จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 806

พอพูดออกไป ทั้งห้องโถงก็ผงะ！

นี่หูจิงเหว่ยไม่ได้ทำตามแผนเลยนี่！

ทุกคนในเหตุการณ์ก็โล่งอก อย่างน้อยหูจิงเหว่ยไม่กดรีโมท พวกเขาก็มีทางรอด ส่วนฟางไห่อิงนั้น พวกเขาไม่อยากจะสนใจ！

ทุกิย่างมันเกิดจาดฟางไห่อิง เธอควรรับผิดชอบ！

ฟางเหมี่ยวมายืนขวางไว้ด้านหน้าของฟางไห่อิง เขาเองก็อึ้งเล็กน้อย หูจิงเหว่ยไม่อยากตาย แต่เขาตั้งใจทำแบบนี้ ก็เพื่อที่จะทำลายความตั้งมั่นในใจของฟางเหมี่ยว แล้วให้เขามายอมอยู่ภายใต้หูจิงเหว่ย！

คิดแผนได้ลึกมาก！

ผัวะ！

ฟางเหมี่ยวถูกตบเข้าที่ใบหน้าจนต้องเซไปหลายก้าว แต่เขาก็ยังมายืนบังตัวของฟางไห่อิงไว้ แต่สุดท้าย กลับถูกลงไม้ลงมือหนักกว่าเดิม ล้มลุกคลุกคลานหลายครั้ง สุดท้ายก็ลุกไม่ขึ้น ทั้งตัวเหมือนสูญเสียกระดูกไป！

ตงฟางหยุนเอ๋อร์ก็มองดูจนเอ๋อไป กอดฟางเหมี่ยวไปนิ่งๆ ร้องไห้น้ำตานอง

“คุณชายฟาง คุณก็ไม่เห็นจะเก่งเท่าไรเลยนี่? กระทืบไม่กี่ทีก็ทนไม่ไหวแล้วหรือไง? ดูเหมือนว่าคนที่คุณอยากปกป้อง คุณจะปกป้องไว้ไม่ได้แล้ว ไม่มีปัญญา ก็อย่าเลียนแบบคนอื่น ไม่เป็นไร เดี๋ยวกูจะให้มึงรู้ ว่าอะไรเรียกว่าสิ้นหวัง อะไรเรียกว่าเจ็บปวดปานขาดใจ อะไรคือจุดจบที่ไม่ฟังกู！”

หูจิงเหว่ยหัวเราะ หัวเราะอย่างดีใจ ทนมานาน เขาได้สวนกลับเสียที！

“รอช้าอยู่ทำไม ผู้หญิงตระกูลฟาง ถึงแม้จะแต่งงานแล้ว แต่ก็ยังอ่อนเยาว์ ลงมือเลย！”

พอมีคำสั่งของเขาออกไปคนพวกนั้นก็พุ่งเข้าไปหาฟางไห่อิงอย่างกับฝูงสัตว์ป่า！

ฟางไห่อิงก็มีรูปร่างหน้าตาที่ไม่ได้แย่ เรือนร่างอวบอิ่ม บวกกับเป็นคนตระกูลฟาง ดีกว่าผู้หญิงที่เห็นในร้านเหล้าหรือซ่องโสเภณีมากนัก ผู้หญิงรับแขก ที่แต่งหน้าหนาๆ ไม่คู่ควรที่จะขัดรองเท้าให้เธอเสียด้วยซ้ำ！สำหรับผู้หญิงรับนี้ คนพวกนี้ทนรอไม่ไหวแล้ว！

ฟางไห่อิงก็ตกใจหน้าเสีย คิดอยากจะห้ามไว้แต่ก็ไม่ทันแล้ว ได้แต่ร้องอย่างเดียว ปัดป้องอย่างหวาดกลัว ผู้หญิงคนเดียว จะสู้ผู้ชายพวกนี้ได้อย่างไร?

ฟางเหมี่ยวพยายามลุกขึ้น แต่ก็ถูกคนกดตัวไว้！

“หูจิงเหว่ย ถ้ามึงกล้าทำอะไรเธอ กูรับรองเลยว่ามึงออกไปจากตระกูลฟางไม่ได้แน่！”

หูจิงเหว่ยทำหูทวนลมกับเสียงตะโกนของเขา แล้วยิ้มพูดว่า “ไอ้พี่ชาย ตอนนี้มึงก็ยังไม่ลืมที่จะมาข่มขู่กูอีกนะ? สมองมึงรวนไปแล้วหรือไง? อย่าลืมสิว่าตอนนี้กูถือไพ่เหนือกว่า ยังไม่เข้าใจหรือไง? ข่มขู่กูงั้นหรือ? ก็ได้ กูจะทำให้มึงยิ่งสิ้นหวังเข้าไปอีก！”

“เด็กๆ ไปลากตัวเมียมันมา กูจะทำให้มันเห็น ว่าอะไรเรียกว่าความสิ้นหวังของจริงๆ ！”

“ไม่！” ฟางเหมี่ยวตะโกนสุดเสียง แต่ก็ทำแค่จะโกน ทำอะไรไม่ได้เลย ผู้ชายนั้นไม่กลัวที่แพ้ ไม่กลัวถูกฆ่า แต่กลัวที่สุด คือการที่ไม่สามารถปกป้องผู้หญิงของตนเองไว้ได้ ส่วนฟางเหมี่ยวในตอนนี้ ใจก็แตกสลายไปหมดแล้ว เขาอยากจะถลกหนังดึงเส้นเอ็นของหูจิงเหว่ยออกมา แล้วสับเป็นชิ้นๆ ！

ตงฟางหยุนเอ๋อร์ก็ตกใจหน้าเสีย ตอนที่เธอถูกจับไปนั้น ด้านหลังเธอก็มีคนกลุ่มหนึ่งพุ่งออกมา แล้วก็มาจัดการคนพวกนี้！

หูจิงเหว่ยก็อึ้งๆ นี่แม่งมันมาจากไหนวะเนี่ย?

พอคนพวกนี้เข้ามา ก็เปลี่ยนสถานการณ์ไปทันที กระทืบเสียจนคนของหูจิงเหว่ยวิ่งหนีหัวซุกหัวซุน！

แข็งแกร่งมาก！

มองดูก็รู้ว่าไม่ใช่คนธรรมดา！

ฟางเหมี่ยวก็โล่งอก ถ้าตงฟางหยุนเอ๋อร์ต้องมาเสียศักดิ์ศรีผู้หญิงต่อหน้าเขาล่ะก็ เขาคงจะไม่ให้อภัยตนเองแน่！ แต่ความดีใจยังไม่ยืดออกไปแม้แต่วินาทีเดียว ในใจของเขาก็ผงะ！

คนพวกนี้..........เป็นของตระกูลตงฟาง！

เวลาที่พวกนั้นปรากฏออกมา ก็เดาได้ไม่ยาก คนพวกนี้อยู่ในตระกูลฟางนานแล้ว ใช้นิ้วเท้าคิดก็รู้ได้ ว่าคนพวกนี้ปรากฏตัวออกมาด้วยเหตุผลอะไร！