เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 4

บทที่4 ต้องตามหาเธอให้เจอ

เมื่อพูดถึงตรงนี้เขาก็ไม่พูดต่อให้จบ แต่เสิ่นเฉียวกลับรู้ดีว่า คำพูดเหล่านั้นสื่อถึงการข่มขู่เธอบางอย่าง เธอรู้สึกโกรธเล็กน้อย เป็นเพราะเขาคนเดียวเธอจึงต้องลาออกจากงานของตัวเอง แถมยังต้องคอยเดินตามเขาไปทุกที่

เดิมทีเคยบอกว่า เราต่างคนต่างอยู่ ไม่ยุ่งเกี่ยวกัน แต่ตอนนี้กลับโดนผูกให้อยู่ตัวติดกัน เสิ่นเฉียวเองก็ไม่พอใจเช่นกัน

เพียงแต่เธอไม่พูดอะไรออกมา สถานการณ์ตอนนี้ของเธอช่างน่าอึดอัดเหลือเกิน

พวกเขาเดินจนถึงปากทางเข้าโดยที่ไม่พูดอะไรกันสักคำ เย่โม่เซินที่นั่งอยู่บนรถเข็นมีคนช่วยพยุงเขาขึ้นรถส่วนตัว เสิ่นเฉียวกำลังจะโน้มตัวลงมาเพื่อขึ้นรถด้วย เธอกลับโดนเซียวซู่ ยื่นแขนมาขวางตัวเธอเอาไว้

“คุณหนูเสิ่น นี่คือรถส่วนตัวของคุณชาย”

เสิ่นเฉียว ชะงักเล็กน้อย “หมายความว่ายังไง?”

เย่โม่เซินหันหน้ามามองดูเธอ แววตาที่สุขุมลุ่มลึกและเย็นชาคู่นั้นมองดูเธออย่างเย้ยหยัน “เธอน่ะหรอจะมาเป็นผู้ช่วยของฉัน คุณสมบัติไม่ถึงหรอก”

เมื่อฟังจบ สีหน้าของเสิ่นเฉียวก็เปลี่ยนไป “หมายความว่ายังไง? งั้นเมื่อตะกี้คุณตอบตกลงคุณปู่ทำไม?”

เย่โม่เซินไม่สนใจคำพูดของเธอ หันแววตาที่เย็นชาของเขาไปมองที่อื่น เซียวซู่ทำหน้านิ่ง เขากำลังจะปิดประตูรถ เสิ่นเฉียว ยื่นมือมาขวางประตูเอาไว้แล้วถามเย่โม่เซิน “ถ้าคุณไปแล้ว แล้วฉันจะทำยังไง? คุณปู่นั้น....”

เมื่อพูดถึงนายท่าน แววตาของเย่โม่เซินก็เป็นประกาย เขาหรี่ตาลง จ้องมองเธอด้วยสายตาที่ข่มขู่เธอ

“เซียวซู่ บอกเส้นทางให้เธอที ให้เธอเดินตามไป”

เสิ่นเฉียว “……”

ทำไมถึงเป็นคนสารเลวได้ขนาดนี้?

เซียวซู่ยังคงมีสีหน้าที่ดูนิ่ง ไร้ความรู้สึก เขาบอกเธอเส้นทางการเดินทางให้กับเธอ จากนั้นก็ปิดประตูรถอย่างเย็นชา

“คุณหนูเสิ่น ขอให้คุณโชคดี”

เมื่อพูดจบ เขาก็เดินขึ้นรถแล้วขับรถออกไป

เสิ่นเฉียว ยืนอึ้งอยู่หน้าปากทางเข้าที่แสนจะวุ่นวาย ยามที่หน้าประตูจ้องมองเธอด้วยความตกตะลึงกับสิ่งที่เกิดขึ้น เขารู้สึกว่าเธอช่างน่าเวทนาเธอเหลือเกิน

เมื่อเธอรับรู้ถึงสายตาที่ยามกำลังมองดูเธออย่างเวทนานั้น ตัวเสิ่นเฉียวก็รู้สึกแย่เหลือเกิน

เธอกำหมัดในมือแน่น

ไปเองก็ได้

บนรถ

“คุณชายครับ ทำแบบนี้กับเธอมันไม่เกินไปหน่อยหรอครับ?”

เย่โม่เซิน ยักคิ้วขึ้นแล้วพูด “งั้นนายจะลงไปอยู่กับเธอมั้ยล่ะ?”

