ลูกเขยมังกร นิยาย บท 522

บทที่ 522 ยอมแพ้

จายเถิงจวั่นจู้สบถออกมาหนึ่งคำ เขากุมบาดแผลถอยหลังไปสองก้าว

ด้านล่างเวที จอมยุทธ์ญี่ปุ่นมากมายสีหน้าเปลี่ยนไปตามๆกัน

“จวั่นจู้!” มีคนร้องขึ้นมาอย่างเป็นห่วง

จายเถิงจวั่นจู้โบกมือขึ้น ยิ้มเจ้าเล่ห์มุมปาก: “ผมไม่เป็นไร”

ถึงปากจะบอกไม่เป็นไร แต่คนมีตาก็ดูออกว่า สีหน้าจายเถิงจวั่นจู้ดูซีดขาวกว่าก่อนนี้มากนัก แม้แต่มือที่ถือมีดสั้นยังสั่นเล็กน้อย

สิ้นหน้าไม้! (เปรียบเปรยว่าแรงเฮือกสุดท้าย)

นี่เป็นความคิดของที่เหมือนกันของคนส่วนใหญ่!

รวมถึงตัวจางเทียนเซอบนเวทีด้วย

“ฉันยังนึกว่านายจะเก่งกว่านี้ซะอีก ที่แท้ก็แค่นี้เอง!” จางเทียนเซอยิ้มหยัน เดิมคิดว่าการประลองกับจายเถิงจวั่นจู้วันนี้จะเป็นการประลองชั้นเยี่ยม แต่ไม่คิดว่า ฝีมือจายเถิงจวั่นจู้ที่แสดงออกมาวันนี้จะแย่แบบนี้

คนแบบนี้ไม่คู่ควรจะเป็นคู่ต่อสู้ของเขาเลย!

“หาเรื่องตาย!” จายเถิงจวั่นจู้หน้าแดงก่ำ เหมือนโมโหกับคำพูดของจางเทียนเซอ

วินาทีต่อมาเขาถีบพื้นอย่างแรง พุ่งขึ้นฟ้าทั้งตัว มีดสั้นสองเล่มในมือตวัดพารังสีเย็นเฉียบแทงไปที่จางเทียนเซอ

จางเทียนเซอทำหน้าไม่ยี่หระ ถ้าเป็นเขาก่อนหน้านี้เจอท่าทางเอาจริงแบบนี้ของจายเถิงจวั่นจู้ ต้องหลบแน่

แต่ตอนนี้จายเถิงจวั่นจู้แสดงออกอย่างชัดเจนถึงแรงเฮือกสุดท้าย ดังนั้นเขาไม่จำเป็นต้องหลบเลย

หลังแสยะยิ้ม จางเทียนเซอถือกระบี่มั่นรอตั้งรับจายเถิงจวั่นจู้

“จางเทียนเซอจะแพ้ละ....” ตอนนี้เองเฉินเฟิงจู่ๆก็พูดขึ้น

พอได้ยินเฉินเฟิงพูดแบบนี้ ทุกคนมองเขาอย่างไม่เข้าใจกันทั้งนั้น

เฉินเฟิงพูดอะไรนะ?

จางเทียนเซอแววชนะเห็นๆเลยไหม? จายเถิงจวั่นจู้ใช้แรงเฮือกสุดท้ายแล้วเนี่ย การโจมตีของเขาครั้งนี้ก็แค่ความพยายามครั้งสุดท้ายเท่านั้นเอง ทำไมเฉินเฟิงถึงพูดว่าจางเทียนเซอจะแพ้ล่ะ?

ถ้าจะแพ้ก็ต้องเป็นจายเถิงจวั่นจู้สิ

ทุกคนต่างไม่เข้าใจ มีแต่หวังเฉียนและฉู่ยี่เฟยเท่านั้นที่มองเฉินเฟิงอย่างแปลกใจ

ที่หวังเฉียนแปลกใจ เพราะเขาเองก็มองออกถึงความไม่ชอบมาพากลของจายเถิงจวั่นจู้เหมือนกัน

ส่วนที่ฉู่ยี่เฟยแปลกใจ เพราะเขาเชื่อมั่นในฝีมือของเฉินเฟิง เขารู้สึกว่าเฉินเฟิงไม่ได้คาดเดามั่วๆแน่

“เฉินเฟิง ทำไมนายถึงว่าจางเทียนเซอจะแพ้ล่ะ? เขาไม่ใช่...” หวู่เหวินเชี่ยนถามอย่างไม่เข้าใจ แต่เธอยังพูดไม่ทันจบ

เกิดความเปลี่ยนแปลงขึ้นบนเวที!

จายเถิงจวั่นจู้ที่โซซัดโซเซอยู่ ณวินาทีที่ลงจากฟ้า พลังในร่างก็เกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างเห็นได้ชัด!

เหมือนกับกระบี่ชั้นเยี่ยมพุ่งออกจากฝักยังไงยังงั้น! ความคมปลาบที่แสดงออกมาคมจนคนไม่กล้ามอง!

“ตายซะเถอะ!”

รอยยิ้มของจายเถิงจวั่นจู้ส่อแววเจ้าเล่ห์ ในจังหวะที่เข้าใกล้จางเทียนเซอ เขาปล่อยพลังทั้งหมดในตัวไปไว้ในมีดสั้นทั้งสองเล่ม

พริบตานั้น ความคมของมีดสั้นทั้งสองเล่มเปล่งประกายแสงสีเขียว!

ปล่อยพลังออก!

จางเทียนเซอกระตุกวูบ เขาตกใจมาก รังสีความตายอยู่ใกล้แค่เอื้อม

ตอนนี้เขาไม่มีเวลาคิดแล้วว่า ทำไมจายเถิงจวั่นจู้ถึงเปล่งรังสีอำมหิตออกมาดื้อๆ

ตอนนี้เขาคิดได้อย่างเดียว ก็คือ รักษาชีวิต!

จางเทียนเซอรวบรวมพลังในตัวอย่างบ้าคลั่ง และยกกระบี่ยาวกั้นกลางหน้าอก หมายใจจะสกัดกั้นรังสีอำมหิตของจายเถิงจวั่นจู้

“แกร๊ง”

มีดสั้นกระทบเข้าที่กระบี่

ประหนึ่งลูกบอลไฟกระทบเข้ากับหิมะเย็น ไม่ถึงครึ่งวินาที กระบี่ยาวที่สร้างโดยหินอุกกาบาตรนอกโลกในมือของจางเทียนเซอละลายฉับพลัน!

และแตกออกเป็นเสี่ยงๆ!

วินาทีต่อมา มีดสั้นแทงเข้าที่หน้าอกของจางเทียนเซอ