The king of War นิยาย บท 1107

ในช่วงเวลาของการปะทะกัน เฉาเยว่ได้พุ่งเข้ามาแล้ว และพลังของแดนเทพชั้นกลางก็ระเบิดขึ้นทันที ชกหมัดออกไป พื้นที่ดูเหมือนจะถูกฉีกออกเป็นชิ้นๆ

อย่างไรก็ตาม หยางเฉินไม่ได้มองเฉาเยว่ สายตาของเขาจับจ้องไปที่เหมียวหยุนกว่าง ความตั้งใจในการต่อสู้พุ่งขึ้นในดวงตาของเขา

“หยางเฉิน ระวัง!”

ในขณะนี้ ฉินเต๋อเจิ้งตะโกน และพยายามที่จะรีบไปช่วยหยางเฉิน แต่เฉาเยว่ได้รีบไปที่ด้านข้างของหยางเฉินแล้ว และชกออกไปด้วยหมัด กำลังจะทุบหัวของหยางเฉิน

และเขายังห่างไกลจากหยางเฉิน และหากเขาต้องการจะหยุดเขา ก็ทำไม่ได้เลย

“คุณหยาง!”

ชายผู้แข็งแกร่งกึ่งแดนเทพทั้งแปด สีหน้าต่างเปลี่ยนกันไปหมด ตะโกนด้วยความตกใจ

ผู้คนจากตระกูลร่ำรวยและมีอำนาจต่างก็ตื่นเต้นในเวลานี้ กษัตริย์เฉาที่พวกเขาติดตาม กำลังจะฆ่าหยางเฉิน?

ขอเพียงหยางเฉินตาย พวกเขาจะปลอดภัย

ทุกคนในตระกูลฉิน เต็มไปด้วยความสิ้นหวัง เฝ้าดูการโจมตีของเฉาเยว่อย่างช่วยไม่ได้

"ปัง!"

เห็นเพียงการโจมตีที่รุนแรงของเฉาเยว่กำลังจะตกลงไป ในชั่วพริบตา หยางเฉินก็ยกแขนขึ้นและชกต่อยออกไป

เมื่อได้ยินเสียงดังพร้อมกับเสียงกระดูกหัก ร่างกายของเฉาเยว่ก็พุ่งขึ้นไปในอากาศราวกับฟุตบอลที่ถูกเตะออก

“บูม!”

วินาทีถัดมา มีเสียงดังขึ้นอีก และร่างกายของเฉาเยว่ก็กระแทกเข้ากับผนังห้องจัดเลี้ยงของตระกูลฉินโดยตรง

ตั้งแต่ต้นจนจบ หยางเฉินยืนอยู่ที่เดิมและไม่เคยขยับแม้แต่ครึ่งก้าว

ครั้งแรก ฝ่ามือถูกขว้างออกไป ขวางการชกของเหมียวหยุนกว่าง

ครั้งที่สอง ชกหมัดออกไป เฉาเยว่ซึ่งมีความแข็งแกร่งเป็นแดนเทพชั้นกลางแล้ว ถูกหมัดโจมตีก่อนที่เขาจะสัมผัสร่างของหยางเฉิน

ในเวลานี้ ผู้ชมต่างนิ่งเงียบ!

ดวงตาของทุกคนเบิกกว้าง จ้องมองไปที่ร่างชายหนุ่มคนนั้น

แม้แต่เหมียวหยุนกว่างที่พยายามยกระดับความแข็งแกร่งไปถึงแดนเทพชั้นยอดแล้ว ก็ยังเต็มไปด้วยความตกใจในนัยน์ตาของเขา

“เป็นอย่างไรบ้าง เป็นไปได้อย่างไร?”

เหมียวหยุนกว่างพึมพำกับตัวเอง

หยางเฉินสามารถสกัดกั้นการโจมตีเต็มกำลังของเขาอย่างสบายๆ ก็เพียงพอที่จะทำให้เขาตกใจแล้ว แต่สิ่งที่เขาคาดไม่ถึงก็คือ ตอนที่หยางเฉินกำลังต่อสู้กับเขา เขายังสามารถรับมือกับการโจมตีของเฉาเยว่ที่เป็นผู้แข็งแกร่งแดนเทพชั้นกลาง

แม้กระทั่ง ก่อนที่เฉาเยว่จะแตะต้องหยางเฉิน เขาก็ถูกชกจนลอยกลับไป

แม้ว่าเขาและหยางเฉินจะยังสู้ไม่เต็มที่ แต่พวกเขาก็ได้ตัดสินผู้ชนะภายในไม่กี่วินาที

หยางเฉิน ยืนอยู่ตรงจุดตั้งแต่ต้นจนจบ และเขาเป็นคนที่ริเริ่มโจมตี พลังโจมตีที่ระเบิดออกมา แต่ล้มเหลวในการแตะต้องหยางเฉิน สิ่งนี้สามารถแสดงให้เห็นว่า ความแข็งแกร่งของหยางเฉินยังคงอยู่เหนือเขา

“คุณเป็นใครกันแน่?”

เหมียวหยุนกว่างถามด้วยท่าทางที่น่าเกลียด

“ผมเป็นใคร คุณรู้ไม่ใช่หรือ?”

หยางเฉินไร้อารมณ์ความรู้สึก เสียงของเขาลดลง และแขนที่ตีเฉาเยว่ก็โบกมืออีกครั้ง

ในขณะนี้ โลกเปลี่ยนไปอย่างมาก และพลังที่ไม่อาจหยุดยั้งได้มาจากมือของหยางเฉิน

"เติ้งเติ้งเติ้ง!"

ผู้แข็งแกร่งทั้งหมดที่อยู่เหนือแดนราชาขั้นปลาย ต่างตกตะลึงกับโมเมนตัมอันน่าสะพรึงกลัวนี้ และพวกเขาต่างก็ตกตะลึง

"ตาย!"

หยางเฉินตะโกนคำเดียว กำหมัดด้วยมือซ้าย แล้วโบกมือออกไป

"อย่า!"

ทันใดนั้น เหมียวหยุนกว่างคำราม ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง

เขารู้สึกได้ชัดเจนว่า พลังหมัดของหยางเฉินนั้นน่ากลัวเพียงใด และเขาไม่สามารถต้านทานมันได้เลย เมื่อหมัดนี้ตกลงไป เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องตาย