เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 806

บทที่805 สัมผัสที่ใกล้ชิด

สัมผัสที่ใกล้ชิดงั้นเหรอ?

นอกจากเมื่อตอนกลางวันครั้งนั้น ก่อนหน้านี้ก็ไม่เคยสัมผัสอย่างใกล้ชิดเลย

หานมู่จื่อก็เก้อเขินที่จะพูดตรงๆ ก็เลยพูดไปลวกๆ พอซูจิ่วได้ยินแบบนั้นก็ถามออกมา “ถ้ายังงั้นตอนนั้นคุณรู้สึกว่าเขามีอะไรเปลี่ยนแปลงไปเป็นพิเศษไหมคะ? ”

เปลี่ยนแปลงไปเป็นพิเศษงั้นเหรอ?

วันนั้นหานมู่จื่อตื่นเต้นมาก เธอผลักเขาออกโดยไม่รู้ตัว หลังจากนั้นก็ถูกเขาควบคุมอย่างเอาแต่ใจ ตอนนั้นเธอรู้สึกเขินมาก จะมีกะจิตกะใจอะไรไปคาดเดาว่าเขามีการเปลี่ยนแปลงอะไรบ้าง?

ตอนนี้พอซูจิ่วเตือน หานมู่จื่อถึงได้รู้ตัว ว่าตัวเองควรจะสังเกตเกี่ยวกับปฏิกิริยาตอบสนองของเขาด้วย

“หรือว่าคุณลองย้อนกลับไปคิดดู? ตอนนั้นเขามีท่าทางอะไรเป็นพิเศษไหม? ”

หานมู่จื่อเม้มปาก พยายามคิดกลับไปอย่างละเอียด ตอนนั้นเหมือนกับว่าเธอรู้สึกได้ว่าการกระทำของเย่โม่เซินหยุดลงชั่วขณะ เธอถึงได้มีโอกาสที่ผลักเขาออก

ที่แท้……มันมีอะไรล้ำลึกยังงั้นเหรอ?

พอคิดได้แบบนี้ หานมู่จื่อก็ขมวดคิ้ว “ฉันรู้สึกว่าน่าจะมีนะ”

“ถ้ายังงั้นก็ถูกแล้ว”ซูจิ่วหัวเราะออกมาเบาๆ “ถ้าเกิดว่าสัมผัสที่ใกล้ชิดจะสามารถกระตุ้นเขาได้ ถ้ายังงั้นฉันก็แนะนำให้สัมผัสกันเยอะๆ นะคะ”

หานมู่จื่อ ：“……”

ซูจิ่วคนนี้ต้องมีพิษแน่ๆ ไม่ยังงั้นทำไมเธอถึงสัมผัสได้ถึงการหยอกล้อในคำพูดของซูจิ่วล่ะ?

หานมู่จื่ออดถามไม่ได้ “เลขาซู แบบนี้มันดีจริงๆ เหรอ? ”

“ทำไมล่ะ? ถ้าเกิดว่าไม่เกิดอุบัติเหตุ พวกคุณทั้งสองคนก็จะเป็นสามีภรรยากันอย่างถูกหลักทำนองคลองธรรมอยู่แล้ว แล้วอีกอย่างตามที่คุณพูดมา ในเมื่อคุณชายเย่ยอมสัมผัสอย่างสนิทสนมกับคุณ นั่นก็แปลว่าเขาก็แค่จำเรื่องราวไม่ได้ แต่การกระทำหลายอย่างเป็นไปตามสัญชาตญาณ ถ้าเกิดว่าการสัมผัสใกล้ชิดสามารถกระตุ้นเขาได้ล่ะก็ มันก็ถือว่าเป็นเรื่องที่ดีไม่ใช่เหรอคะ? อาจทำให้ความสัมพันธ์ของพวกคุณร้อนแรงขึ้น แล้วก็สามารถเรียกคืนความทรงจำของอีกฝ่ายได้ด้วย แล้วทำไมจะไม่ทำล่ะคะ? ”

ที่เธอพูดมันก็สมเหตุสมผล เธอไม่มีอะไรที่จะไปโต้เถียงได้เลย

หลังจากวางสาย หานมู่จื่อก็ถอนหายใจออกมา

หรือว่า……ต่อจากนี้เธอต้องสัมผัสอย่างสนิทสนมกับเย่โม่เซินให้มากขึ้นงั้นเหรอ? สัมผัสยังไง? พุ่งเข้าไปจูบเขาอย่างเอาแต่ใจเหมือนกับเสี่ยวเหยียนยังงั้นเหรอ??

แค่นึกถึงภาพนั้น หานมู่จื่อก็ส่ายหัวทันที เธอรู้สึกว่าตัวเองไม่สามารถทำอะไรแบบนั้นได้

เฮ้อ ช่างเป็นเรื่องแย่ๆ ที่กวนใจอย่างมาก

*

ตระกูลยู่ฉือ

“คุณปู่ยู่ฉือ ช่วงนี้งานที่บริษัทพี่เซินยุ่งมากเลยเหรอคะ? ทำไมถึงยุ่งจนป่านนี้ยังไม่กลับมาอีก? เขาพึ่งหายจากอาการป่วยหนัก ทุ่มเททำงานขนาดนี้ร่างกายจะรับไม่ไหวรึเปล่า? ”

พอได้ยินดังนั้น ยู่ฉือจินก็ถอนหายใจยาวออกมา “เขาเป็นคนบ้างาน ช่วงนี้ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเป็นอะไร”

ตวนมู่เสว่คิดไปคิดมา “หรือว่างานที่บริษัทเยอะเกินไป หรือว่า……ให้หนูไปช่วยงานเขาที่บริษัทดีไหมคะ? ”

“เธอจะไปช่วยงานที่บริษัทงั้นเหรอ? ” ยู่ฉือจินเห็นตวนมู่เสว่เสนอตัว ก็รู้สึกดีใจ ถ้าเกิดว่าให้ตวนมู่เสว่ไปอยู่กับอาเซินที่บริษัท ไม่แน่ว่าอาจจะมีความรู้สึกอะไรต่อกันก็ได้

แต่ว่า……สิ่งที่ยู่ฉือเซินพูดในวันนั้นดังขึ้นในหัวของเขาอีกครั้ง และปฏิกิริยาที่เย็นชาของเขา

เด็กตวนมู่เสว่คนนี้ทั้งฉลาดและน่ารักน่าเอ็นดู แถมยังคล่องแคล่วว่องไว ฐานะทางบ้านก็ดี หน้าตาก็ถือว่าเป็นอันดับหนึ่ง

ถ้าเกิดว่าตระกูลยู่ฉือสามารถแต่งงานปรองดองกับตระกูลตวนมู่ได้สำเร็จ ก็จะเป็นประโยชน์อย่างมากต่อกิจการในอนาคตของยู่ฉือเซิน

ผู้หญิงแบบนี้ ไม่มีทางที่จะมีใครไม่ชอบ