ลูกเขยมังกร นิยาย บท 525

บทที่ 525 ซานฉีคนยักษ์

ในที่สุดชายหนุ่มร่างเล็กก็มายืนอยู่ห่างหวังเฉียนไปสิบเมตร

พริบตาเดียว ร่างเขาแยกออกเป็นสาม!

วิชานี้มาอีกแล้ว!

เงาร่างสามร่างถือมีดฟาดฟันใส่หวังเฉียน

ด้านล่างเวที หัวใจของคนทางสมาคมการค้าจงไห่เบียดกันอยู่ที่คอหอย

หวังเฉียนจะชนะอิ่งซาของชายหนุ่มร่างเล็กได้ไหม?

ระหว่างที่คิดๆกัน หวังเฉียนขยับตัวแล้ว

กระบี่ยาวของเขาแทงไปที่เงาที่อยู่ด้านซ้ายสุดของทั้งสามร่าง

สำหรับอีกสองเงา หวังเฉียนไม่สนไม่แคร์! และยังปล่อยให้อีกสองร่างตวัดมีดใส่เขาอีกด้วย!

พอเห็นฉากนี้ หัวใจของคนทางสมาคมการค้าจงไห่ก็มากองกันที่คอหอย ถ้าหวังเฉียนกะพลาด งั้นอีกสองมีดนั่นฟันลงมา หวังเฉียนไม่ตายก็สาหัสล่ะ

หวังเฉียนจะกะพลาดไหม?

ไม่แน่นอน!

ตอนเขาแทงกระบี่ไปที่เงาที่อยู่ด้านซ้ายสุด สีหน้าเงานั้นสะท้อนแววตกใจกลัวออกมา

วินาทีต่อมา กระบี่ยาวแทงเข้าที่ร่างเขา!

เงาดำสลายไป ร่างชายหนุ่มร่างเล็กปรากฏออกมา แต่เสื้อผ้าของเขากลับถูกหวังเฉียนฟันขาดและมีเลือดไหลออกมามากมาย

“นายรู้ได้ไงว่าร่างจริงฉันซ่อนอยู่ที่นี่?!” สีหน้าชายหนุ่มร่างเล็กเต็มไปด้วยความตกใจและไม่เข้าใจ หวังเฉียนใช้เวลาไม่ถึงวินาทีหนึ่งก็กะได้แล้วว่าร่างจริงเขาอยู่ไหน

นี่มันเรื่องอะไรกันเนี่ย?

หวังเฉียนไม่สนใจคำถามของชายหนุ่มร่างเล็ก เขายังคงเยือกเย็นตวัดกระบี่ฟันลงไป

ชายหนุ่มร่างเล็กกัดฟันกรอดอย่างโมโห และแยกเป็นสามร่างเข้าฟาดฟันหวังเฉียนอีกครั้ง

แต่ครั้งนี้หวังเฉียนกลับไม่สนใจเงาดำสามร่างนั้น

กระบี่ของหวังเฉียนแทงเข้าไปที่ช่องว่างด้านหลัง

พอเห็นการกระทำของหวังเฉียน ทุกคนด้านล่างเวทีตะลึงไปตามๆกัน หวังเฉียนโง่หรือไง? ฟันอากาศทำไมเนี่ย?

ระหว่างที่ทุกคนกำลังคิด ก็มีแรงบางอย่างขยับในอากาศ

ร่างของชายหนุ่มร่างเล็กโผล่ขึ้นมากลางอากาศ ใช้ร่างเขารับกระบี่ของหวังเฉียนเข้าอย่างจัง

“พรืดอึก” ดังขึ้น

กระบี่ของหวังเฉียนแทงเข้าไปที่หน้าอกของชายหนุ่มร่างเล็กเข้าอย่างจัง

“นี่มัน...”

จอมยุทธ์มากมายด้านล่างเวทีตะลึงไปตามๆกัน ต้องยอมรับจริงๆว่า ฉากนี้มันเกิดจินตนาการของพวกเขาไปมาก ดูจากมุมของพวกเขา หวังเฉียนเหมือนคนโง่เลย ไม่สนใจคมมีดของเงาร่างสามร่างตรงหน้าเขา กลับตวัดกระบี่ฟาดฟันอากาศ

แต่ที่แปลกไปกว่านั้นคือ ชายหนุ่มร่างเล็กโผล่มากลางอากาศหน้าตาเฉย และโดนกระบี่ของหวังเฉียนเข้าอย่างจัง เหมือนกับว่า เขาโผเข้าไปให้หวังเฉียนแทงกระบี่ซะงั้น

“ฉันยอมแพ้!

ชายหนุ่มร่างเล็กร้องตะโกนอย่างหวาดกลัว

ครั้งแรกที่หวังเฉียนเจอร่างจริงเขา ยังพอบอกได้ว่าเดา งั้นครั้งนี้หวังเฉียนสามารถหาร่างจริงเขากลางอากาศ เห็นได้ชัดว่าไม่ใช่เดาแล้ว

หวังเฉียนต้องรู้จุดอ่อนของอิ่งซาแน่!

หลังจากชายหนุ่มร่างเล็กยอมแพ้ หวังเฉียนก็ดึงกระบี่ออกจากร่างชายหนุ่มร่างเล็ก เดินลงจากเวทีหน้าตาเฉย

“ศิษย์พี่หวังเก่งมาก!”

“ศิษย์พี่หวังสุดยอดเลย!”

ด้านล่างเวที จอมยุทธ์มากมายของสมาคมการค้าจงไห่ตื่นเต้นไปตามๆกัน หวังเฉียนกู้หน้าให้สมาคมการค้าจงไห่นะเนี่ย

ฝีมือของชายหนุ่มร่างเล็กเก่งกว่าจายเถิงจวั่นจู้มากนัก แต่กลับสู้หวังเฉียนได้ไม่เกินสองกระบวนท่าด้วยซ้ำ

หวังเฉียนไม่เย่อหยิ่งทระนงตนยามรับคำชื่นชมของทุกคน แต่เบนสายตาไปที่เฉินเฟิง พูดเสียงเรียบว่า: “ฉันติดค้างน้ำใจนายครั้งหนึ่ง”

“เกรงใจมากไปแล้วครับ” เฉินเฟิงยิ้มบาง ถึงหวังเฉียนจะดูเย็นชาไปหน่อย แต่นิสัยไม่เลว อย่างน้อยก็รู้จักบุญคุณคน

หวังเฉียนส่ายหัว ไม่พูดอะไรอีก

ถึงจะไม่มีคำเตือนของเฉินเฟิง ศึกเมื่อกี้เขาก็เอาชนะได้ แต่คงจะชนะยากหน่อย ไม่เป็นผลดีกับการประลองรอบต่อไปของเขา

ไม่นาน เวลาพักสิบนาทีก็ผ่านไป

หวังเฉียนในชุดขาวก้าวขึ้นเวทีประลอง

ส่วนทางด้านสมาคมการค้าเชียสุ่ยกลับส่งยักษ์หนุ่มสูงเกือบสองร้อยสามสิบเมตร น้ำหนักเกือบสองร้อยกิโลลงประลอง!

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร