แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 398

เฉินโม่อยากจะฆ่าศัตรูตัวฉกาจของชาติที่แล้วคนนี้ทันที แต่สถานะตัวตนของว่านเหวินโยวไม่ธรรมดา ถ้าฆ่าเขาแล้วจะต้องสร้างความโกรธแค้นให้เจ้าหน้าที่อย่างแน่นอน ความแข็งแกร่งในปัจจุบันของเฉินโม่นั้นยังห่างไกลจากความสามารถที่จะต่อสู้กับเจ้าหน้าที่ได้

"วางใจเถอะ ฉันไม่ฆ่าแกหรอก แต่ในเมื่อแกมาที่นี่แล้ว แกต้องชดใช้สักหน่อยถึงจะจากไปได้!"

เฉินโม่สะบัดมือ ปล่อยพลังทิพย์ออกไปสองเส้น ทำให้ขาของว่านเหวินโยวหักทันที

"อ๊ากก!"

ว่านเหวินโยวร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด คุกเข่าลงบนพื้น เจ็บปวดจนหมดสติไป ทำให้ลูกน้องกลุ่มนั้นตกใจจนถอยไปข้างหลัง พวกเขาคิดว่าว่านเหวินโยวถูกฆ่าตายแล้ว

"เจ้าเด็กคนนี้กล้าฆ่าแม้แต่คุณชายว่าน! ทุกคนรีบหนีเร็ว!"

ลูกน้องเหล่านี้รู้สึกหวาดกลัวเป็นอย่างมาก สถานะอย่างว่านเหวินโยวนั้นยังถูกเฉินโม่ฆ่าตายทันที สถานะของพวกเขาด้อยกว่าคนของว่านเหวินโยว พวกเขาคงตายอนาถกว่า?

"หยุด!" เฉินโม่พ่นลมออกมาอย่างเย็นชา

ลูกน้องเหล่านี้หยุดฝีเท้าทันที ทุกคนต่างเงียบ คำพูดของเฉินโม่เป็นเหมือนราชโองการ ไม่มีใครกล้าขัดขืน

"ฉันไม่ได้ฆ่าเขา ฉันแค่หักขาเขาเท่านั้น พวกนายพาเขากลับไป!" น้ำเสียงของเฉินโม่ราบเรียบ ราวกับว่าเขาได้ทำเรื่องเล็กน้อยเท่านั้น

ลูกน้องเหล่านี้รู้สึกผ่อนคลายเล็กน้อย หากว่านเหวินโยวเสียชีวิตแล้ว ถึงแม้ว่าพวกเขาจะหนีกลับไปได้ ตระกูลว่านก็จะไม่ปล่อยพวกเขาอย่างแน่นอน

เฉินโม่กล่าวต่อไปว่า "ช่วยฝากคำพูดให้ว่านฉางหรูด้วย ถ้ามีครั้งต่อไป ฉันจะไปถึงตระกูลว่านด้วยตัวเอง!"

ลูกน้องทุกคนมองเฉินโม่ด้วยความประหม่า ต่างสบตากัน สุดท้ายทุกคนพยักหน้ารับปากพร้อมกัน จากนั้นเดินไปยกว่านเหวินโยวแล้วจากไป