อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 647

กู้ชูหน่วนทักทายด้วยความเขินอาย “ดึกขนาดนี้แล้ว ทุกคนยังไม่นอนอีกเหรอ”

เย่จิ่งหานสีหน้าเคร่งขรึม มุมปากอมยิ้มเป็นรอยยิ้มชั่วร้ายที่เห็นได้รางๆ ดวงตาดำขลับคู่นั้นเหมือนดั่งดวงดาวที่แพรวพราวที่สุด เป็นประกายสะดุดตาคน แต่มองไม่ทะลุ เดาไม่ออก

คำพูดทีเล่นทีจริงของเขาชัดเจนเป็นพิเศษในคืนที่เงียบสงัด

“พระชายาหานยังรู้จักกลับจวนด้วยหรือนี่ ข้าคิดว่าจวนอ๋องหานในใจของพระชายาหานก็เป็นแค่โรงเตี๊ยม”

คำพูดนี้ กู้ชูหน่วนฟังแล้วรู้สึกปวดใจเล็กน้อยอย่างประหลาด

ชิวเอ๋อร์พยายามขยิบตาให้นางอยู่อีกข้างหนึ่ง บอกใบ้ว่าท่านอ๋องรอนางอยู่ตรงนี้นานมากแล้ว ท่านอ๋องเดือดดาลมาก

กู้ชูหน่วนยึดมั่นในท่าทีการทำผิด ยอมรับความผิดด้วยความเด็ดเดี่ยว “ท่านอ๋องพูดเป็นเล่น ในเมื่อข้าแต่งงานเข้าจวนอ๋องหานมา จวนอ๋องหานก็คือบ้านของข้า ต่อไปนี้ข้ากลับมาเร็วหน่อยก็ได้เพคะ”

“เหอะ.....ข้าว่าบ้านของพระชายามีมากมายยิ่งนัก เช่น จวนแม่ทัพ สำนักอสุรา เรือนรับรองแคว้นฉู่......”

“อยู่สถานที่เหล่านั้นจะสบายเหมือนจวนอ๋องหานได้อย่างไรเพคะ”

กู้ชูหน่วนวิ่งมาตลอดทางค่อนข้างเหนื่อย เห็นข้างๆเย่จิ่งหานยังมีที่ว่างอยู่มาก นางขยับร่างกายก็คิดจะเข้าไปนั่งด้านข้างเขา

คิดไม่ถึงว่าดวงตาที่คมดั่งมีดจะเพ่งเล็งเข้ามาจนทำให้กู้สั่นเทาด้วยความเย็นยะเยือก

ค่ำคืนดึกดื่นเป็นบ้าอะไรขึ้นมาอีก?

ไม่ใช่แค่กลับมาดึกไปหน่อยหรือไง ถึงขั้นต้องโมโหขนาดนี้เชียวหรือ?

ในใจของเย่จิ่งหานมีความโกรธอัดอั้นอยู่เต็มอก พูดจาคลุมเครือเดาเจตนาที่แท้จริงไม่ออก “พระชายาจะไม่อธิบายกับข้าสักหน่อยหรือ?”

“อธิบายอะไร?”

เขาไม่ได้รู้แล้วหรือไงว่านางอยากจะไปเอามุกมังกรที่จวนแม่ทัพ?

เบาะแสของมุกมังกรเม็ดที่เจ็ดก็เป็นเขาเองที่บอกกับนาง

“เช่นเวินเส้าหยี เซียวหยู่เซวียน เซียวหยู่โหลว ฝูกวง เลว่อิ่ง อาจารย์ซ่างกวน อี้เฉินเฟย ซือโม่เฟย”

ทุกรายชื่อที่เย่จิ่งหานท่องออกมา ความเย็นยะเยือกของเขาก็เยือกแข็งขึ้นหนึ่งระดับ ท่องจนถึงสุดท้าย ก็แทบจะกัดฟันกรอดแล้ว