The king of War นิยาย บท 1141

เวลานี้ เฝิงเสียวหว่านกำลังอยู่ที่คลินิกอ้ายหมิน บนเตียงคนไข้ด้านในสุด ยังมีภาพคนมีอายุคนหนึ่งนอนอยู่

และหลังจากรักษาไปรอบหนึ่ง สีหน้าเฝิงเสียวหว่านเหนื่อยล้าเต็มที่ ทว่าบนใบหน้ายังคงยิ้มหวานอยู่ “คุณปู่จ้าน ท่านรู้สึกเป็นอย่างไรบ้างคะ?”

ผ่านการรักษาสองวันนี้ สภาพจิตใจของหวางจ้านมีความเปลี่ยนแปลงมากมายเลย แต่ว่าอาการบาดเจ็บหนักเกินไป จึงฝืนทนสามารถลงเตียงเดินเหินได้

“ฉันสามารถลุกขึ้นมาได้ใหม่อีกครั้ง ก็ทำให้ฉันพอใจมากแล้ว เสียวหว่าน ขอบคุณหนูมากจริงๆ นะ!”

หวางจ้านทำหน้าซาบซึ้งใจบอกไป

เฝิงเสียวหว่านรักษาให้เขา ผลลัพธ์คือเขาสามารถรู้สึกได้แจ่มแจ้ง เดิมทีด้วยอาการบาดเจ็บของเขา ไม่ถึงครึ่งเดือน อย่าคิดเลยว่าจะลงจากเตียงได้

แต่ว่าหลังจากผ่านการรักษาของเฝิงเสียวหว่าน เขาไม่เพียงสามารถลงเตียงได้ แม้กระทั่งรากฐานวิถีบู๊ ยังมีการพัฒนาขึ้นด้วย ต่อให้ไม่มีทางฟื้นกลับสู่สภาพสูงสุดแบบเมื่อก่อน แต่ยังคงสามารถทำให้เขาบรรลุกึ่งแดนเทพได้

นี่สำหรับผู้แข็งแกร่งวิถีบู๊ที่แทบจะไร้ประโยชน์คนใดก็ตาม ล้วนเป็นข่าวดีใหญ่หลวงเรื่องหนึ่ง

เวลานี้ ความรู้สึกซาบซึ้งใจที่เขามีต่อเฝิงเสียวหว่าน ล้วนออกมาจากภายในจริงๆ แม้กระทั่งในใจก็เตรียมพร้อมไว้เรียบร้อยแล้ว ต่อไปจะอยู่ที่คลินิกอ้ายหมินไปตลอด

“คุณปู่จ้านเกรงใจไปแล้วค่ะ ที่หนูช่วยท่าน เป็นเรื่องสมควรทำค่ะ!”

เฝิงเสียวหว่านยิ้มตอบไป

“หืม?”

ในเวลานี้เอง ทันใดนั้นหวางจ้านสัมผัสถึงกลิ่นอายที่ยิ่งใหญ่มากส่วนหนึ่ง และคุ้นเคยอีกด้วย ชั่วขณะหนึ่งขมวดคิ้วขึ้นมาแล้ว

“ขอโทษนะ เฝิงเสียวหว่านอยู่ไหม?”

ตามมาด้วย เสียงที่คุ้นหูเสียงหนึ่งดังขึ้น หวางจ้านได้ยินเสียงนี้ ทันใดนั้นกลั้นหายใจไว้ กลัวถูกพบเข้า

เพราะเขารู้ว่า ผู้มาเยือนเป็นหลงคุนหนึ่งในผู้แข็งแกร่งแดนเทพทั้งห้าของราชวงศ์หลง

“สวัสดีค่ะ ฉันคือเฝิงเสียวหว่านเองค่ะ!”

