จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 1037

เจียงชื่อรินเครื่องดื่มให้กับตนเอง และจิบเบา ๆ "รสชาติไม่เลว"

สิ่งนี้ช่วยบรรเทาความเก้อเขินให้จ้าวหรงได้

เจียงชื่อจ้องจ้าวหรงเป็นเวลานานอย่างอธิบายไม่ถูก แก้มของจ้าวหรงแดงระรื่น และหัวใจดวงน้อยของเธอก็เต้นแรง

"คุณเจียง คุณกำลังมองอะไรอยู่?"

"ผมกำลังคิดว่าในโลกนี้มีเรื่องบังเอิญจริง ๆ ผมเคยช่วยคุณหนึ่งครั้ง แล้วคุณก็ช่วยผมหนึ่งครั้ง และนึกไม่ถึงว่าคุณจะเป็นคุณหนูใหญ่ของตระกูลจ้าว"

สีหน้าของจ้าวหรงเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน

คุณหนูใหญ่ของตระกูลจ้าวแล้วอย่างไร? หรือเป็นเพราะสถานะตัวตนนี้ ทำให้เจียงชื่อห่างเหินกับเธอ?

"คุณเจียง คุณจะรักษาระยะห่างกับฉันด้วยเหตุนี้หรือ?"

เจียงชื่อยิ้ม "ผมไม่เคยมองคนอื่นในแง่ที่ต่างออกไปเพียงเพราะสถานะตัวตนของเขา"

"งั้นก็......ดี"

เจียงชื่อถามว่า "แล้วคุณล่ะ? คุณจะเป็นศัตรูกับผมเพราะผมเป็นคนของบริษัทเทคโนโลยีเซิ่งเล่อหรือไม่?"

"เป็นไปได้อย่างไร?" จ้าวหรงขมวดคิ้วและกล่าวว่า "ฉันเกลียดความขัดแย้งในตระกูลมากที่สุด ทุกคนอยู่ร่วมกันอย่างปรองดองไม่ได้หรือ? น่าเสียดายที่ฉันบอกพ่อแล้วแต่ว่าพ่อไม่ยอมฟัง แล้วยังบอกว่าฉันไร้เดียงสาอีก ฮึ่ม สักวันฉันจะพิสูจน์ให้พ่อเห็นว่าสามตระกูลใหญ่นั้นสามารถอยู่ร่วมกันเป็นหนึ่งเดียวได้!"

เจียงชื่อยิ้มและมองหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้า

ถูกต้อง ความคิดของเธอไร้เดียงสา แต่ความคิดของเธอนั้นมันก็เรียบง่ายและน่ารัก

สามารถรวมสามตระกูลเป็นหนึ่งเดียวได้ไหม?

ความคิดที่ไร้เดียงสาและเหลวไหลเช่นนี้ นอกจากจ้าวหรงแล้ว คาดว่าคงไม่มีใครคิดแบบนี้อีกแล้ว

"คุณหรง......"

จ้าวหรงหยุดเขาทันทีและกล่าวว่า "อย่าเรียกฉันแบบนั้น ฉันไม่ชอบ"

"แล้วจะเรียกคุณว่าอย่างไร?"

"อึม เรียกฉันหรงหรงก็ได้"

"โอเค"

"แล้วฉันเรียกคุณว่าพี่ชื่อได้ไหม?"

"ได้แน่นอน"

ทั้งสองคนยิ้มให้กัน และสนทนาขณะทานอาหารในห้องเล็ก บรรยากาศค่อนข้างกลมกลืน

แม้ว่าจะไม่ได้พูดคุยเรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ แต่จ้าวหรงก็ดื่มด่ำกับช่วงเวลานี้เป็นอย่างมาก

ช่วงเวลาดี ๆมักจะผ่านไปเร็วเสมอ

ชั่วพริบตา เจียงชื่อกำลังจะกลับไปพร้อมกับสัญญาที่เซ็นเรียบร้อยแล้ว

จ้าวหรงอาลัยอาวรณ์ แต่ไม่สามารถพูดออกมาได้ แสดงให้เห็นว่าเธอ.......

"พี่ชื่อ หวังว่าพวกเราจะได้พบกันอีก"

"แน่นอน"