอันตรายถึงชีวิต!

และแน่นอนว่าจอห์นนี่ไม่นั่งรอความตายอยู่เฉย ๆ ถึงแม้ว่าระเบิดสายฟ้าจะทำให้ร่างกายของเขาจะอ่อนแอเล็กน้อย แต่ก็ยังไม่ถึงกับทำให้เขาจะขยับตัวไม่ได้

ร่างหนึ่งเป็นประกายแล้วปรากฏตัวอยู่ตรงหน้าป่าทันที จากนั้นชายคนหนึ่งสวมเสื้อคลุมที่อยู่ในความมืด ค่อย ๆ เดินออกมาและยืนอยู่ข้างกายจอห์นนี่

เมื่อเห็นร่างนั้น ดวงตาของนานาโกะประกายความหวาดกลัว ร่างกายของเธอถอยหลังตามสัญชาตญาณ

อีกฝั่งหนึ่ง การต่อสู้ระหว่างมนุษย์หมาป่ากับเผ่าเลือดได้เข้าสู่สภาวะแห่งความดุเดือดแล้ว

ไม่ต้องสงสัยเลยว่าตำแหน่งที่มุมตะวันออกเฉียงใต้ของปราสาทเป็นสถานที่ที่นองเลือดและน่าเศร้าที่สุด

“บัดซบ!” สีหน้าของชายชราเผ่าเลือดคนหนึ่งเคร่งขรึมเป็นอย่างมาก จากนั้นมองมนุษย์หมาป่าที่พุ่งเข้ามาด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความโมโห

“ผู้อาวุโส! ถ้าเป็นเช่นนี้ต่อไป เผ่าของพวกเราตายเกือบจะหมดแล้ว!”