เหวินเส่าอี๋เงียบ นัยน์ตาคู่นั้นจ้องมองไปที่กู้ชูหน่วนอย่างลึกล้ำ ราวกับว่ามองนางได้อย่างทะลุปรุโปร่ง
กู้ชูหน่วนปล่อยให้เขามอง ภายนอกนางดูสงบนิ่ง แต่ในใจกลับโกรธเคือง
ตั้งแต่ต้นจนจบ เหวินเส่าอี๋ไม่ได้ทำเรื่องอะไรที่ล่วงเกินนางเลย แต่ไม่รู้ว่าทำไมเมื่อสบตากับเขา นางถึงรู้สึกว่าตัวเองหนีไม่พ้น และไม่มีอะไรที่สามารถปิดบังนางได้
สายตาคู่นั้นคมกริบ
"เช่นนั้นตอนนี้เจ้าพาข้าไปที่ปากหูหลูเถอะ" ในที่สุดเหวินเส่าอี๋ก็เอ่ยปาก
กู้ชูหน่วนพูดหยั่งเชิง "แค่ท่านคนเดียว?ท่านไม่พาผู้อื่นไปด้วยหรือ?"
นางจำได้ว่าตำแหน่งที่ตั้งบนแผนที่ระฆังวิญญาณสะบั้น ถูกทำเครื่องหมายด้วยลูกศรสีแดงจำนวนมาก และไม่รู้ว่าลูกศรสีแดงเหล่านั้นหมายถึงอะไร แต่เขารู้สึกว่าลูกศรสีแดงเหล่านั้น น่าจะเป็นสถานที่ที่อันตรายมาก
หากสามารถนำเผ่าปีศาจ เผ่าเพลิงฟ้า รวมทั้งคนของตันหุยกู่ไปด้วยได้ บางทีอาจจะสามารถนำมันมารวมกันได้
"แค่ข้าคนเดียว"
"นายน้อย แต่ข้าว่าภูเขาหูหลูนั้นอันตรายมาก แม้ว่าวรยุทธของท่านจะสูงส่ง แต่ก็รับรองไม่ได้ว่าจะมีค่ายกลวงแหวนที่ไม่มีใครเทียบได้ที่นี่ สัตว์ร้ายโบราณ หรือแม้แต่กลไกของอาวุธลับต่าง ๆ ท่านพาคนไปด้วยจะดีกว่า หากมีอันตรายจะได้มีคนมาช่วยแบ่งเบาจริงหรือไม่?หากใช้การไม่ได้ก็จะได้ช่วยสำรวจเส้นทางเพื่อความปลอดภัย ข้าแนะนำว่าให้ท่านนำคนไปด้วย แน่นอนว่าข้าไม่กลัวว่าท่านจะหัวเราะเยาะที่ข้ารักตัวกลัวตาย ดังนั้นหากท่านนำคนไปด้วย ข้าก็จะมีโอกาสได้รักษาชีวิตน้อย ๆ ของข้าได้มากขึ้น"
"เจ้าพูดมากเช่นนี้ หรือว่าเจ้ากำลังคิดอะไรอยู่ในใจ?"
"จะเป็นไปได้อย่างไร ข้าเป็นเพียงสตรีที่อ่อนแอและไม่มีเรี่ยวแรง จะสามารถทำอะไรได้ หากข้าสามารถทำอะไร ข้าจะตกอยู่ในเงื้อมมือของท่านได้อย่างไร?"
"งั้นหรือ?เจ้าสามารถเปิดเส้นวรยุทธ์ได้ในเวลาเพียงไม่กี่วัน แต่ยังก้าวขึ้นไปสู่ชั้นสี่ของเส้นวรยุทธ์ นี่เป็นสิ่งที่คนธรรมดาสามารถทำได้งั้นหรือ หากบอกว่าเป็นพรสวรรค์ก็ไม่ถือว่ามากเกินไป"
"......"
การที่นางก้าวขึ้นไปสู่ชั้นสี่มันง่ายมากเลยหรือ?
นางกินยาวิเศษและแกนผลึกหิมะไปไม่น้อย จนเกือบจะเอาชีวิตน้อย ๆ ของตัวเองไปทิ้ง?
คนของเผ่าเพลิงฟ้าพาไป่ตู้ (เว็บไซต์ชั้นนำของประเทศจีน) ข้ามเวลามาด้วยงั้นหรือ?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์