จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 713

อย่าคิดว่าคุณเข้ามาในถ้ำแล้ว ก็จะสามารถได้มันอย่างง่ายๆ สิ่งที่ใครๆก็ไม่รู้ ความลับจริงๆของมันก็อยู่ในถ้ำ และกล่าวได้อีกนัยหนึ่งก็คือ เมื่อสักครู่คุณพึ่งผ่านจุดอันตรายมา และก้าวต่อไปของคุณก็อาจจะตกอยู่ในอันตรายที่คุณอาจจะไม่รู้ก็ได้

มันเป็นอันตรายหลายๆอย่างที่ซ่อนอยู่!

ฟางเหยียนตัดสินใจและพูดทันที:"บอกพวกเขา ให้กลับออกมาเดี๋ยวนี้ อย่าเข้าไปในถ้ำอื่นๆโดยพลการ"

เทียนหลังไม่ลังเล รีบยกวิทยุสื่อสารขึ้นมาและพูดคำพูดของฟางเหยียนออกมาทันที

ดูเหมือนฟางเหยียนจะคิดอะไรบางอย่างออกและถาม:"จอมพลโผ้จวิน คุณจะเข้าไปเสี่ยงด้วยตัวเองเหรอ?"

ฟางเหยียนไม่ได้ตอบ แต่เขากลับให้ความสนใจกับถ้ำเป็นเพิเศษ จากรายงานของลูกน้อง ด้านในมีถ้ำอีกจำนวนมาก และมีคนที่เครื่องแต่งกายไม่เหมือนคนยุคสมัยนี้ กล่าวได้อีกนัยหนึ่งก็คือ คนที่เข้าไปในถ้ำ อาจจะไม่ได้น้ำไร้หน้าก็ได้ เขาเป็นคนชอบเสี่ยงและผจญภัย แต่อาจารย์ของเขาเคยพูดว่า ทำตามกำลังที่ตัวเองมี อย่าทำอะไรโลภมากจนเกินไป

แต่เขาตัดใจไม่ได้!

ใช่ การฟื้นคืนพลังคือสิ่งที่เขาปรารถนาในตอนนี้ที่สุด เขาต้องดูโอกาสหายไปในชั่วพลิกตาเหรอ? เขาทำไม่ได้ เขาทำไม่ได้จริงๆ เขาถามใจตัวเองแล้วเขาตัดใจไม่ได้จริงๆ ความแข็งแกร่งของเพลิงเสวนเขาก็เห็นกับตา มีเพียงเขาฟื้นคืนพลังของตัวเองกลับมาถึงจะต่อกรกับเพลิงเสวนได้ และสิ่งที่จะทำให้เขาฟื้นคืนพลังก็มีเพียงของวิเศษของห้าสำนักลับเท่านั้น

หรือว่าเขาต้องทิ้งน้ำไร้หน้าเหรอ?

ทำตามกำลังที่ตัวเองมี!

คำพูดนี้คือคำเตือนที่ดีที่สุดสำหรับเขา และทำให้เขารู้ว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่

ตอนนี้ฟางเหยียนรู้สึกอัดอั้นตันใจ

ความรู้สึกนี้มันก็เหมือนศัตรูประชิดเมือง ขณะกำลังจะสู้รบกัน แต่พบว่าทหารของตัวเองเป็นคนแก่ คนพิการ ผู้หญิงและเด็ก ทหารและผู้ชายในเมืองหายไปหมด เหลือเพียงคนแก่ คนพิการ ผู้หญิงและเด็กที่ไม่มีทางสู้ จะต่อสู้กับศัตรูได้ยังไง?

หลังจากนั้น เขาก็มองไปที่หลินถง:"คุณคิดว่าไง?"

หลินถงรู้สึกประหลาดใจมากๆที่ฟางเหยียนถามความคิดเห็นของเธอ เธออึ้งไปชั่วครู่ แต่หลินถงไม่ได้ลังเลและเอ่ยปากพูด:"พวกเราจำเป็นต้องเข้าไป"

ฟางเหยียนรู้สึกลำบากใจและมองเห็นท่าทางดีใจของหลินถง เขารู้ว่าผู้หญิงคนนี้คิดไปเองอีกแล้ว แต่เขาไม่ได้พูดออกมา แต่กลับหันไปมองเทียนหลังและพูดเบาๆ:"เตรียมตัวได้แล้ว เดี๋ยวก็เข้าไป"

เทียนหลังอยากจะพูดจาเกลี้ยกล่อมจอมพลโผ้จวิน แต่ทันใดนั้นเขาหยุดความคิดของตัวเอง และไปเตรียมตัวทันที

"หลังจากนี้พวกคุณก็กลับไปได้เลย มีคนมากมายก็ไม่มีประโยชน์"