สีหน้าของเซียวซู่เปลี่ยนไป “คิดซะว่าผมไม่ได้พูดอะไรออกมาละกัน”

เย่โม่เซินส่งเสียง หึ ออกมาเบาๆ แววตาที่เย็นชานั้นได้จ้องมองไปที่กระจกมองหลังเห็นร่างผู้หญิงตัวเล็กๆคนนั้นยืนอยู่ตรงหน้าทางเข้า เขาเหลือบตาไปมองเพียงแค่แว็บเดียว หลังจากนั้นเขาก็นึกอะไรบางอย่างออก ริมฝีปากเรียวบางของเขาขยับเล็กน้อย

“ผู้หญิงคนนั้นที่ฉันให้นายไปตามหา เจอเบาะแสอะไรบ้างรึยัง?”

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ มือของเซียวซู่กำแน่นเล็กน้อย เม้มริมฝีปากแล้วพูด “คุณชายครับ ถนนเส้นนั้นไม่มีกล้องวงจรปิด อีกอย่างวันนั้นฝนตกหนักมาก ถนนค่อนข้างมืด มองไม่เห็นคนที่เดินอยู่ แต่คุณให้เวลาผมอีกหน่อยเถอะครับ ผมเชื่อว่าผมจะสามารถตรวจสอบให้เจอจนได้”

ช่างน่าอึดอัดใจเหลือเกิน ปกติไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไรก็ตามที่คุณชายสั่งมา เซียวซู่ก็สามารถทำทุกอย่างได้สำเร็จ

มีเพียงเรื่องนี้เรื่องเดียวที่เขายังทำไม่สำเร็จ

เย่โม่เซิน ถอนหายใจออกมา ท่าทีของเขาดูเย็นชามากขึ้น คิ้วของเขาขมวด “หนึ่งเดือน ถ้าหัวใจถูกสร้างขึ้นมาแล้ว ผู้หญิงคนนั้นน่าจะท้องแล้วล่ะ”

เซียวซู่ ตกใจเป็นอย่างมาก ผู้หญิงที่ไหนไม่รู้ ไม่รู้จักชื่อ ไม่รู้หน้าตาอยู่ๆจะมาท้องลูกของคุณชายอย่างนั้นหรอ? ถ้าอย่างนั้นเรื่องนี้ก็ไม่ใช่เรื่องเล่นๆนะนี่ สีหน้าของเซียวซู่เริ่มจริงจังขึ้นมา

“ผมเข้าใจแล้วครับ ผมจะให้คนไปสังเกตตามโรงพยาบาลต่างๆด้วยครับ”

เย่โม่เซิน หลับตาลง

เขาไม่เคยสัมผัสกับผู้หญิงคนไหนมาก่อน ผู้หญิงในคืนนั้นคือคนแรกของเขา!

ดังนั้น ยังไงก็ตามหาเธอให้เจอ!

เสิ่นเฉียว ใช้เวลาครึ่งชั่วโมงกว่าจะมาถึงบริษัทตระกูลเย่

แต่เมื่อมาถึงบริษัทตระกูลเย่ เสิ่นเฉียวกลับโดนขวางอยู่ข้างนอก เป็นเพราะเธอไม่ได้นัดหมายล่วงหน้าเอาไว้ ทำให้เธอไม่สามารถเข้าไปได้

ที่เมืองเป่ย บริษัทตระกูลเย่ นั้นยิ่งใหญ่ราวกับว่าเป็นทุกอย่างในเมืองเป่ยก็ว่าได้

บริษัทตระกูลเย่ นั้นใหญ่โตและโดดเด่น แทบจะเป็นแกนนำให้เศรษฐกิจของเมืองเป่ย พัฒนาขึ้น เมื่อสิบห้าปีที่แล้วเมืองเป่ยยังคงเป็นเมืองเล็กๆที่ไม่มีใครรู้จัก แต่ในวันนี้กลับเป็นเมืองที่พัฒนาก้าวไกล

บริษัทที่ใหญ่โตเพียงนี้ คงไม่ให้ใครเดินเข้าออกง่ายๆแน่นอน

“ขอโทษด้วยนะคะ รบกวนคุณช่วยคุยกับเย่โม่เซิน ให้หน่อยได้มั้ยคะ ฉันเป็นผู้ช่วยคนใหม่ของเขาจริงๆค่ะ”

พนักงานประชาสัมพันธ์จ้องมองเธอด้วยสายตาที่ดูถูกดูแคลนเธอ

“เธอพูดเรื่องอะไรน่ะ? แต่ไหนแต่ไร ประธานเย่ไม่เคยจะต้องการผู้ช่วย เรื่องนี้เป็นเรื่องที่คนทั้งบริษัทก็รู้ดี ถ้าเธออยากจะจับผู้ชายคนหนึ่งก็ช่วยไปสืบข่าวของเขามาให้ดีดีก่อน”