เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 16

บทที่16 ถึงเวลาที่ตกลงกันไว้แล้ว

เสิ่นเฉียวตอนนี้ยังไม่อยากกลับตระกูลเย่ เธอเอ้อระเหยอยู่กับหานเส่โยวจนถึงค่ำกว่าจะกลับไป

ระหว่างทางเธอก็ยังคิด พอถึงแล้วเธอจะรีบอาบน้ำก่อน หลังจากนั้นจะรีบเข้าไปขดตัวนอนในผ้าห่ม พอปิดไฟปุ๊บ เย่โม่เซินก็คงไม่น่าจะลากเธอออกมาจากผ้าห่มหรอก

แต่ว่าเสิ่นเฉียวคิดไม่ถึงว่าเย่โม่เซินจะกลับถึงก่อนเธอแล้ว

เมื่อเข้าประตูไป เย่โม่เซินก็เพิ่งจะอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ เซียวซู่ยืนอยู่ด้านหลังเขาใช้ผ้าขนหนูเช็ดผมให้เขาอยู่ พอเห็นว่าเสิ่นเฉียวกลับมาแล้ว เขาก็แค่ชำเลืองมองครู่หนึ่งก่อนที่จะละสายตาไป

ไม่สนใจไยดีเธอทั้งสิ้น

เป็นอย่างนี้ก็ดี เสิ่นเฉียวคิดอยู่ในใจ จากนั้นก็หันไปเดินไปที่มุมมุมหนึ่ง เธอหาเสื้อผ้าที่จะเปลี่ยนและเข้าไปยังห้องอาบน้ำ

เสิ่นเฉียวเข้าไปตั้งนานแล้วก็ยังไม่ออกมาจากห้องอาบน้ำสักที เธอกลัวที่จะต้องเผชิญหน้ากับเย่โม่เซิน

ก๊อกก๊อก---

ขณะที่เสิ่นเฉียวกำลังครุ่นคิด ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงอันเย็นชาของเย่โม่เซินดังมาจากที่ข้างนอก

“ห้องน้ำเป็นของเธอรึไง จะหดหัวอยู่ในนั้นอีกนานแค่ไหนห๊ะ”

พอได้ยิน เสิ่นเฉียวก็ตกใจ เกือบทำเอาเธอสะดุดล้ม โชคดีที่ได้กำแพงเกาะช่วยเอาไว้

“เดี๋ยวออกไปแล้ว” เสิ่นเฉียวรีบปิดฉากกั้นห้องน้ำ รีบเอาผ้าเช็ดตัวเช็ดตัวให้แห้งอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็รีบใส่เสื้อผ้า

เธออยากจะหดหัวเหมือนเป็นเต่าเสียจริง แต่ว่าเย่โม่เซินไม่ยอม ดังนั้นตอนที่ออกมา ผมของเสิ่นเฉียวยังเปียกอยู่ ยุ่งเหยิงประอยู่บนบ่า น้ำที่ด้านบนแทรกซึมลงไปยังเสื้อผ้า ทำให้เสื้อผ้าที่เธอสวมอยู่นั้นเปียกปอนไปด้วยน้ำ

“คุณ คุณจะเข้ารึเปล่า ฉันเข้าเสร็จแล้ว”

พูดจบเสิ่นเฉียวก็ค่อยๆเดินไปรอบๆเขาอย่างระแวดระวัง

พรึบ!

ขณะที่เดินผ่านเขาอยู่นั้น อยู่ๆเย่โม่เซินก็คว้าจับข้อมือเธอเอาไว้

ดวงตาอันสวยงามของเสิ่นเฉียวเบิกโต เธอลดสายตาจับจ้องไปที่มือของเขา ก่อนจะพูดติดอ่างอย่างประหม่า “ทะ ทะ ทำอะไรน่ะ”

“อา” มีอีกข้างหนึ่งของเย่โม่เซินหมุนรถเข็น หันไปทางเธอ “ระยะเวลาที่ตกลงกันมาถึงแล้ว ผู้หญิงสองผัว”

เสียงเขานิ่งๆ แต่เปี่ยมไปด้วยความเย็นชา

ดวงตาลุ่มลึกเหมือนกลางดึก อันตรายเหมือนสัตว์ป่ากำลังจ้องจะตะครุบเหยื่อ

เสิ่นเฉียวโกหกไม่เก่ง ดังนั้นเธอจึงไม่กล้าที่จะสบตาเขา เธอเบือนหน้าหนี พร้อมกับพูดเบาๆว่า “ฉันรู้ ฉันไปเอาเด็กออกเรียบร้อยแล้ว”

ใช่สิ

เธอมันโง่

คิดหาวิธีอะไรดีๆไม่ออกทั้งนั้น

เธอไม่รู้ว่าจะพูดจาโน้มน้าวเย่โม่เซินให้ยอมรับเด็กคนนี้ได้ยังไง

เพราะว่าที่มาที่ไปของเด็กคนนี้ ขนาดตัวเธอเองก็ยังไม่รู้ เธอรู้แต่ว่าลูกอยู่ในท้องของเธอ เป็นชีวิตหนึ่งที่ได้เชื่อมโยงกับเธอก่อตัวขึ้นมา

ถ้าหากว่าเธอมักง่ายและละทิ้งเขา นั่นไม่ได้หมายความว่าเธอเป็นฆาตกรอย่างนั้นหรือ

“จริงเรอะ” เย่โม่เซินเสียงแข็ง โทนเสียงสูงขึ้นเล็กน้อย

ขนตาเสิ่นเฉียวสั่นเครืออยู่บ้าง เสียงอ่อนลง “ฉันฉันฉันฉัน ฉันทำแล้วจริงๆ”

พอพูดจบ เสิ่นเฉียวบิดมือทั้งคู่ที่ถูกเขาจับอยู่นั้นเพื่อหยิบกระดาษแผ่นหนึ่งออกจากกระเป๋าและยื่นให้เขาดู “นี่เป็นใบรับรองการทำแท้ง คุณลองดูสิ”

เย่โม่เซินไม่ได้รับเอาไป

มีลมหายใจอันไม่สงบนิ่งอยู่ในชั้นบรรยากาศ

หัวสมองของเสิ่นเฉียวเริ่มเฉี่อยชา ผมที่ยังไม่ได้เช็ดให้แห้งของเธอยังคงทำน้ำไหลหยดลงมาติ๋งติ๋ง

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่