กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 428

ด้านล่างหน้าผา

เหวินเส่าอี๋ค่อย ๆ ลืมตาขึ้น สิ่งที่ปรากฏสู่สายตาคือ ที่นี่คือแผ่นหินที่ยืดออกมาจากหน้าผาสูงชัน เมื่อมองไปด้านบนพลันพบหมู่เมฆมากมาย ซึ่งไม่รู้ว่าสูงขนาดไหน

เมื่อมองไปด้านล่างคือ ทะเลโลหิตน้ำเดือด เกิดคลื่นโลหิตเป็นระลอก ซึ่งอุณหภูมิสูงจนน่าขนลุกพอง

และเมื่อมองด้านข้าง กู้ชูหน่วนนอนสลบด้านข้างเขา ไม่รู้เป็นตายร้ายดี

เหวินเส่าอี๋ลุกขึ้นด้วยความลำบาก เดินกะเผลกไปด้านหน้ากู้ชูหน่วน มือเปื้อนเลือดอังบนจมูกนาง พบว่ายังหายใจอ่อน ๆ หัวใจอันตึงเครียดของเหวินเส่าอี๋โล่งอกเล็กน้อย

โชคดีที่มีแผ่นหินที่ยืดออกมา หากไม่แล้ว พวกเขาสองคนต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัยเลย

หน้าผาสูงมาก เขาถูกมังกรไฟทำร้าย ตัวเองอาจจะขึ้นไปได้ ทว่าหากพากู้ชูหน่วนขึ้นไปด้วย การปีนหน้าผานั้นยากกว่าปีนขึ้นฟ้าเลยทีเดียว

"ท่าเจ้าขมวดคิ้ว ดูไม่ได้เลย"

ไม่รู้ว่ากู้ชูหน่วนฟื้นตอนไหน บ่นพึมพำหนึ่งประโยค

"แค่ก ๆ ๆ "

นางไอก่อนจะกระอักเลือดออกมา

เหวินเส่าอี๋จับชีพจรนาง พลางมองใบหน้าซีดขาวและอ่อนระโหยโรยแรงของนาง ก่อนจะกล่าวเสียงเคร่งขรึม "เจ้าตกมาจากที่สูง ปอดเสียหายแล้ว"

"ข้าดวงแข็ง พญายมยังกลัวข้าเลย"

กู้ชูหน่วนยื่นมือเช็ดเลือดสดตรงมุมปาก นางดิ้นรนลุกขึ้นนั่ง จากนั้นก็รักษาตัวเอง นางแค่ขยับนิดเดียว ทั่วร่างกายก็เจ็บไปหมด นางต้องสูดลมเข้า รู้สึกว่าอวัยวะภายในเจ็บกว่าส่วนไหน ๆ

เหวินเส่าอี๋ประคองนางนั่ง หลังลังเลชั่วครู่พลันถ่ายทอดกำลังภายในให้นาง ช่วยนางปรับสภาพร่างกายอย่างเต็มที่

กำลังภายในของเขาอบอุ่นเหมือนเขาไม่มีผิดเพี้ยน กู้ชูหน่วนรู้สึกทั่วทั้งร่างกายเสมือนกำลังอาบแดด ความเจ็บปวดบนกายค่อย ๆ ทุเลาลง อยากจะอยู่กับกำลังภายในแสนอบอุ่นนาน ๆ

เหวินเส่าอี๋ตะลึงงัน

เพราะกำลังภายในของเขาส่งเข้าไปในร่างกายนางอย่างควบคุมไม่ได้ หรือกำลังภายในของเขากำลังถูกดูดออกไป

เขาอยากเก็บฝ่ามือของตัวเองกลับมา ทว่าสิ่งที่ทำให้ตะลึงตะลานกว่าเดิมคือ เก็บฝ่ามือไม่ได้

นางเหมือนหินแม่เหล็กขนาดใหญ่ ดูดกำลังภายในของเขาทั้งหมดอย่างไม่หยุดยั้ง

"กู้ชูหน่วน เจ้าอย่าได้เนรคุณสิ รีบยั้งมือเร็ว"

กู้ชูหน่วนก็รู้สึกไม่ชอบมาพากล นางลองเก็บฝ่ามือของตัวเองหลายครั้ง ทว่าก็ไม่อาจหยุดดูดพลังได้

"ข้าก็อยาก แต่ข้าควบคุมร่างกายไม่ได้"

กำลังภายในเหวินเส่าอี๋แข็งแกร่งมาก ร่างกายนางเสมือนขวดกระจก หากดูดพลังต่อไป ร่างกายนางต้องระเบิดแน่