แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 433

เมื่อมองไปที่ชายชราในชุดสีเทาที่เหยียบความว่างเปล่าเดินเข้ามาจากหน้าต่าง ยกเว้นหนานกงหลงและคนอื่นๆในโลกฝึกบู๊ ล้วนเต็มไปด้วยหน้าตาที่ตื่นตระหนกกันทั้งสิ้น!

ซุนเฟยเยว่กำลังคุยโทรศัพท์สั่งการลูกน้องอยู่ ก็ชะงักลงกะทันหัน ใบหน้าเผยความรู้สึกยินดีออกมา เขารู้มานานแล้วว่าหนานกงหลงและมู่เจิ้งเฟิงสองคนไม่ใช่คนธรรมดา ตอนนี้พิสูจน์แล้วว่าการเดาของเขาถูกต้อง

ซุนเฟยเยว่แอบครุ่นคิดอยู่ในใจเองว่า "นี่คงจะเป็นนักบู๊ในตำนานสินะ! หากเขาสามารถฆ่าพวกของถังมู่หวาและหลี่ซู่เฟินได้ งั้นก็คงจะดีอย่างยิ่ง ต่อหน้าของความแค้นที่ฆ่าพ่อ แบบนี้คุณถังเจิ้นก็จะไม่มีเวลาสนใจจัดการฉันแล้ว"

ท่านถังตระหนกในใจ แล้วพูดพึมพำอย่างไม่อยากเชื่อว่า "นี่คือ นักบู๊ในตำนาน!"

ด้วยฐานะของท่านถังก็เคยได้ยินมาว่านักบู๊มีอยู่จริงอยู่แล้ว แต่ว่าได้เห็นนักบู๊ที่เหยียบอากาศด้วยตาเอง สำหรับคนธรรมดาคนหนึ่งแล้ว ก็ไม่เกินกว่าที่จะตกตะลึง!

หลี่ซู่เฟิน เวินฉิงและว่านฉางหรูคืนสติคืนกลับมาสงบได้อย่างรวดเร็ว อย่างไรก็ตามพวกเธออยู่ในงานชั้นสูงฮ่านหยาง เห็นเฉินซงจื่อจู่โจมฆ่าปรมาจารย์ของตระกูลหลี่ด้วยหมัดเดียวกับตา

หนานกงหลงพูดด้วยรอยยิ้มที่ได้ใจว่า "เจ้าหนูเฉินโม่ คิดไม่ถึงสินะ กูให้คุณกู่ซุ่มโจมตีอยู่ที่นี่ตั้งนานแล้ว เดิมทีอยากจะรอให้พวกแกจากไปหลังจากนั้นก็ฆ่าพวกแกเงียบๆ ใครจะไปคิดว่าจู่ๆจะมีคนแซ่ถังแก่ๆคนนี้โผล่ออกมา ทำให้กูไม่เชิญคุณกู่ออกหน้าก่อนไม่ได้"

"วันนี้ พวกแกทุกคนจะต้องตายกันหมดที่นี่! เพื่อแสดงความเคารพต่อเทียนเอ๋อร์ที่ตายไปของกู!"

แม้ว่าหลี่ซู่เฟินกับเวินฉิงจะไม่รู้จักหนานกงหลง แต่ในเวลานี้ก็รู้จักฐานะของเขา จึงอดที่จะมองเฉินโม่อย่างกังวลไม่ได้ ตอนนี้เฉินซงจื่อไม่อยู่ เฉินโม่คนเดียวจะสามารถจัดการได้หรือ?

กู่ฉางเฟิง ชายชราสวมชุดสีเทาเหลือบมองเฉินโม่ สีหน้าเย็นชา หันศีรษะกลับเหลือบมองหนานกงหลงด้วยความไม่พอใจแล้วกล่าวว่า "คุณให้ฉันมา ก็เพื่อให้ฉันจัดการกับไอ้เด็กธรรมดาๆคนหนึ่งแบบนี้? ทายาทตระกูลหนานกง แต่ละรุ่นไม่เอาไหนไปเรื่อยจริงๆ!"