กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 421

คำโกหกถูกเปิดโปงทว่ากู้ชูหน่วนไม่ได้เขินอายเลยแม้แต่น้อย แต่กลับยิ้มเพิ่มมากขึ้นและจริงใจทุกประโยค

“ด้วยจิตสำนึกแห่งฟ้าดินข้าต้องการให้เยี่ยเฟิงมอบแผนที่ให้กับท่านจริงๆ แต่ว่าในมือของเขาไม่มีแผนที่อยู่ข้าจึงต้องมาขออภัยท่าน”

"ในมือของเขาไม่มีแผนที่งั้นแผนที่ก็ต้องอยู่ในมือของท่านสินะ"

“หากว่าแผนที่อยู่ในมือของข้าข้าก็ไปหาไข่มุกมังกรเองแล้ว ไม่จำเป็นต้องมารอท่านที่นี่”

ดวงตาอันอบอุ่นของเหวินเส่าอี๋ค่อยๆกวาดมองเล็กน้อยพร้อมกับรอยยิ้มอันบางเบา "เยี่ยจิ่งหานหล่ะ ไม่ได้มาพร้อมกับท่านหรอกหรือ？"

“สถานที่แห่งนี้ทั้งหนาวทั้งเปลี่ยว เขาผู้เป็นท่านอ๋องผู้อ้อนแอ้นจะมาที่นี่ได้อย่างไร”

เหวินเส่าอี้ไม่ได้กล่าวสิ่งใดแต่ในแววตาเขียนเต็มไปด้วยคำว่าไม่เชื่อ

ราวกับว่าเขาไม่ต้องการพูดเรื่องไร้สาระกับกู้ชูหน่วน เหวินเส่าอี๋กล่าวตรงประเด็นโดยตรงว่า "ให้ทางเลือกแก่ท่านสองทาง ทางหนึ่งคือตายอีกทางหนึ่งมอบระฆังวิญญาณสะบั้นออกมา"

“ก็แค่ระฆังแตกหักอันหนึ่งแม้ว่าท่านจะได้ไปแล้วเกี่ยวข้องอันใดกับที่นี่?” กู้ชูหน่วนกางมือออก

"บนภูเขาสวินหลงจู่ๆก็ปรากฏประกายแสงสายรุ้งเจ็ดสีขึ้นบนท้องฟ้า ใต้ท้องฟ้าบังเกิดร่องรอยซึ่งประกายแสงผ่านทะลุระฆังอันหนึ่ง ผู้ที่ตั้งใจมองเพียงเล็กน้อยก็จะรู้ว่านั่นเป็นแสงแห่งจิตวิญญาณที่ปรากฏออกมาจากการรวมตัวกันขึ้นใหม่ของระฆังวิญญาณสะบั้นที่แตกสลาย”

กู้ชูหน่วนแตะคาง

ในประกายแสงสายรุ้งเจ็ดสีมีเงาของระฆังหรือ? เหตุใดนางจึงมองไม่เห็น?

“ความอดทนของข้ามีขีดจำกัด พระชายาหานก็อย่าได้ทดสอบความอดทนของข้าเลย”

เหวินเส่าอี๋เดินไปด้านหน้าทีละก้าวๆ แม้ว่าเขาจะยิ้มแต่รอยยิ้มของเขาปรากฏความเยือกเย็นอยู่เล็กน้อยซึ่งทำให้คนรู้สึกหนาวเย็นอย่างไร้เหตุผล

“เอาเถอะเรื่องมาจนถึงขั้นนี้แล้ว ข้าบอกท่านอย่างตรงไปตรงมาว่าระฆังวิญญาณสะบั้นถูกผู้นำกองธงกล้วยไม้ของเผ่าปีศาจแย่งชิงไปแล้ว ในตัวข้าก็ไม่มีสิ่งใดอยู่เลย หากท่านไม่เชื่อก็สามารถค้นตัวข้าได้”

นางเงยหน้ายืดอกขึ้นเตรียมพร้อมที่จะถูกค้นตัว

เมื่อได้ยินเช่นนี้สีหน้าของเหวินเส่าอี๋ก็เย็นลงบางส่วน