เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 794

บทที่ 793 อย่าคิดเพ้อเจ้อ

หานมู่จื่อเปิดประตูห้อง เป็นไปดังที่คิดไว้เห็นเฉียวจื้อยืนอยู่ด้านนอกประตู เมื่อได้พบกับหานมู่จื่อเป็นครั้งแรก การแสดงออกของเขาก็เปลี่ยนเป็นความคลุมเครือทันที ยิ้มหรี่ตาให้กับหานมู่จื่อ และพูดเบา ๆ “ว้าว พวกคุณ......พัฒนากันเร็วขนาดนี้เลยหรือ”

ได้ยินดังนั้น หานมู่จื่อก็อดไม่ได้ที่จะดึงมุมปาก ขณะที่เธอกำลังจะพูดอะไรออกไป เสียงที่เยือกเย็นของเย่โม่เซินก็ดังขึ้นมาด้านหลัง

“เอาของมาหมดแล้วหรือยัง”

เธอหันศีรษะกลับไป พบว่าเย่โม่เซินกำลังเดินเข้ามา เฉียวจื้อรีบยื่นถุงที่ใส่เหมือนสมบัติไปข้างหน้า “แน่นอน ของที่คุณต้องการ ฉันยังไม่ได้เตรียมพร้อมเท่าไร รีบไปเถอะ”

เย่โม่เซินไม่ได้พูดอะไรมาก แต่หลังจากเหลือบมองเฉียวจื้อ ด้วยสายตาอันเฉียบคม จากนั้นก็ได้หยิบเสื้อผ้าของเขาเข้าไปยังห้องน้ำ

ตอนที่เขายังอยู่เฉียวจื้อก็ยังเป็นปกติดี ทันทีที่เขาเข้าไปในห้องน้ำ เฉียวจื้อก็วางตัวไม่ถูก และเดินเข้ามาใกล้หานมู่จื่อ “พี่สะใภ้พี่สะใภ้ พวกคุณ......พัฒนากันเร็วอะไรแบบนี้”

หานมู่จื่อปวดหัว ยื่นมือขึ้นหยิกระหว่างคิ้วของตนเอง “คุณอย่าคิดเพ้อเจ้อ ไม่ใช่อย่างที่คุณคิด”

“ไม่ใช่อย่างที่ผมคิดอย่างนั้นหรือ อย่างนั้นมันคืออย่างไหนกัน” เฉียวจื้อพูดไปพลาง ถอดรองเท้าแล้วเดินเข้าประตูไปพลาง พลิกมือปิดประตู กดเสียงต่ำพูด “เขาอยู่ต่อเพื่ออาบน้ำแล้ว พี่สะใภ้ คุณก็อย่าปฏิเสธล่ะ~เพียงแต่ว่า ผมคิดไม่ถึงว่ายู่ฉือเซินเขาจะ……”

เมื่อรู้สึกว่าคำพูดของอีกฝ่ายเริ่มจะเกินเลยไปแล้ว หานมู่จื่อจึงทำได้แต่ขัดจังหวะเขาในเวลาที่เหมาะสม และได้พูดคุยเรื่องในห้องครัวกับเฉียวจื้ออีกรอบ จึงสามารถหยุดปากของเฉียวจื้อได้สำเร็จ

เรื่องต่าง ๆไม่ได้เป็นแบบนั้นเหมือนกับที่ตนเองคิด เฉียวจื้อเม้มปากด้วยความผิดหวัง “โอเค เธอนี่ก็งี่เง่าเหมือนกัน โอกาสดีขนาดนี้......ไม่นึกเลยว่าจะไม่พาเขาเลี้ยวตรงไปบนเตียง”

หานมู่จื่อ “พอแล้ว คุณก็หุบปากเถอะ!”

เฉียวจื้อพูดด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม “พี่สะใภ้ผมทำเพื่อผลประโยชน์ของคุณ ที่จริงแล้วยู่ฉือเซินก็โตมาหน้าตาดีอะไรขนาดนี้ วันนั้นที่คุณมาสัมภาษณ์ก็ได้เจอแล้ว มีผู้หญิงกลุ่มหนึ่งจ้องมองเขาอยู่ คุณไม่คิดหรือว่าลงมือก่อนเป็นการได้เปรียบ จะค่อนข้างมีความรู้สึกปลอดภัยไหม”

