The king of War นิยาย บท 1083

เมื่อเห็นฉินซีและฉินยีร้องไห้ทั้งคู่ เฝิงเสียวหว่านก็กังวลและส่ายหัว"ทำไมฉันจะโทษพวกคุณล่ะ? ฉันยกโทษให้พวกคุณแล้วจริงๆ"

“ฉันเลือกที่จะจากไป เพราะฉันโตมากับคุณปู่ตั้งแต่ฉันยังเป็นเด็ก และฉันชินกับการอยู่คนเดียว การอาศัยอยู่กับพวกคุณ ฉันไม่ค่อยชิน”

“เอาแบบนี้แล้วกันดีไหม? คืนนี้ฉันจะค้างที่นี่ ฉันจะอยู่ที่นี่กับพวกคุณ และถ้าฉันมีเวลาในอนาคต ฉันจะย้ายมาอยู่กับคุณสองสามวัน โอเคไหม?”

ผู้หญิงสองคนยังอยากจะชักชวนต่อไป หยางเฉินก็พูดอย่างกะทันหันว่า "เสี่ยวซี เสี่ยวยี ไม่ต้องชวนแล้ว เสียวหว่านไม่ได้โทษพวกคุณจริงๆ"

“ตอนนี้เธอไม่ชินที่จะอาศัยอยู่กับทุกคน ไม่ได้หมายความว่าในอนาคตเธอจะไม่ชิน ทำตามที่เสียวหว่านบอก ต่อไปให้เธอมาพักที่บ้านบ่อยๆ บางทีหลังจากนั้นไม่นาน เธอจะชอบอยู่กับทุกคนก็ได้”

เฝิงเสียวหว่านเหลือบมองหยางเฉินอย่างซาบซึ้ง

สิ่งที่เธอพูดเมื่อกี้คือความจริง เธอไม่ได้โทษฉินซีและฉินยีจริงๆ แต่เธอเคยอยู่คนเดียวตั้งแต่เด็ก และการอยู่ร่วมกับคนจำนวนมากเช่นนี้ ทำให้เธออึดอัดมาก

เมื่อได้ยินสิ่งที่หยางเฉินพูด ฉินซีและฉินยีก็เข้าใจเช่นกันว่า ไม่เหมาะสมที่พวกเธอจะบังคับให้เสียวหว่านมาพักอาศัยกับพวกเธอ ดังนั้นพวกเธอจึงหยุด

คืนนั้น เฝิงเสียวหว่านถูกแนยีลากไปให้นอนกับเธอ

หยางเฉินนอนกับฉินซีและเสี้ยวเสี้ยว

ในตอนกลางคืน หยางเฉินกำลังนอนอยู่บนเตียง พลิกตัวไปมา ไม่สามารถหลับได้

เช่นเดียวกับฉินซี มีเพียงลูกสาวที่อยู่ระหว่างพวกเขาเท่านั้น ที่นอนหลับสบายโดยที่ศีรษะของเธออยู่ข้างแม่และเท้าของเธออยู่ข้างพ่อ

“สามี คุณหลับหรือยัง?”

ฉินซีถามด้วยเสียงเบา

"ยัง!"

หยางเฉินเอ่ยปากแล้วพูดว่า เมื่อกี้เขาก็สัมผัสได้ว่าฉินซียังไม่ได้นอน

ฉินซีวางตำแหน่งการนอนของลูกสาวของเธอเสร็จ จากนั้นอยู่ระหว่างหยางเฉินและเสี้ยวเสี้ยว กอดสามีของเธอแน่นด้วยมือเปล่า

“สามี ฉันขอโทษ ฉันไม่ควรพูดเรื่องหย่ากับคุณ ต่อไป... ต่อไปฉันจะไม่พูดแบบนั้นอีก…”

ฉินซีสะอึกสะอื้น และพูดประโยคนี้อัดอั้นอยู่ในใจเธอมาเป็นเวลานาน และหลังจากพูดมันออกมา อารมณ์ของเธอก็ควบคุมไม่ได้และเธอก็ร้องไห้ด้วยเสียงต่ำ

หยางเฉินแอบถอนหายใจในใจ กอดภรรยาแน่น จูบกลิ่นผมหอมของภรรยาแล้วพูดอย่างอ่อนโยนว่า “ภรรยา ผมไม่โทษคุณ ผมจะไม่มีวันโทษคุณ...”

ก่อนที่หยางเฉินจะพูดจบ ฉินซีก็ปิดปากของเขาด้วยการจูบ

เช้าตรู่วันรุ่งขึ้น เมื่อหยางเฉินตื่นขึ้นมา ภรรยาที่อยู่ข้างๆเขาไม่อยู่แล้ว

เมื่อนึกถึงความสุขเมื่อคืนนี้ มุมปากของหยางเฉินก็ยกขึ้นเล็กน้อย ทำให้เกิดส่วนโค้งที่มีความสุข

ความรู้สึกของครอบครัวมันดีจริงๆ ถ้าไม่มีเรื่องต่างๆที่เขาต้องทำ เขาหวังจริงๆว่าเขาจะใช้เวลาทั้งชีวิตกับครอบครัวแบบนี้

เขามักจะคิดว่า ชีวิตที่เขาต้องการคืออะไร ตื่นขึ้นมาทุกเช้า ได้พบคนรักของเขา และสามารถดูลูกๆเติบโต

แค่ได้มองดูคนรอบข้างสามารถใช้ชีวิตอย่างมีความสุข ก็พอแล้ว

"พ่อ!"

ทันใดนั้น เสี้ยวเสี้ยวก็พลิกตัวและพึมพำ ราวกับได้กลิ่นเหม็นจากร่างกายของพ่อของเธอ และมุดเข้าไปในอ้อมแขนของพ่อ

หยางเฉินก้มศีรษะลงและจูบหน้าผากลูกสาวเบาๆ แล้วลุกขึ้นและเดินออกไปเบาๆ

หลังจากที่เขาอาบน้ำเสร็จ เสี้ยวเสี้ยวก็ตื่นขึ้นมาและพูดอย่างบ่นว่า"พ่อไม่น่ารักเลย เสียงอาบน้ำของคุณปลุกเสี้ยวเสี้ยวจนตื่นแล้ว"

หยางเฉินไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี เขาพยายามทำให้เบาที่สุดแล้ว คิดไม่ถึงว่าจะทำให้เสี้ยวเสี้ยวตื่น

“พ่อขอโทษ พ่อผิดเอง ต่อไปพ่อจะระวังให้มากกว่านี้”

หยางเฉินรีบขอโทษ

“เห็นแก่คำขอโทษของพ่อ งั้นเสี้ยวเสี้ยวจะให้อภัยพ่อแล้วกัน!”