เฝิงเสียวหว่านเดินออกมาจากห้องคนไข้ของหวางจ้าน มองทางผู้อาวุโสที่ใส่ชุดจีนโบราณ ในสายตามีความระวังเพิ่มขึ้นมาระดับหนึ่ง

การแต่งตัวแบบนี้ ไม่พบได้บ่อยๆ โดยเฉพาะจากบนตัวของฝ่ายตรงข้าม เธอรู้สึกถึงกลิ่นอายที่ทำให้เธอไม่สบายตัวเอามากๆ

หลงคุนหัวเราะเล็กน้อย “คุณชายตระกูลฉันป่วยหนักแล้ว ขอเชิญน้องหมอวิเศษเข้าไปดูหน่อย ถ้าเกิดสามารถรักษาคุณชายตระกูลฉันหายได้ ค่าตอบแทนจะต้องทำให้น้องหมอวิเศษพอใจแน่นอน”

บนหน้าเฝิงเสียวหว่านลังเลอยู่บ้าง เธอรู้สึกได้ว่า หลงคุนไม่ใช่คนธรรมดา

“ขอโทษนะคะ ที่คลินิกมีฉันเป็นหมอคนเดียว ฉันตรวจอาการอยู่แค่ที่คลินิก ไม่ออกไปข้างนอกค่ะ”

เฝิงเสียวหว่านเอ่ยปากบอกทันใด “ถ้าเป็นไปได้ คุณพาคนไข้เข้ามา ฉันจะดูให้เขาสักหน่อย”

ถึงแม้คลินิกจะเพิ่งเปิดได้ไม่นานมาก คนไข้ก็ไม่เยอะด้วย แต่ว่าในเมื่อเธอตัดสินใจอยากเปิดคลินิกแห่งนี้แล้ว จึงไม่อาจให้ตอนที่คนไข้มา เธอคนนี้ที่เป็นหมอไม่อยู่ได้

จะว่าไป หลงคุนแต่งชุดจีนโบราณ เห็นได้ชัดว่าสถานะไม่ธรรมดา สำหรับคนแบบนี้ เฝิงเสียวหว่านยังอยากปฏิเสธอยู่บ้าง

หลงคุนหัวเราะนิดหน่อย จากนั้นหยิบบัตรธนาคารใบหนึ่งออกมา วางไว้บนเคาน์เตอร์ หัวเราะอยู่พลางบอกว่า “ในบัตรใบนี้มีสิบล้าน ขอเพียงน้องหมอวิเศษไปถึงที่พักด้วยตัวเอง ดูอาการให้คุณชายฉัน ไม่ว่ารักษาคุณชายฉันให้หายได้หรือไม่ สิบล้านนี้ล้วนตกเป็นของเธอแล้ว”

เฝิงเสียวหว่านขมวดคิ้วขึ้นมาในชั่วขณะนั้น สำหรับคนที่คิดเองว่ามีเงินแล้วจะสามารถครอบครองทุกอย่างได้ เธอไม่ชอบอย่างมาก

“ขอโทษด้วยค่ะ ฉันไปกับคุณไม่ได้!”

เฝิงเสียวหว่านยังคงพูดอย่างเกรงใจ แต่ว่าสีหน้าอึมครึมลงไปแล้ว

เธอรู้ว่าเงินสิบล้านนั้นมาก บางทีชาตินี้เธอคงหาเงินไม่ได้มากขนาดนี้ แต่สำหรับเธอนั้น เงินเป็นเพียงของนอกกาย

สิ่งที่เธอต้องการคือช่วยเหลือผู้คนที่เจ็บป่วย ถ้าเกิดคนหนึ่งที่ยากจนจริง และป่วยหนักแล้ว ต่อให้เธอไม่เก็บเงิน ก็จะรักษาให้อีกฝ่าย

แต่ถ้าอีกฝ่ายเอาเงินมาบังคับให้เธอไปรักษาให้คนอื่น เธอทำไม่ได้

ครั้งนี้ ในสายตาหลงคุนมีความตกใจระดับหนึ่งเพิ่มขึ้นมา ในความทรงจำของเขา ยังไม่มีเรื่องที่ใช้เงินจัดการไม่ได้

“ยี่สิบล้าน!”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: The king of War