จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 233

เซียวเหอเองก็พูดอย่างจริงใจ“ประธานหวัง ช่วยเชิญคุณชายออกมาเถอะครับ!พวกเราตระกูลเซียวมีความจริงใจที่จะร่วมมือกับคุณชายจริงๆ ขอแค่คุณชายช่วยให้เราผ่านด่านนี้ไปได้ ต่อไปพวกเราตระกูลเซียวจะมอบชีวิตให้คุณชายฟางแน่นอน”

หวังชิงชิงสีหน้าลำบากใจ มองคนตะกูลเซียวอย่างไม่รู้อิโหน่อิเหน่

เธอไม่ได้ตอบรับ เซียวฮั่วเองก็ไม่รู้ว่ามาหยุดข้างเธอเมื่อไหร่ กอดขาเธอไว้ น้ำตาไหลอย่างเจ็บปวด พูดขึ้น“ขอร้องล่ะ ประธานหวัง เห็นมั้ยครับว่าบ้านเรากลายเป็นสภาพไหนแล้ว”

มือทั้งสองเขากอดขาหวังชิงแน่น ดูก็รู้ว่าเขาจงใจแต๊ะอั๋ง

หวังชิงชิงดีดตัวออกพูด “เดี๋ยว ปล่อยฉันก่อนได้มั้ย”

เซียวฮั่วกอดหวังชิงชิงแน่น ใช้ใบหน้าแนบขาอ่อนของเธอ พูดว่า “ไม่ ประธานหวัง ถ้าคุณไม่ช่วยตระกูลเซียวของเรา ผมจะไม่ปล่อย”

หวังชิงชิงรู้ทั้งรู้ว่าเขาจงใจ แต่เธอเองก็จนใจ ตอนนี้เธอกำลังเผชิญหน้ากับคนในตระกูลเซียวที่กำลังเดือดดาล เธอเองยังเหงื่อกาฬแตกพลั่ก

คุณชายคนนี้ ตกลงทำบ้าอะไรเนี่ย

เธอพูดอย่างอ่อนแรง“ฉันก็ไม่ได้บอกนี่ว่าคุณชายจะไม่มา เขามาอยู่แล้ว เพียงแต่...”

“ประธานหวัง คุณชายคงไม่หลอกพวกเรามั้ง”จู่ๆเซียวเหอก็ถามอย่างสงสัย

เซียวเจิ้นเทียนไม่ได้พูดอะไร ได้แต่มองหวังชิงชิงด้วยแววตาที่เคลือบแคลง

หวังชิงชิงยังไม่ทันได้เอ่ยปากอธิบาย เซียวเหอก็พูดต่อ “ประธานหวัง พวกเราตระกูลเซียวให้ความจริงใจตลอดมา แต่ทำไมแม้แต่หน้าคุณชายก็ยังพบไม่ได้ ตระกูลเซียวของเรามีปัญหา แต่ก็ไม่ควรปฏิบัติกับเราแบบนี้นี่นา ในเมืองจินโจว พวกเราตระกูลเซียวก็พอมีตัวตนเหมือนกัน!คุณชายรับปากมั่นเหมาะ บอกว่าคืนนี้จะมาจัดการคนๆนั้น แล้วจะคุยเรื่องความร่วมมือกับเราต่อ แต่คุณกลับมาคนเดียว ไม่เห็นแม้แต่หน้าคุณชาย ผมจะไม่สงสัยได้ไง ว่าคุณชายคนนี้มีตัวตนจริงหรือไม่ หรือว่าคุณหลอกพวกเรามาโดยตลอด”

ถามออกไปอย่างเคลือบแคลง นี่ไม่ใช่ท่าทีเมื่อครู่ เปลี่ยนไปคนละคนโดยสิ้นเชิง ท่าทีของตระกูลเซียวเปลี่ยนเป็นสงสัย

หวังชิงชิงมองไปทางเซียวเหออย่างไม่รู้ควรจะทำอย่างไร จากนั้นจึงมองไปทางเซียวเจิ้นเทียนอีก แล้วพูด “ไม่ใช่แบบนั้น พวกคุณฟังฉันนะ”

“ประธานหวัง สิ่งที่พ่อผมพูดคงไม่ใช่ความจริงใช่ไหม ฟางซื่อกรุ๊ปคงไม่ได้ล้อเล่นกับเราตลอดมาใช่มั้ย”ในตอนที่พูด มือของเขายังคงขยับ

ขาทั้งสองพิการ แต่ว่ามือของเขาไม่ได้พิการ ไม่เพียงแต่มือไม่ได้พิการ สมองก็ยิ่งไม่พิการ!

“ประธานหวัง! คุณชายล่ะ”คนไม่น้อยต่างก็ลุกขึ้นยืนถามหวังชิงชิง หวังชิงชิงเป็นคนแข็งแกร่ง แต่ต้องมายืนต่อหน้าคนทั้งตระกูลแบบนี้ เธอก็รู้สึกประหม่าไม่น้อย

เซียวเจิ้นเทียนลุกขึ้นยืน สองตาแดงก่ำถามว่า“ประธานหวัง คุณชายไม่มาแล้วจริงๆใช่มั้ย ที่ผ่านมาไม่มีคุณชายอะไรนั่นหรอกใช่ไหม คุณหลอกพวกเรามาตลอดใช่หรือเปล่า”

คำถามนี้แข็งกร้าวเกินไป ให้ความรู้สึกของการกดดันบังคับ !เมื่อเห็นบารมีของเซียวเจิ้นเทียน ราวกับจะกลืนกินหวังชิงชิงไปเลยทีเดียว

จังหวะของตระกูลเซียวอลหม่านไปหมด ท่าทีทุกคนมีต่อหวังชิงชิงเป็นท่าทีเดียวกัน ความชื่นชอบเมื่อครู่ พอเห็นศพเซียวห้านแล้ว ล้วนเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง

หวังชิงชิงรีบพูด“ท่านเซียว เรื่องราวไม่ได้เป็นอย่างที่คิดนะ คุณชายของพวกเรา ที่จริง...”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมนักรบทรงเกียรติยศ