กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 412

กลางหุบเขา ผู้นำกองธงกล้วยไม้ก็จับคางของเยี่ยเฟิง และบังคับให้มองไปที่เขา

ใบหน้าใหญ่ ๆ ของผู้นำกองธงกล้วยไม้เต็มไปด้วยการเยาะเย้ยและถากถาง "ทำไม ความแข็งกร้าวก่อนหน้านี้หายไปไหนหมด？เจ้ารังเกียจข้ามากไม่ใช่หรือ？ทำไมตอนนี้ถึงได้แสร้งทำเป็นน่าสงสาร？"

เยี่ยเฟิงหลับตาลงด้วยความเจ็บปวด

หากเลือกได้ ใครอยากจะขอร้องเขากัน

"แคร็ก......"

ผู้นำกองธงกล้วยไม้ลงมืออย่างโหดเหี้ยม มือซ้ายของเยี่ยเฟิงหัก ทำให้ได้ยินเสียงกระดูกแตกเป็นเสี่ยง ๆ

เยี่ยเฟิงร้องครวญคราง และอดทนต่อความเจ็บปวด

"แคร็ก......แคร็ก......"

หักมือของเขายังไม่เพียงพอ ผู้นำกองธงกล้วยไม้ยังหักนิ้วมือข้างซ้ายของเขาทีละนิ้ว และทุบซี่โครงของเขาจนหักหลายซี่

"หยุด......หยุดนะ......"

อัครมเหสีฉู่พยายามดิ้นรน น้ำตาไหลรินออกมาจากดวงตาทั้งสองข้างของนาง

ผู้นำกองธงโบตั๋นเฝ้ามองอยู่ข้าง ๆ และหัวเราะเหอะ ๆ "ท่านยังคงชอบฟังเสียงกระดูกหักเช่นเคย"

"ทำไม เจ้ามีวิธีที่สนุกกว่านี้หรือ？"

"ช่วงนี้ข้าได้คิดค้นวิธีการสนุกแบบใหม่"

"อ้อ......" ผู้นำกองธงกล้วยไม้รู้สึกสนใจ และคลายมือออกเล็กน้อย

เยี่ยเฟิงขมวดคิ้วด้วยความเจ็บปวด

ทั่วทั้งร่างกายของเขา ไม่รู้ว่าถูกผู้นำกองธงกล้วยไม้ทำร้ายมากี่ครั้งแล้ว ควรจะชินตั้งนานแล้ว

แต่ทุกครั้งที่ถูกหักกระดูก เขาก็จะอดทนต่อความเจ็บปวด และแทบอยากตาย

แต่เมื่อได้ยินสิ่งที่ผู้นำกองธงโบตั๋นพูดในวันนี้ ก็ต้องเพิ่มความโหดเหี้ยมของผู้นำกองธงโบตั๋นเข้าไปด้วย

เยี่ยเฟิงรู้สึกใจไม่ดี

ผู้นำกองธงโบตั๋นกล่าวอย่างเยือกเย็นและโหดเหี้ยม "ข้าได้คิดค้นห้องขังเหล็ก ข้างในห้องขังเหล็กเต็มไปด้วยหนามเหล็ก เพียงแค่เอาคนเข้าไป แล้วปิดประตูเหล็ก หนามเหล็กก็จะทิ่มแทงเข้าไปที่ร่างของเขา และแน่นอนว่าหนามเหล็กมีหลายชนิด ท่านอยากแทงเข้าไปตรงไหนก็แทงเข้าไปตรงนั้น หากท่านอยากให้เขาตาย เขาก็จะถูกแทงจนตาย หากท่านไม่อยากให้เขาตาย ข้ารับรองได้ว่าเขาจะไม่ตายอยู่ข้างใน เพียงแต่ตายไปเสียยังจะดีกว่ามีชีวิตอยู่ ห้องขังเหล็กถูกปิดสนิท คนที่อยู่ข้างในจะรู้สึกหวาดกลัวอย่างลึกซึ้ง"

กู้ชูหน่วนได้ยินแล้วก็ขนหัวลุก