สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 567

เมื่อหร่วนซิงหว่านกลับมาถึงสวนหลังบ้านอีกครั้ง สวี่เยว่ก็ตื่นแล้ว

และหร่วนเฉินที่กำลังอุ้มเด็กน้อยที่กำลังหลับสนิท จ้องมองหลินหนานด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง

หร่วนซิงหว่านเดินเข้าไปหา "น้าสวี่"

สวี่เยว่ตกตะลึงไปชั่วครู่หนึ่ง ราวกับสมองยังตื่นไม่เต็มที่ ราวกับไม่รู้ว่าจะต้องมาเจอกับเธอที่นี่

"เสี่ยวหร่วน......"

หร่วนซิงหว่านพูด "น้าดีขึ้นไหมคะ"

สวี่เยว่พยักหน้า "มึนหัวนิดหน่อยจ้ะ ไม่มีอะไรแล้ว หนู......"

"โจวฉือเซินอยู่ที่ลานด้านหน้า โจงเสียนเสียชีวิตแล้วค่ะ เธอฆ่าตัวตาย"

สวี่เยว่ตกตะลึง ไม่รู้จะพูดอะไรอยู่พักหนึ่ง

หร่วนเฉินขมวดคิ้ว "ฆ่าตัวตาย? น้อยไปสำหรับเธอ"

หร่วนซิงหว่านเหนื่อยเล็กน้อย เมื่อเห็นฝนยิ่งตกหนักขึ้น เธอก็ไม่อยากจะอยู่ที่นี่อีกต่อไป "น้าสวี่คะ ถ้าอย่างนั้นหนูขอตัวลาไปก่อน พวกเขาจะเป็นคนไปส่งน้า"

สวี่เยว่ยันกายลุกขึ้น "เสี่ยวหร่วน หนูจะไปไหน?"

"กลับ......หาที่พักอยู่ไปก่อนค่ะ" เธอพูดพลางหันไปมองเด็กน้อยข้างกาย "ขอบคุณน้าสวี่ที่คอยอยู่ดูแลเขาในช่วงนี้"

เมื่อสวี่เยว่ได้ยิน ในใจก็พลันเข้าใจในทันที

วันนี้ได้มาถึงแล้ว

เธอกับโจวฉือเซินปิดบังเธอมานานขนาดนี้ และก็ไม่มีคุณสมบัติให้เธอกับลูกอยู่ต่อ

หร่วนซิงหว่านเพิ่งเดินไปได้หนึ่งก้าว หลินหนานก็เดินมาข้างหน้า "คุณหร่วน ให้ผมไปส่งเถอะครับ"

หร่วนซิงหว่านมองไปทางเขาอย่างไร้อารมณ์ ก่อนจะพูดด้วยเสียงที่สงบมาก "ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณ"

"คุณหร่วน......"

"ฉันหวังว่าคุณจะไม่สืบหาที่อยู่ของฉันอีกนะคะ ไปเจอกับใครบ้าง ให้เกียรติกันและกันเถอะค่ะ ตอนนี้ฉันไม่อยากเห็นหน้าพวกคุณสักคน"

หลินหนาน "......"

แทนที่หร่วนซิงหว่านจะเป็นคนพูดเรื่องนี้กับเขา จะดีกว่าถ้าเธอไปพูดเองกับโจวฉือเซิน

หร่วนซิงหว่านรับเด็กมาจากหร่วนเฉิน ก่อนจะโอบอุ้มไว้ในอ้อมอก

เฉิงเว่ยรออยู่ด้านนอก หลังจากเห็นเธอนำหน้ามา จึงเปิดประตูรถ

เฉิงเว่ยพยักหน้าน้อยๆ ให้หร่วนซิงหว่าน ก่อนจะจากไป

เมื่อมองดูรถสีดำที่หายลับไปท่ามกลางสายฝน หลินหนานจึงพูดว่า "คุณหญิงสวี่ ตอนนี้พวกเราควรจะทำอย่างไรกันดี?"

สวี่เยว่ถอนหายใจ "ให้เวลาเธอสักหน่อยเถอะ"

นิ่งไปสักพัก สวี่เยว่ก็พูดขึ้นมาว่า "จริงสิ เสี่ยวเสวี่ยละ เธอออกมาหรือยัง"

หลินหนานพูด "เธอเสียชีวิตแล้วครับ"

สวี่เยว่แข็งค้าง "เสียชีวิตแล้ว?"

หลินหนานพยักหน้า "เมื่อวานเธอคิดจะหนีออกมาจากตระกูลโจวเพื่อแจ้งข่าว ว่ากลับถูกจับได้เสียก่อนครับ"

หลินหนานไม่พูดคำที่เหลือ แต่สวี่เยว่ก็รู้ได้อย่างชัดเจน

เธอหลับตาลง รู้สึกอ่อนเพลียและหมดแรง

ในตอนนี้เอง เฉินเป่ยก็รีบเข้ามาหา "คุณหญิงสวี่ ให้ผมไปส่งนะครับ"

"เสี่ยวเซินล่ะ"

"ประธานโจวหมดสติไปตั้งแต่ออกมาจากลานหน้าบ้านแล้วครับ ตอนนี้ประธานเจียงส่งเขาไปที่โรงพยาบาลแล้วครับ"

สวี่เยว่ตกใจ "หมดสติ?"

เฉินเป่ยพูด "ประธานโจวเขา......ก่อนหน้าโดนยิงเข้าที่แขน เลยเสียเลือดมากน่ะครับ"

"ไปส่งฉันที่โรงพยาบาล"

ค่ำคืนนี้ ถูกลิขิตไว้ให้โกลาหล

อีกด้านหนึ่ง

หร่วนซิงหว่านมองไปยังเด็กน้อยในอ้อมแขนที่เริ่มดูดนิ้วของตัวเอง ก่อนที่ริมฝีปากจะยกยิ้มขึ้นน้อยๆ