อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 638

“คนสารเลวไม่รู้จักฟ้าสูงแผ่นดินต่ำมาจากที่ไหนกัน คิดไม่ถึงว่าจะกล้าลอบสังหารพี่หน่วน ดูซิว่าข้าจะสั่งสอนเจ้ายังไง”

“ปังปังปัง......”

ทั้งสามคนยิ่งต่อสู้ก็ยิ่งไกลออกไป มีเพียงพื้นดินที่สั่นไหวไม่หยุด บรรยากาศโดยรอบก็เป็นความเย็นยะเยือกไปด้วย

เซียวหยู่เซวียนก็คิดจะไล่ตามไป กู้ชูหน่วนดึงเขาไว้ นั่งลงใต้ต้นไผ่ หยิบอาหารจากในห่อ โยนไปให้เขาเล็กน้อย

กล่าวด้วยน้ำเสียงเกียจคร้านว่า “มีพวกเขาก็พอแล้ว เจ้าจะเข้าไปยุ่งอะไร รีบกินซะ กินเสร็จยังจะต้องรีบเดินทางอีก”

“คนเมื่อครู่นั้นเป็นใคร? ยัยขี้เหร่ คนผู้นั้นวิทยายุทธสูง ลงมือดุดัน ต้องไม่ใช่นักฆ่าธรรมดาแน่นอน เจ้าไปยั่วโมโหใครเข้ากันแน่?”

“ข้าจะรู้ได้ยังไงว่าไปยั่วโมโหใครเข้าอีก อยู่ดีๆก็โผล่ออกมาแล้ว ครั้งก่อนที่แดนเหนือสุด ก็แทบเอาชีวิตน้อยๆของข้ากลับมาไม่รอดแล้ว?”

“แดนเหนือสุด? เขาเคยไล่ฆ่าเจ้าที่แดนเหนือสุดเหรอ? ทำไมข้าไม่เคยได้ยินมาก่อน?”

ใบหน้าของเซียวหยู่เซวียนปิดบังความเป็นห่วงไว้ไม่อยู่

หากเขาไม่ได้ดูผิด ศักยภาพของนักฆ่าชุดดำผู้นั้น น่าจะอยู่ระดับห้าแล้ว

ระดับห้า.......นั่นก็น่าหวาดกลัวมาก ทั่วโลกนี้ก็หาคนที่เป็นคู่ต่อสู้ของเขาได้ก็ไม่กี่คน

อีกทั้งความรวดเร็วในการออกดาบของเขา ทำให้คนที่ได้เห็นหวาดกลัวจริงๆ เขายืนอยู่ข้างกู้ชูหน่วน แต่เขารู้สึกเหมือนว่าทั้งร่างกายได้ถูกสะกดจุดไว้แล้ว เผชิญหน้ากับมีดหนึ่งดาบหนึ่งเช่นนั้น เขากลับไม่มีความสามารถที่จะโต้กลับได้เลย

กู้ชูหน่วนกินของไปพลาง ตอบกลับไปพลาง “คนที่อยากจะฆ่าข้ามีถมเถไป แต่ก็ต้องดูว่าพวกเขาจะมีความสามารถนั่นรึเปล่า”

กู้ชูหน่วนหัวเราะอย่างเย็นชา

ที่นี่ไม่ใช่แดนเหนือสุดสักหน่อย

ที่นี่ไม่เพียงมีทั้งคนที่คอยซุ่มปกป้องนาง แต่ยังมีคนของเย่จิ่งหานที่คอยติดตามปกป้องนางอีก

คนทั่วไปคิดจะฆ่านาง ก็ต้องประเมินความสามารถของตัวเองด้วย

เซียวหยู่เซวียนโกรธจนกลืนไม่เข้าคายไม่ออก

“เจ้าก็ทำตัวสบายใจเฉิบเชียว ข้าว่าฝูกวงไม่ใช่คู่ต่อกรของเขา”

“ฝูกวงไม่ใช่คู่ต่อกรของเขาก็จริง แต่ไม่ใช่ว่ายังมีน้องฉีหลัว แถมยังมีแรงงานที่ไม่ต้องจ่ายเงินเหล่านั้นของเย่จิ่งหานอีกหรือไง?”