อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 632

ขณะที่แม่ทัพใหญ่เซียวยังคงลังเลอยู่ กู้ชูหน่วนก็กล่าวต่อ

“ท่านเป็นแม่ทัพใหญ่อยู่ในสนามรบ เชื่อว่าแม้ร่างกายจะมีความเปลี่ยนแปลงไปอย่างช้าๆ แต่ท่านก็ยังคงสามารถสังเกตได้อยู่สินะ? ตรวจสอบกากชา หากว่าไม่มียาพิษก็จะดีที่สุด หากว่ามีพิษ ก็จะได้รีบรักษาตั้งแต่เนิ่นๆถูกหรือไม่?”

“แม้จะไม่รู้ว่าทำไมท่านถึงได้จงเกลียดจงชังข้าเพียงนี้ แต่ตั้งแต่ข้ารู้จักท่านก็ไม่ได้มีความแค้นเคืองอะไรต่อกัน และไม่มีเหตุผลอะไรที่จะต้องทำร้ายท่าน หากว่าคิดจะทำร้ายท่าน ก็ยิ่งจะไม่ให้ท่านตรวจสอบชา”

“แม่ทัพใหญ่ไม่เชื่อข้าก็ได้ แต่ท่านเป็นเสาหลักของแคว้นเย่ ก็ควรจะรักษาสุขภาพของตัวเองเพื่อนแคว้นเย่ใช่หรือไม่”

“ให้คนมา ไปเชิญหมอเฉิน หมอหม่ามา อย่าทำให้ผู้คนแตกตื่น และห้ามเผยแพร่ข่าวสาร”

“ขอรับ”

หมอเฉินและหมอหม่าติดตามแม่ทัพใหญ่เซียวมาหลายปี เป็นหมอทหารที่เขาไว้ใจที่สุด เพราะว่าแม่ทัพใหญ่เซียวขึ้นสนามรบมักจะได้รับบาดเจ็บอยู่เสมอ ดังนั้นหมอทั้งสองท่านนี้จะอยู่ในจวนแม่ทัพตลอด เพื่อจะได้รักษาบาดแผลให้เขาได้ทุกเวลา

ไม่ช้าหมอทั้งสองท่านก็มาที่ห้องหนังสือแล้ว ได้ตรวจสอบชาต่อหน้าแม่ทัพใหญ่เซียวและกู้ชูหน่วนด้วยตัวเอง

เวลาผ่านไปเกือบครึ่งชั่วยาม หมอทั้งสองท่านก็ตกใจอย่างฉับพลัน

“ท่านแม่ทัพ ชานี้ผสมกับยาสมุนไพรที่ตีกันอยู่หลายชนิด เป็นยาพิษชนิดเรื้อรังนะขอรับ”

“ใช่ขอรับ สมุนไพรเหล่านี้มีสรรพคุณทางยาที่คล้ายคลึงกัน พวกข้าน้อยได้ทำการตรวจสอบซ้ำอยู่หลายครั้งกว่าจะตรวจสอบออกมาได้ ท่านแม่ทัพ หมู่นี้ที่สุขภาพของท่านไม่ดี เป็นไปได้ที่สุดที่จะเกิดจากชานี่ขอรับ”

“พวกเจ้ามั่นใจ? อาจจะตรวจผิดไปก็ได้?”

“เป็นไปไม่ได้ขอรับ พวกเราตรวจสอบหลายครั้งแล้ว เป็นยาพิษชนิดเรื้อรังอย่างไม่ต้องสงสัยขอรับ เพราะข้าน้อยไร้ความสามารถ คิดไม่ถึงว่าจะสังเกตไม่ได้ว่าชามียาพิษ หากว่า......หากว่าแม่ทัพยังดื่มอีกครึ่งเดือน เกรงว่า.....เกรงว่าพิษก็จะโจมตีเข้าสู่หัวใจแล้วขอรับ”

หมอทั้งสองท่านคุกเข่าลงไปทันที “ท่านแม่ทัพ แม้ว่าท่านจะโดนยาพิษอย่างหนักมาก แต่ก็ยังสามารถสู้ได้ เพียงแต่วิทยายุทธทั้งตัวของท่าน กลัวว่าจะต้องสูญสิ้นทั้งหมดแล้ว อีกทั้ง......อีกทั้งยังเป็นไปได้ที่จะเป็นอัมพาตครึ่งซีก กระทั่งมีชีวิตตกอยู่ในอันตรายขอรับ”

สีหน้าของแม่ทัพใหญ่เซียวซีดขาวทันที ในตาเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ

ไม่รู้ว่าเป็นเพราะคำพูดของหมอสองคน หรือเพราะอะไร

เขาโบกมืออย่างอ่อนแรง ให้หมอทั้งสองถอยไป ทิ้งไว้ประโยคหนึ่ง “เรื่องนี้ ไม่ว่าผู้ใด ก็ห้ามเปิดเผยเด็ดขาด”

“ขอรับ......”

