กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 469

ครั้งนี้เสิ่นเผยชวนไม่ได้ตอบเธอออกมาทันที แต่กลับจ้องเธอเขม็ง

ดูเหมือนว่าเธอจงใจถามเรื่องนี้

แต่ว่าเธอก็รู้อยู่แล้วนี่นา ทำไมถึงถามขึ้นมาล่ะ？

เมื่อไม่ได้ยินเสียงเสิ่นเผยชวน หลินซินเหยียนจึงเงยหน้าขึ้นช้าๆ พอเห็นว่ากำลังมีสายตาคู่หนึ่งมองมาที่เธอด้วยความสงสัย เธอก็รู้สึกใจหายวาบขึ้นมาทันที ทว่าเธอก็พยายามแสร้งทำเป็นนิ่งออกไป“ทำไมมองฉันอย่างนั้นล่ะ？”

“ไม่มีอะไร”เสิ่นเผยชวนส่ายหัวไปมา เพราะรู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างไม่ชอบพากล แต่พอคิดดูดีๆอีกทีมันก็ไม่เห็นจะมีอะไรแปลกตรงไหน ที่เธออยากรู้ขนาดนี้อาจเป็นเพราะกังวลเกี่ยวกับความคืบหน้าของเรื่องนี้ ยังไงเฉิงยู่ซิ่วก็ตายเพราะช่วยเธอ ฉะนั้นเธอจะสนใจเป็นพิเศษมันก็ไม่ใช่เรื่องแปลก

เขาส่ายหัวออกไปด้วยความจริงใจ“จงฉีเฟิงไม่ได้บอกว่าเหวินเสียนมีลูก”

ที่จริงจงฉีเฟิงรู้เรื่องที่เหวินเสียนมีลูกแล้ว ทว่าตอนนั้นสภาพจิตใจของเฉิงยู่ซิ่วกำลังอยู่ในช่วงฟื้นตัว ดังนั้นเขาเลยไม่เคยบอกเรื่องนี้กับเฉิงยู่ซิ่ว แต่เขารู้อยู่แก่ใจแล้วว่าเหวินเสียนมีลูก แถมยังรู้ด้วยว่าลูกของหล่อนก็คือหลินซินเหยียน เพียงแต่เขาไม่พูดเท่านั้นเอง

เพราะยังไงหลินซินเหยียนกับจงจิ่งห้าวก็แต่งงานกันแล้ว  แถมยังมีลูกด้วยกันอีกสองคน ฉะนั้นจะพูดให้พวกเขาแตกหักกันได้ยังไง？

ความคับข้องใจของพวกผู้ใหญ่ในอดีตต่างก็สะสางไปหมดแล้ว เขาไม่อยากให้เด็กพวกนี้เข้ามาเกี่ยวข้องอีก

เขาดูออกว่าความสัมพันธ์ของจงจิ่งห้าวกับหลินซินเหยียนนั้นดีมากแค่ไหน เพราะงั้นก็เลยจงใจไม่พูดออกไป

เขาหวังว่าทั้งสองจะใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันไปจนเฒ่าจนแก่

เสิ่นเผยชวนมองไปที่เธอพลางเอ่ยถามขึ้น“เหวินเสียนมีลูกด้วยหรอ？”

หลินซินเหยียนที่กำลังตักซุปชะงักไปทันที ทว่าแป๊บเดียวก็กลับมามาสู่ท่วงท่าปกติ แถมยังส่ายหน้าพูดขึ้น“ไม่รู้สิ ฉันแค่ถามเฉยๆ”

เสิ่นเผยชวนพยักหน้ารับโดยไม่สงสัยอะไรอีก

หลังจากทานมื้อเย็นเสร็จ เสิ่นเผยชวนกับซูจ้านก็กลับไป หลินซินเหยียนกำลังจะไปอาบน้ำให้เด็กทั้งสองคน ทว่ากลับถูกป้าหยูเรียกไว้ก่อน“เดี๋ยวป้าล้างถ้วยชามเสร็จจะไปอาบให้พวกเขาเองค่ะ ในห้องน้ำมีน้ำป้ากลัวว่าคุณหนูจะลื่นเอา”

“ไม่เป็นไร……”

“ผมอาบให้เอง”จงจิ่งห้าวเดินออกมาจากห้องหนังสือแล้วพูดขัดหลินซินเหยียน เขาอุ้มลูกสาวขึ้นมาแล้วเดินไปที่ห้องน้ำ

เมื่อเห็นพวกเขาเข้าห้องไป หลินซีเฉินก็เดินมาดึงชายเสื้อของหลินซินเหยียน“หม่ามี๊ดูแลคุณพ่อให้ดีๆนะครับ”

เธอขมวดคิ้วขึ้นพลางก้มมองลูกชาย

นี่เธอดูแลเขาไม่ดีหรอ？

“ถึงแม้ก่อนหน้านี้ผมจะเห็นว่าคุณพ่อไม่ค่อยชอบคุณย่า แต่ตอนนี้คุณย่าไม่อยู่แล้ว ผมรู้ว่าคุณพ่อเสียใจมาก”หลินซีเฉินก็รับรู้ได้ถึงความหดหุ่ในใจของจงจิ่งห้าว

หลินซินเหยียนกอดลูกชายไว้แล้วพูดขึ้นเบาๆ“หม่ามี๊จะดูแลเขาเป็นอย่างดี”

เธออยากจะรักษาบาดแผลในใจของเขาให้กลับมาดีเหมือนเดิม ทว่าเครื่องกระเบื้องเคลือบที่แตกไปแล้ว ไม่ว่าจะซ่อมยังไงมันก็ยังคงมีรอยแตกอยู่ดี และมันก็ไม่มีวันกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้หรอก

หลินซีเฉินยื่นมือออกมาลูบที่ท้องของเธอ ทารกตัวน้อยในท้องของเธอเริ่มดิ้นไปมาเล็กน้อย เขาตั้งตารอแล้วว่าเขาจะมีน้องสาวหรือน้องชายเพิ่ม

ทว่าตอนนี้เขามีน้องสาวแล้ว ก็เลยหวังว่าจะได้น้องชายมาเล่นเป็นเพื่อนเขา

“นี่ต้องเป็นน้องชายแน่ๆ” หลินซีเฉินสาบานได้เลย

หลินซินเหยียนเลิกคิ้วขึ้น“ลูกรู้ได้ยังไง？” 

ตอนนี้พึ่งท้องได้ไม่กี่เดือนเอง ขนาดไปทำอัลตราซาวด์ยังไม่รู้เลยว่าจะเป็นเด็กผู้หญิงหรือเด็กผู้ชาย อย่างน้อยต้องสามเดือนขึ้นไปนู่นถึงจะตรวจเพศได้

เขาเอาความมั่นใจนี้มาจากไหนกัน？

“ความรู้สึก ผมรู้สึกว่าเขาต้องเป็นน้องชายของผม”

หลินซินเหยียนบีบแก้มเขาเบาๆ“ไปอาบน้ำ เข้านอนได้แล้ว”