แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 426

หลี่ซู่เฟินกลับไม่ตื่นตระหนก หัวเราะเยาะว่า "ดีสิ ในเมื่อคุณซุนไล่ฉันไป แล้วจะกล้าไม่ฟังได้อย่างไร? ฉันจะไปเดี๋ยวนี้เลย"

ซุนเฟยเยว่กับว่านฉางหรูและคนอื่นๆตะลึง หลี่ซู่เฟินยอมแพ้แบบนี้เลยหรือ? นี่มันไม่เหมือนกับนิสัยของเธอเลยนะ!

เวินฉิงและเฉินโม่ก็ขมวดคิ้วมองไปที่หลี่ซู่เฟิน ไม่เข้าใจว่าหลี่ซู่เฟินกำลังวางแผนอะไรอยู่กันแน่

"แต่ว่าฉันจะร้องเรียนตามความจริงต่อผู้นำระดับสูง ฉันมาเพื่อจัดการเรื่องที่เป็นการเป็นงาน แต่กลับถูกคุณซุนไล่ออกมา เวลานั้นฉันก็คงจะไม่ถือว่าร้องเรียนเกินไปสินะ?" หลี่ซู่เฟินยิ้มเย้ยแล้วกล่าว

นัยน์ตาของเวินฉิงเป็นประกาย แอบชื่นชมอยู่ในใจว่า "ท่านประธานช่างเป็นคนที่มีไหวพริบจริงๆ!"

หนานกงหลงและมู่เจิ้งเฟิงเป็นคนที่อยู่ในโลกแห่งบู๊ ไม่เข้าใจกฎข้อบังคับต่างๆของโลกมนุษย์ จึงไม่รู้สึกอะไรต่อคำข่มขู่ของหลี่ซู่เฟิน

แต่ว่าใบหน้าของว่านฉางหรูหม่นหมองลง เขารู้ว่าหลี่ซู่เฟินกล่าวคำพูดนี้ออกมา ซุนเฟยเยว่จะต้องประนีประนอมอย่างแน่นอน

จริงตามนั้น ซุนเฟยเยว่รีบเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มในทันใด "หึหึ ประธานหลี่ล้อเล่นแล้ว ผมจะไล่ประธานหลี่ออกไปได้อย่างไรกัน? นี่ก็ไม่ใช่ว่าการสนทนาของผมกับประธานว่านกำลังแล้วเสร็จอยู่พอดี ถ้าหากประธานหลี่มีธุระ ก็เชิญเข้ามาคุยได้"

หลี่ซู่เฟินฮึ่มเสียงหนึ่ง "งั้นก็ขอบคุณแล้ว"

หลังจากพูดจบ ก็พาเวินฉิงและคนอื่นๆเดินเข้าไปในห้องทำงาน

ซุนเฟยเยว่แอบโกรธเกลียดอยู่ในใจ ถ้าหากว่าวันนี้เปลี่ยนเป็นคนธรรมดาคนหนึ่งมาข่มขู่เขาแบบนี้ เขาจะต้องโกรธเป็นฟืนเป็นไฟแน่ๆ แต่ฐานะของหลี่ซู่เฟินกลับเป็นบอสของบริษัทที่มีมูลค่ามากกว่าหนึ่งพันล้าน อยู่ในขอบเขตอำนาจ ซุนเฟยเยว่สามารถทนฝืนกดดันเอาไว้ได้ แต่ถ้าหากว่าเกินกว่าอำนาจในมือ เขาก็ไม่กล้าโอหังอวดดี

หลี่ซู่เฟินก็ไม่เกรงใจเช่นกัน พาเวินฉิงและคนอื่นๆไปนั่งบนเก้าอี้ตรงข้ามกับว่านฉางหรูสามคน

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แดนนิรมิตเทพ