เทียนหลังไม่เต็มใจที่จะรับปาก แต่คำสั่งของจอมพลโผ้จวิน เขาก็ไม่กล้าขัด

เดินผ่านน้ำตก มาถึงหน้าถ้ำ จู่ๆหลินถงก็ตัวสั่นทันที ไม่ใช่แค่รู้สึกหนาว แต่เธอยังรู้สึกเหมือนมีลมที่เยือกเย็นพัดมา ความรู้สึกแบบนี้ทำให้เธอไม่พอใจมากๆ มันเหมือนกันตอนที่เดินอยู่กลางดึก เดินหลงเข้าไปในสถานที่ที่ไม่มีคนเลย บรรยากาศโดยรอบเยือกเย็น และน่ากลัวมากๆ

เมื่อเข้ามาในถ้ำ ฟางเหยียนก็พบโครงกระดูกที่สวมชุดโบราณที่ลูกน้อยเคยพูดเมื่อสักครู่อย่างรวดเร็ว กระดูกมีหลายอย่าง และเยอะมากๆ นอกจากเสื้อผ้าที่โดนลมพัดจนแห้ง ยังมีเชือกและเถาวัลย์อยู่ แน่นอนว่ายังมีสิ่งของที่เจ้าของโครงกระดูกพกติดตัวมาด้วย แต่สิ่งของเหล่านี้ไม่ค่อยมีค่า

ด้านหน้าของพวกเขาสองคนมีถ้ำเยอะแยะเหมือนรังมด เมื่อมองดู มีถ้ำเล็กๆใหญ่ๆอยู่สิบกว่าถ้ำ และถ้ำก็มีลักษณะที่แตกต่างกัน ทั้งเย็นและชื้น

หลินถงรู้สึกปวดหัวทันทีและถาม:"ฟางเหยียน พวกเราจะเลือกไปทางไหนดี?"

ฟางเหยียนไม่พูด มองดูถ้ำเล็กๆใหญ่ๆพวกนั้น เขาก็รู้สึกปวดหัวเหมือนกัน ถ้าลองเข้าไปสำรวจทีละถ้ำๆ มันต้องเป็นงานใหญ่แน่นอน และก็ต้องเสียพลังกายอย่างมากๆ ถ้าหาถ้ำที่ถูกต้องก็ดีไป แต่ถ้าไปผิดถ้ำ การไปๆกลับๆแบบนี้ มันจะทรมานร่างกายและจิตใจมากๆ

ไม่ต้องสงสัยเลย โครงกระดูกที่ตายอยู่ตรงนี้เพราะพวกเขาหลงทางและเดินจนเหนื่อยตายอย่างแน่นอน

ภายในถ้ำนั้นมืดสนิท แต่เสียงของน้ำไม่หลอกคนอย่างแน่นอน ภายในถ้ำต้องมีถ้ำอีกแน่นอน ถ้าถ้ำเล็กจนเกินไป ก็ไม่สามารถให้คนเดินผ่านได้ ถ้ำเหล่านี้ตัดออกได้ทันที การมองเห็นก็มีจำกัด เพราะภายในถ้ำมีแสงสว่างน้อยมากๆ

แสงไฟจากก้านเชื้อจุดไฟเปรียบเสมอโคมไฟสองทาง ทำให้บริเวณภายในถ้ำที่มืดสนิทมีแสงสว่าง

เมื่อตัดถ้ำเล็กๆพวกนั้นออก ก็เหลือเพียงถ้ำขนาดใหญ่เพียงแค่หกถ้ำ และหกถ้ำนี้ก็มีขนาดที่ใกล้เคียงกัน ความกว้างและความสูงก็ใกล้เคียงกัน แต่ไม่รู้ว่ามีความลึกและความยาวเท่าไหร่

ข้างๆหูได้ยินเสียงน้ำหยดกระแทกพื้น และพื้นก็มีความชื้นให้ความรู้สึกเหมือนเดินอยู่ในน้ำ

ภายในถ้ำขนาดใหญ่ มีแต่ความเงียบสงัด ดูเหมือนจะได้ยินเพียงเสียงหัวใจเต้นแรงของพวกเขาสองคน

"ฟางเหยียน พวกเราควรเดินไปทางไหนดี?"หลินถงอยากถามมานานแล้ว แต่เธอรู้ดี ถ้าเมื่อสักครู่เธอถามก็จะรบกวนสมาธิของฟางเหยียน และตอนนี้ฟางเหยียนก็ครุ่นคิดจนเสร็จแล้ว และเป็นเวลาที่เหมาะสม ฟางเหยียนเกลียดการถูกรบกวนขณะครุ่นคิดมากๆ เรื่องนี้เธอรู้มานานแล้ว