กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 435

เส้นผมดกดำกลายเป็นขาวหิมะทั้งหมด?

เขาพึ่งจะอายุเท่าไหร่เอง ไยจึงเป็นเยี่ยงนี้?

อี้เฉินเฟยมองนัยน์ตาขาวดำชัดเจนของนางกำลังสะท้อนผมขาวเต็มศีรษะของเขา

สิ่งที่ประหลาดใจกว่าคือ โลหิตในกายาของอี้เฉินเฟยเริ่มเกาะตัว

เขาก้มหน้าด้วยอาการสั่นสะท้าน ดังคาด..........เส้นผมที่สลวยมาถึงหน้าอกกลายเป็นสีขาวหิมะจริง

เส้นผมขาวดั่งหิมะ......

แสดงว่าคำสาปโลหิตเป็นผลแล้ว

เขา.......มีชีวิตอยู่ได้มากสุดก็ครึ่งปี

ครึ่งปีให้หลัง ร่างกายเขาจะเน่าเปื่อยแล้วเหม็นคลุ้งไปทั่ว

อี้เฉินเฟยไอรุนแรงจนต้องเอามือบังปาก

ไข่มุกมังกรเจ็ดเม็ด......

ยังหาไม่เจออีกสามเม็ด

เผ่าพวกเขาทุ่มเทแรงกายและแรงกาย ทั้งยังใช้เวลาหลายชั่วอายุคนจึงจะสั่งสมได้สี่เม็ด

ยังเหลืออีกสามเม็ด.......

จะได้เจอภายในครึ่งปีได้อย่างไร

หากหาไม่ครบเจ็ดเม็ด คนในเผ่าทั้งหมด ซึ่งโดนคำสาปโลหิตก็จะแก้ไม่ได้

หากแก้คำสาปไม่ได้ก็มีเพียงทางเลือกเดียว รอคอยวันสิ้นลมหายใจ

กู้ชูหน่วนเแสร้งยิ้มแบบไม่สะทกสะท้าน "อันที่จริงผมขาวก็ดี เมื่อก่อนข้าก็อยากย้อมสีผมขาวเหมือนกัน แค่ยังไม่กล้าพอเท่านั้น พี่เฉินเฟยมีผมขาวเต็มหัว เป็นการเสริมเสน่ห์บุรุษมากขึ้นหลายส่วนเลย"

อี้เฉินเฟยฝืนปั้นรอยยิ้มออกมา "เจ้ากลัวใช่หรือไม่?"

"ที่ไหน ไม่ว่าเจ้าจะผมดำหรือผมขาว ล้วนเป็นพี่ชายที่แสนดีที่สุดของข้า"

กู้ชูหน่วนซุกอยู่ในอ้อมกอดเขา หัวใจรู้สึกถูกบีบจนเจ็บอย่างแปลกพิลึก ทั้งยังรู้สึกแสบจมูกจนน้ำตาไหลรินอย่างไม่รู้ตัว

"หากเจ้าไม่ชอบผมขาวก็ให้เวลาข้าสักหน่อย ข้าจะช่วยฟื้นฟูสภาพผมให้ท่าน"

"ไม่ต้อง ผมขาว........ก็ดีเหมือนกัน"

ขอเพียงนางปลอดภัย ขอเพียงสามารถแก้คำสาปโลหิตในสรรพางค์กายนางได้ ทุกอย่างล้วนคุ้มค่า

"รับปากข้า อย่าไปช่วยเขาได้ไหม"

กู้ชูหน่วนชะงักงัน จากนั้นจึงรับรู้ว่าเขาที่อี้เฉินเฟยหมายถึงคือเหวินเส่าอี๋

มุมปากนางขยับ ทว่ายังไม่ทันเอื้อนเอ่ย อี้เฉินเฟยกลับกระอักเลือดออกมา

กู้ชูหน่วนประคองอี้เฉินเฟยที่บาดเจ็บสาหัส ตะโกนเรียกอย่างร้อนรน "เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์ พาพวกเราไปยังช่องเขาทิศประจิมโดยเร็ว"

"ฟู่ ๆ ๆ "

ร่างกายเสี่ยวจิ่วเอ๋อร์เหินเวหานำพวกเขาไปยังช่องเขา

ที่นี่อยู่ใกล้ถิ่นพำนักอสุรกายมังกรระดับเจ็ดมาก หากอสุรกายมังกรเห็นพวกเขาย่อมต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย ที่นี่จึงไม่เหมาะสำหรับทำการรักษา กู้ชูหน่วนจึงได้แต่พาเขาจากไป

ในขณะที่นั่งบนหลังงู กู้ชูหน่วนกวาดสายตามองทั่วหุบเขาโลหิตหูหลู

ตอนที่พวกเขาตกจากหน้าผา ไม่รู้ว่ามีคนตายในหุบเขานี้กี่คน รู้เพียงกลิ่นคาวเลือดสดอบอวลไปทั่วบริเวณ และยังสามารถเห็นหลุมขนาดใหญ่ได้ทุกที่ ซึ่งไม่รู้ว่าพวกเขาต่อสู้กันอย่างดุเดือดแค่ไหน

เห็นผู้อาวุโสเผ่าเพลิงฟ้าที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสกำลังนำพรรคพวกออกตามหาใครสักคน กู้ชูหน่วนรู้สึกสงสาร นางลังเลชั่วครู่ ก่อนจะโยนกระดุมลงไปหนึ่งเม็ด เพื่อจะได้ชี้ทางให้ผู้อาวุโสเผ่าเพลิงฟ้า

นางได้กระดุมเม็ดนี้จากเหวินเส่าอี๋โดยบังเอิญ นางไม่รู้ว่าพวกเขาจะเห็นกระดุมเม็ดนี้แล้วไปตามหาเหวินเส่าอี๋ด้านล่างหน้าผาหรือเปล่า

ทว่าหัวใจนางบอกนางว่า นางต้องรักษาอี้เฉินเฟยให้หาย มิฉะนั้นนางจะกล่าวโทษตัวเองตลอดชีวิต

งูเก้าหัวนำหากู้ชูหน่วนกับอี้เฉินเฟยเหาะเหินบนท้องฟ้าด้วยความเร็ว

รูปร่างเสี่ยวจิ่วเอ๋อร์ใหญ่มาก และผู้ที่สามารถเข้ามาในหุบเขาโลหิตหูหลูล้วนเป็นยอดฝีมือ คนส่วนมากจึงเห็นพวกเขา

รวมทั้งเยี่ยจิ่งหานด้วย