กู้ชูหน่วนกล่าวว่า “แม่ทัพใหญ่ไม่จำเป็นต้องกังวล พิษนี้ข้าสามารถแก้ได้ ไม่ทำให้ท่านเป็นอัมพาตครึ่งซีก และไม่ทำให้ท่านเสียชีวิตอีกด้วย”

“แต่วิทยายุทธของข้าทั้งหมด จะสูญสิ้นใช่หรือไม่?”

กู้ชูหน่วนไม่ได้พูด

เขาถูกวางยาพิษมานานเกินไป แม้ว่าจะเป็นยาพิษชนิดเรื้อรัง แต่กลับมีอัตราการแพร่กระจายในร่างกายอย่างบ้าคลั่ง

แม่ทัพใหญ่เซียวยิ้มอย่างขมขื่น กล่าวอย่างเคร่งขรึมว่า “ข้าโดนยาพิษมานานแค่ไหนแล้ว?”

“น่าจะ......ปีกว่าๆแล้วล่ะ”

“ปีกว่า......จะเป็นไปได้ยังไง......จะเป็นนางได้อย่างไร......”

นัยน์ตาของแม่ทัพใหญ่เซียวร่องรอย แรงกำลังทั้งร่างของเขาเหมือนถูกสูบไปจนแห้ง เขาทรุดนั่งลงบนเก้าอี้อย่างไร้เรี่ยวแรง ราวกับว่านึกถึงคนที่วางยาได้แล้ว

กู้ชูหน่วนก็คาดเดาคนที่วางยาพิษได้โดยประมาณแล้ว

“แม่ทัพใหญ่อยู่ในสนามรบมาหลายสิบปี ควรจะรู้ว่า ดวงตาของคนผู้หนึ่งไม่สามารถหลอกใครได้ กู้ชูหยุนเป็นคนยังไง คิดว่าแม่ทัพใหญ่เซียวคงกระจ่างยิ่งกว่าข้า เพียงแต่ไม่รู้ว่าทำไมแม่ทัพใหญ่ถึงได้เชื่อใจนางขนาดนี้”

แม่ทัพใหญ่เซียวนิ่งเงียบไม่พูดจา ราวกับว่ายังไม่เชื่อผลสรุปในท้ายที่สุดนี้

“ผู้น้อยขอบังอาจคาดเดา ที่แม่ทัพใหญ่เซียวให้ความสำคัญกับกู้ชูหยุนขนาดนี้ น่าจะเป็นเพราะตัวขอกู้ชูหยุนยังมีอีกตัวตนหนึ่งที่สำคัญ และตัวตนที่สำคัญนี้ แม่ทัพใหญ่เชื่อถือมาก ดังนั้นจึงไม่เคยได้ระวังสินะ”

“นางอายุยังน้อย ไม่ว่าจะมีตัวตนอะไร ก็ไม่คู่ควรให้แม่ทัพใหญ่ไว้ใจได้โดยไร้เงื่อนไขเช่นนี้ ดังนั้นปัญหาจึงอยู่ที่ตัวของท่านพ่อท่านแม่ของนางเป็นแน่”

“ข้าก็เป็นคุณหนูสามของจวนเฉิงเซี่ยง แต่แม่ทัพใหญ่กลับไม่สนใจไยดี ดังนั้นคนที่ทำให้แม่ทัพใหญ่เชื่อใจ ไม่ใช่กู้เฉิงเซี่ยงแน่นอน ความเป็นไปได้อย่างเดียวก็คือมารดาผู้ให้กำเนิดของกู้ชูหยุน”

“ตอนนี้มารดาผู้ให้กำเนิดของกู้ชูหยุนเป็นเพียงแค่อนุภรรยา นางไม่มีความสามารถมากมายอะไร ข้าเดาว่า แม่ทัพใหญ่คิดว่า มารดาผู้ให้กำเนิดของกู้ชูหยุนยังมีอีกคน”