แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 390

บนฝั่งของแม่น้ำใสๆ มู่หรงเค่อที่รูปร่างสูงยืนอยู่อย่างเงียบ ๆ บุหรี่ในมือของเขากำลังจะไหม้จนเกือบจะหมดแล้ว

เสียงฝีเท้าดังขึ้น และชายชราเดินมาพร้อมกับเฉินโม่ ชายชราทำความเคารพและกล่าวว่า "นายท่าน ผมเชิญเขามาแล้ว"

"ลำบากคุณแล้วลุงสุ่ย" มู่หรงเค่อกล่าวด้วยน้ำเสียงอบอุ่น

ชายชราก้าวถอยออกไปอยู่อีกฝั่งหนึ่ง ดูเหมือนเขาจะชรามากแล้ว กระทั่งอาจจะถูกลมพัดปลิว แต่ความจริงแล้วเฉินโม่มองออกตั้งแต่แรกแล้วว่าเขาเป็นนักบู๊แดนในชั้นสูงสุด

สามารถจ้างยอดฝีมือแดนในชั้นสูงสุดมาเป็นบอดี้การ์ดได้ เป็นไปตามที่คาดการณ์ไว้ ชื่อเสียงของตระกูลมู่หรงแห่งเจียงหนานสมคำร่ำลือจริง ๆ

หากคุณชายของตระกูลธรรมดาเห็นมู่หรงเค่อแล้ว จะต้องแสดงความเคารพ และพูดอะไรไม่ออก ถึงแม้จะเป็นเจิ้งหยวนฮ่าว แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าคนใหญ่ที่คนโตที่ไม่โกรธแต่ก็มีความน่าเกรงขาม ก็จะรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจ

อย่างไรก็ตาม สีหน้าของเฉินโม่ยังคงราบเรียบ เดินไปยืนข้างมู่หรงเค่อแล้วมองแม่น้ำใสๆ สายเล็กที่ส่องแสงระยิบระยับที่อยู่ตรงหน้า ดวงตาของเย็นชา ราวกับว่าผู้ทรงอิทธิพลแห่งเจียงหนานคนนี้เหมือนคนธรรมดาทั่วไป

พวกเขาสองคนไม่พูดอะไร พวกเขายืนเงียบ ๆ สายลมพัดผ่านแม่น้ำทำให้อากาศบริสุทธิ์

ดวงตาของมู่หรงเค่อลึกซึ้งและน้ำเสียงคลุมเครือเล็กน้อย "นายคิดทิวทัศน์ของแม่น้ำสายเล็กเป็นอย่างไรบ้าง?"

เฉินโม่ตอบด้วยน้ำเสียงราบเรียบ "สวยงามมาก"

"นายเคยเห็นแม่น้ำแยงซีเกียงไหม" มู่หรงเค่อถามอีกครั้ง

เฉินโม่ส่ายศีรษะ "ไม่เคยเห็น แต่เคยได้ยิน"

"แล้วนายคิดว่าแม่น้ำเล็กนี้เทียบกับแม่น้ำแยงซีเกียงแล้วเป็นอย่างไรบ้าง?" มู่หรงเค่อยังคงถามต่อไป

เฉินโม่ไม่ตอบ แต่กลับรอคำต่อไปของมู่หรงเค่ออย่างเงียบ ๆ

มู่หรงเค่อหันไปมองเฉินโม่ ใบหน้าของเขาเย็นชาและจองหอง "ทำไมนายไม่ตอบ? หรือนายมีคำตอบอยู่ในใจแล้ว"