อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 663

“อ้าก....”

กู้ชูหยุนกรีดร้องเสียงดัง สะบัดปัดมือเท้าทั้งคู่ คิดอยากสะบัดเตะสัตว์มีพิษพวกนั้นตก ด้วยเพราะสัตว์มีพิษเยอะเกินไป ใช่ว่านางอยากสะบัดเตะหลุดได้แล้วจะสามารถทำได้

งูพิษแต่ละตัวคืบคลานเข้าไปในกระโปรง ในแขนเสื้อของนาง

เลือดไหลออกมาตามร่างกายของนาง

เลือดที่ไหลออกมาไม่ใช่สีแดงสด แต่เป็นสีดำ

ทุกคนมองดูอย่างมึนชาไปทั้งหัว

พวกนี้ล้วนเป็นสัตว์มีพิษ ถูกกัดหนึ่งคำสามารถทำให้ตายได้ ทำไมนางถูกกัดมากมายขนาดนั้นแต่ก็ยังไม่เห็นเป็นไร

พระชายาทำอะไรอีกหรือเปล่า?

มองดูกู้ชูหยุนกลิ้งเจ็บปวดอยู่บนพื้น ปากแสยะอย่างเจ็บปวด ก่นด่ากู้ชูหน่วนอยู่อย่างต่อเนื่อง ความสุภาพอ่อนโยนเดิมหายจนหมดสิ้น เหลือเพียงใบหน้าที่บูดเบี้ยว

ทุกคนทั้งสงสารกู้ชูหยุน และก็รู้สึกสมน้ำหน้า

“หลีกไป รีบหลีกไป กู้ชูหน่วน เจ้ารีบพวกมันไป อ้าก.....กู้ชูหน่วน เจ้าทำกับข้าแบบนี้ หากวันนี้ข้ากู้ชูหยุนสามารถมีชีวิตรอดออกไปได้ เจ้าจะต้องเสียใจ”

เย่จิ่งหานหัวเราะ

โง่

งี่เง่า

ยังไม่พูดถึงว่านางจะสามารถมีโอกาสรอดไปได้

ต่อให้มีโอกาสรอดไปได้ แล้วจะสามารถทำอันตรายอาหน่วนได้หรือ?

ไม่ตักน้ำใส่กะโหลกชะโงกดูเงาตัวเอง

กู้ชูหน่วนทำเหมือนไม่ได้ยินสิ่งที่นางพูดข่มขู่ เพียงพูดขึ้นอย่างเกียจคร้านว่า “พวกเจ้ากัดเฉพาะร่างกายนางทำไม ไม่เห็นใบหน้าที่งดงามของนาหรือ?”

พูดเสร็จ งูมีพิษหลากสีพวกนั้น ต่างพากันคลานไปบนหัวของนาง

สิ่งที่กู้ชูหยุนกลัวที่สุดก็คือใบหน้าถูกกัดจนเสียโฉม ตอนนี้ล้วนคืบคลานขึ้นมา นางปกปัดต้านทานยังไงก็ไม่ไหว ร่างกายถูกงูจำนวนมากรุมกัด เจ็บปวดจนนางแทบอยากตาย

“อ้าก....กู้ชูหน่วน......เจ้ากล้าทำกับข้าแบบนี้ เจ้ากล้าทำกับข้าแบบนี้.....”

“เจ้ากล้าใส่ร้ายข้า ทำข้าจะไม่กล้าล่ะ”