อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย นิยาย บท 183

ถึงเฉินฮวนฮวนรู้สึกอึ้ง แต่ก็รู้สึกว่าพวกเขาทำผิดศีลธรรม

แต่ว่า เรื่องแบบนี้เธอก็ไม่อยากยุ่งด้วย

"เฉินเฟยหยาง เรารีบไปกันเถอะ" เฉินฮวนฮวนหันไปพูดเสียงเบากับเฉินเฟยหยาง

เฉินเฟยหยางยังดึงสติกลับมาไม่ได้ ตาทั้งสองข้างก็เอาแต่จ้องไปทางหลังต้นไม้

"เฉินเฟยหยาง!" เฉินฮวนฮวนเพิ่มเสียงให้ดังขึ้น แล้วไปสะกิดแขนเขา

เฉินเฟยหยางจึงดึงสติกลับมา นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นคนออกกำลังกายกลางแจ้งแบบนี้ จึงรู้สึกตื่นเต้น เลยดูจนเหม่อ

ตอนที่เขากำลังจะพยักหน้าให้ อยู่ๆผู้ชายหลังต้นไม้ก็ตะโกนว่า "ใครอยู่ที่นั่น!"

เฉินฮวนฮวนสะดุ้ง เธอมองไปทางนั้น เห็นแค่ทั้งสองกำลังรีบใส่กางเกง แล้ววิ่งมาทางพวกเขา

เฉินฮวนฮวนไม่อยากเข้าไปยุ่งกับเรื่องบ้าๆพวกนี้ ทีแรกเธอจะแกล้งทำเป็นไม่รู้ แต่เฉินเฟยหยางไม่ยอมไปสักที จนพวกเขาสองคนรู้ตัวก่อน

ตอนนี้ ซวนเลี่ยงกับหลิวเฟยเฟยวิ่งมาทางนี้แล้ว เฉินฮวนฮวนปิ๊งไอเดีย แล้วรีบดึงเฉินเฟยหยางวิ่งไปทางหอพักหญิง

พอวิ่งไปถึงหน้าหอพักแล้ว เธอจึงรีบผลักเขาออกแล้วพูดว่า "นายรีบกลับไปสิ อย่าให้พวกเขาเห็น!"

พูดไปด้วย เฉินฮวนฮวนก็รีบพุ่งขึ้นไปบนบันได

ตอนที่หลิวเฟยเฟยวิ่งมาถึง เพราะเฉินฮวนฮวนวิ่งเร็วเกินไป เธอเลยไม่เห็นสองคนที่แอบดูเธอกับซวนเลี่ยงว่าเป็นใคร

เธอที่กำลังกระทืบเท้าอย่างโมโห อยู่ๆก็เห็นคุณน้าหวังดูแลหอพักชะโงกหน้าออก เธอหันมองไปมา แล้วรีบเดินไปหา

"น้าหวังคะ น้ากำลังดูอะไร?" หลิวเฟยเฟยสนิทกับน้าหวัง เพราะหลินอวี่หยางชอบมาตอแยขอโทรศัพท์จากน้าหวัง แล้วหลิวเฟยเฟยก็มาด้วยทุกครั้ง

"เปล่า วันนี้หนูกลับมาเร็วจัง ไม่วิ่งแล้วเหรอ?" น้าหวังเอ่ยถาม

"ค่ะ วันนี้เหนื่อยเกินไป เลยวิ่งน้อยๆหน่อย" หน้าหลิวเฟยเฟยแดง แล้วหน้าผากมีแต่เหงื่อ เสื้อผ้าก็ไม่ค่อยเรียบร้อย

ก่อนหน้านั้นที่เธอออกจากหอพักดึกๆ น้าหวังเคยถาม เธอเลยบอกว่าชอบวิ่งตอนกลางคืน เพราะฉะนั้นน้าหวังเลยคิดว่าเธอไปวิ่ง

แต่ความจริง เธอแอบไปหาซวนเลี่ยงทุกครั้ง

เมนเทอร์คนอื่นๆไม่พักในหอพักทีมงาน ตำแหน่งพวกเขาต่างกัน จึงพักอยู่โรงแรมสี่ดาวใกล้ๆ

ระหว่างการเป็นเด็กฝึกที่นี่ออกไปจากสถานที่ฝึกไม่ได้ เพราะฉะนั้นซวนเลี่ยงจึงต้องรอหลิวเฟยเฟยเลิกคลาสตอนดึก ทั้งสองคนค่อยทำอะไรแบบนั้น

ก่อนหน้านั้นอยู่ในห้องเรียนบ้าง ห้องทำงานเมนเทอร์บ้าง พอวันนี้อยู่นอกห้อง กลับโดนคนอื่นเห็น

"เฟยเฟยหนูขยันมาก น้าเห็นหนูผอมขนาดนี้แล้ว ตอนเช้าก็ถือว่าออกกำลังกายหนักพอแล้ว ตอนดึกรีบไปพักผ่อนดีกว่า" น้าหวังพูดอย่างเป็นห่วง

"ค่ะ ขอบคุณน้าหวังนะคะ" หลิวเฟยเฟยจัดผม พอมองไปที่บันไดชั้นแรก เห็นว่ายังเปิดอยู่ จึงถามอย่างไม่ตั้งใจว่า "น้าหวังคะ ผู้หญิงที่เพิ่งขึ้นไปเมื่อกี้คือใครเหรอคะ?"

"หนูก็เห็นเหรอ?" สีหน้าน้าหวังระแวง

"คะ?" หลิวเฟยเฟยอึ้งก่อน แล้วรีบพูดอ้อมว่า "น้าหวังคะ น้าพูดว่าเขา……"

"จะบอกว่าพวกเขาสองคนไม่ดีก็ไม่ได้ ยังเด็กกันอยู่ ชอบคอกันก็เป็นเรื่องปกติ แต่กลับมาดึกขนาดนี้ ไม่รู้ว่าไปทำเรื่องอะไรมาหรือเปล่า!" น้าหวังถอนหายใจไปด้วยพูดไปด้วย "ฝึกหนักขนาดนี้ ยังมีเวลาไปรักๆใคร่ๆกันอีก"