อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 654

เจ้าหน้าที่ชันสูตรศพชี้ไปที่ด้านหลังของแม่ทัพใหญ่เซียว ตรงนั้นมีมีดดาวกระจายใบหลิวอีกอันหนึ่งโผล่ขึ้นมาทันที

คนอื่นอาจจะจำไม่ได้ แต่เซียวหยู่เซวียนจำได้ มีดดาวกระจายใบหลิวอันนี้เป็นของที่กู้ชูหน่วนมีเพียงผู้เดียว ตอนนั้นขณะที่เขาและเย่เฟิงถูกไล่ล่า กู้ชูหน่วนก็ใช้มีดดาวกระจายใบหลิวอันนี้ช่วยพวกเขาไว้

ไม่รู้ว่าเพราะเซียวหยู่ชงโกรธเกินไปหรือไม่ เส้นเลือดเขียวปูดไปทั้งหน้า “ข้าจำได้ว่าพระชายาหานเชี่ยวชาญการใช้พิษเป็นที่สุดสินะ” เซียวหยู่เซวียนกล่าวด้วยเสียงสั่นเครือ “อาศัยแค่มีดดาวกระจายไม่มีทางพิสูจน์ได้ว่านางเป็นฆาตกร ยัยขี้เหร่จะไม่ทำร้ายท่านพ่อ”

“เพี้ยะ......”

คำพูดของเซียวหยู่เซวียนเพิ่งจะสิ้นสุด บนใบหน้าก็ถูกตบไปอย่างแรง จากนั้นก็เป็นเสียงด่าทอด้วยความโกรธแค้นดังขึ้น

“เจ้าออกไปเที่ยวกับพวกเพื่อนที่ไม่ได้เรื่องทั้งวัน ชนไก่เที่ยวเล้า วิชาความรู้ไม่มีวิทยายุทธไม่ได้ รู้จักแต่กินดื่มเที่ยวเล่นทั้งวัน พวกเราก็ทำเป็นเปิดตาข้างหนึ่งปิดตาข้างหนึ่งแล้ว ทั้งที่เจ้ารู้ว่าท่านพ่อไม่ชอบนาง เจ้าก็ยังกระด้างกระเดื่องต่อท่านพ่อครั้งแล้วครั้งเล่าเพื่อนาง แทบจะทำให้ท่านพ่อโกรธจนกระอักเลือด ตอนนี้เจ้ายังมีหน้ามาช่วยนางพูดอีก”

เซียวหยู่เซวียนน้ำตาคลอเบ้า กล่าวอย่างดื้อรั้นโดยไม่สนใจความเจ็บปวดอันร้อนผ่าวบนใบหน้าแม้แต่น้อย “ยัยขี้เหร่จะไม่ทำร้ายท่านพ่อ ทุกคนในโลกอาจจะฆ่าท่านพ่อได้ มีเพียงยัยขี้เหร่ผู้เดียวที่จะไม่ทำ”

“เจ้าคนอกตัญญูนี่ พี่ชายคนโตก็เป็นเหมือนพ่อ วันนี้ข้าจะสั่งสอนเจ้าแทนท่านพ่อที่เสียชีวิตไปอย่างน่าอนาถ”

“พี่ใหญ่ อย่าตีพี่ที่สาม พี่สามพูดถูก แม้ว่าพระชายาหานจะใช้พิษได้ ก็ไม่สามารถพิสูจน์ไม่ได้ว่าพระชายาหานเป็นคนวางยาพิษ”

เซียวหวั่นเอ๋อร์ร้องไห้จนแทบจะขาดใจ กอดขาของเซียวหยู่ชงไว้แน่น

เนื่องจากนางตั้งท้องได้แปดเดือนเต็มแล้ว และไม่มีวิทยายุทธใด เซียวหยู่ชงกลัวว่าจะทำให้นางบาดเจ็บ ทำได้เพียงดึงนางขึ้นมา ให้นางนั่งบนเก้าอี้

“น้องสาว สุขภาพของเจ้าสำคัญ เรื่องนี้เจ้าอย่ายุ่งเลย”

“พวกท่านล้วนเป็นพี่ชายของข้า ที่ตายก็เป็นท่านพ่อของข้า ข้าจะไม่ยุ่งได้อย่างไร ฮือฮือ.....” เซียวหวั่นเอ๋อร์ร้องไห้จนไม่เป็นเสียง ทำได้เพียงเช็ดน้ำตาไม่หยุด

เซียวหยู่โหลวตบไหล่ของนาง ปลอบใจนางเงียบๆ

เขากล่าวอย่างระมัดระวัง “พี่ใหญ่ ยังไงซะก็หาหลักฐานก่อนเถอะ”

“เดี๋ยวก่อน บนแขนเสื้อของท่านแม่ทัพใหญ่มีชื่อของท่าน”

คำพูดเดียวดึงความสนใจของทุกคนเข้ามา แม้แต่กู้ชูหน่วนก็อดไม่ได้ที่จะก้าวเข้าไปดู

ดึงแขนเสื้อออก ด้านในแขนเสื้อของเขา มีคำสองสามคำที่เขียนด้วยเลือดโผล่ออกมา

คนที่ฆ่าข้า กู้.....

กู้ชูอะไร.....?

เซียวหยู่ชงชักดาบยาวออกมาทันที ชี้ไปที่กู้ชูหน่วน “ท่านยังกล้าบอกว่าท่านไม่ได้ข้าพ่อของข้าอีกหรือ?”