อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 649

เย่จิ่งหานไม่พอใจ “เจ้าอยู่ด้านบนทุกครั้ง ครั้งนี้เปลี่ยนคน”

กู้ชูหน่วนมองดูเขาอย่างเกียจคร้าน ดวงตาที่สดใสคู่นั้นมีรอยยิ้มจางๆ แต่รอยยิ้มจางๆเช่นนี้นี่แหละที่บ่งบอกถึงคำเตือนนับไม่ถ้วน

ดวงตาสี่ดวงสบตากัน กู้ชูหน่วนทำตัวอิสรเสรีทำตามอำเภอใจ มีความมั่นใจเต็มเปี่ยม

เย่จิ่งหานโกรธจนกัดฟัน คิ้วอันดกดำขมวดติดต่อกันจนนูนขึ้นเหมือนดั่งภูเขา

ไม่รู้ว่าสบตากันนานเพียงใด เย่จิ่งหานกัดฟันกล่าวว่า “ครั้งหน้าไม่มีข้อละเว้น”

"ไว้ค่อยว่ากันครั้งหน้า"

“ครั้งหน้าของครั้งหน้า ก็ยังเป็นเจ้าอยู่ด้านบน”

“หากว่าท่านไม่พอใจ ออกจากประตูไปแล้วเลี้ยงซ้าย ออกไปดีๆนะเพคะไม่ส่ง”

เย่จิ่งหานยกมือขึ้นดับไฟทั้งหมด พ่นประโยคหนึ่งออกมาอย่างเย็นชา

“ชิงเฟิง ไปขัดห้องน้ำ”

“ขอรับ.....”

ชิงเฟิงตอบอย่างโรยราไร้ชีวิตชีวาคำหนึ่ง

เขารู้ดีว่า เพียงแค่เขาเฝ้าในตอนกลางคืน ไม่ใช่ขัดส้วม ก็จะต้องถูกส่งไปทำงานหนักอย่างอื่น

อย่างน้อยท่านอ๋องก็เป็นท่านอ๋องเทพสงครามผู้สูงศักดิ์ มีอำนาจสำคัญในมือ อิทธิพลค้ำฟ้า ทั้งยังเป็นเจ้าสำนักของสำนักรู้ฟ้าอีก ทำไมอยู่ต่อหน้าพระชายา ถึงได้ตัวเล็กเหมือนดั่งมด ไม่มีพลังความเป็นชายชาตรีสักนิด

หลายวันมานี้ มีครั้งไหนที่นายท่านอยู่ข้างบนบ้าง?

เกียรติของลูกผู้ชายถูกนายท่านทำขายหน้าหมดแล้ว?

ต่อกรกับผู้หญิงที่หยิ่งผยองเช่นนี้ ฝืนบังคับไปเลยก็ได้แล้ว

“ชิงเฟิง......”

“ห๊ะ......”

ได้ยินเสียงของกู้ชูหน่วนอย่างฉับพลัน ฝีเท้าของชิงเฟิงโซเซ แทบจะหกคะมำ เขารู้สึกตระหนกจนอยู่ไม่สุข

ไม่รู้ว่าพระชายาเดาความคิดในใจของเขาได้หรือไม่ ถึงได้เรียกเขาไว้

เป็นดังคาด......

เสียงของกู้ชูหน่วนดังออกมาดั่งลมเย็นพัดผ่าน

“เจ้ามีความเป็นชายชาตรีองอาจห้าวหาญขนาดนั้น งั้นเจ้าก็ถอดเสื้อผ้าตัวเองให้หมด แล้วไปยืนหน้าเวทีหอจวี๋อิงเป็นเวลาสิบห้าคืน”