เธอเหลือบมองคนตรงหน้าอย่างทำอะไรไม่ถูก เห็นได้ชัดว่าเขาทำเพื่อประโยชน์ของตนเอง แต่......คำพูดนี้หน้าด้านจริง ๆ

“ถ้าคุณยังพูดจาเหลวไหลอีก อย่างนั้นคุณก็ออกไปเลย”

“อย่านะ!” เฉียวจื้อรีบโบกมืออย่างรวดเร็ว เป็นการส่งสัญญาณว่าตนเองต้องการจะอยู่ต่อ “ผมได้กลิ่นข้าว คุณทำกับข้าวหรือ”

หานมู่จื่อพยักหน้า

“อย่างนั้นผมก็ต้องอยู่กินข้าวด้วย”

โดยธรรมชาติแล้วหานมู่จื่อไม่สามารถจะปฏิเสธเขาได้ จึงพยักหน้าตอบรับ เฉียวจื้อจึงเดินตามเธอเข้าไปยังห้องครัว หานมู่จื่อคำนวณดูเวลาที่เย่โม่เซินใช้อาบน้ำ เมื่อถึงเวลาที่เขากำลังจะออกมาต้องเอาของทุกอย่างจัดวางไว้บนโต๊ะให้เรียบร้อย เฉียวจื้อมาเพื่อกินข้าวฟรี ดังนั้นจึงได้คอยช่วยอยู่ด้านข้าง

“พี่สะใภ้ อีกเดี๋ยวยู่ฉือเซินก็ออกมาแล้ว ถ้าเขาไล่ผมให้ออกไป คุณต้องช่วยผมพูดด้วยนะ”

เมื่อตอนพูดประโยคนี้ เฉียวจื้อก็อยู่ใกล้หานมู่จื่อมาก อีกทั้งยังลดเสียงลงขณะที่พูดด้วย

หานมู่จื่อได้ยินดังนั้น ก็รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย “ไล่คุณออกไปงั้นหรือ”

“ใช่นะสิ!” เฉียวจื้อพยักหน้าอย่างแรง ตามนิสัยของยู่ฉือเซินแล้วนั้นเขาเป็นคนโมโหไม่เลือกหน้า อีกสักพักเมื่อเขาออกมาหลังจากอาบน้ำเสร็จก็น่าจะลืมแล้วว่าใครเป็นคนส่งเสื้อผ้าให้เขา ก็น่าจะต้องไล่เขาไปอย่างแน่นอน

เขายังไม่อยากไป เขายังต้องการจะอยู่กินฟรี

หานมู่จื่อ “......ไม่หรอกมั้ง ไม่ใช่ว่าเขาเป็นคนให้คุณมาหรอกหรือ”

“แม้ว่าเขาจะเป็นคนส่งข้อความมาหาผมให้ผมเอาเสื้อผ้ามาให้เขาก็จริง แต่ถ้าตามลักษณะนิสัยของเขาแล้ว......”

คำพูดนั้นยังไม่ทันจะพูดจบ เฉียวจื้อและหานมู่จื่อก็ได้ยินเสียงดังครื้ดของประตูที่ถูกเปิดออก หานมู่จื่อได้เตรียมตะเกียบและจัดวางทุกสิ่งเรียบร้อยแล้ว เมื่อได้ยินเสียงนั้นทั้งสองคนก็อดไม่ได้จนต้องมองไปทางห้องน้ำ

ผมของเย่โม่เซินยังคงเปียกโชกหลังอาบน้ำเสร็จ ผิวรอบคอยังคงปรากฏเป็นรอยแดงเนื่องจากถูกไอน้ำ

เขาก้าวออกมาเพียงก้าว สายตาของเขาก็ประสบกับคนทั้งสองที่อยู่บนโต๊ะอาหาร

เมื่อเขาสังเกตเห็นว่าเฉียวจื้อและหานมู่จื่ออยู่ใกล้กันมากเป็นพิเศษ จนเกือบจะพิงร่างของเธอ เย่โม่เซินก็ขมวดคิ้วทันที การแสดงออกทางสายตาของเขาดุดันขึ้นมา จ้องมองไปยังเฉียวจื้ออย่างเหี้ยมโหดมาก

เกือบจะชั่วขณะ เฉียวจื้อก็รู้สึกได้ว่าด้านหลังเหมือนมีใบมีดกำลังกรีดอยู่ มองอย่างละเอียดและก็ได้พบว่าสายตาของเย่โม่เซินคมชัดมากขึ้น ดูเหมือนจะมองเขาด้วยความไม่พอใจ

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่