อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย นิยาย บท 195

“ไล่ออกเดี๋ยวนี้ อย่ามาพูดไร้สาระ”

เฟิงหานชวนพูดอย่างเย็นชาและจับมือเฉินฮวนฮวนเดินออกจากโรงอาหาร

โรงอาหารขนาดใหญ่ก็เงียบไปทันที จากนั้นทุกคนก็โต้เถียงกัน ราวกับหม้อเดือดที่กำลังจะระเบิด

“เกิดอะไรขึ้น ผู้ชายคนนั้นพาเฉินฮวนฮวนออกไป?”

“เขายังจับมือของเฉินฮวนฮวนด้วย หรือว่าพวกเขาจะรู้จักกัน?”

“เชี่ย อย่าบอกนะว่าผู้ชายคนนั้นเป็นแฟนเฉินฮวนฮวน พระเจ้า!”

“เป็นไปไม่ได้ เขาไม่ได้ปกป้องเฉินฮวนฮวนเลย ไม่ดูเหมือนแฟนสักนิด หรือว่าจะพาเฉินฮวนฮวนไปตักเตือน?”

“จริงด้วย เขาเป็นผู้บริหารระดับสูงของบริษัทหวาเถิงไม่ใช่เหรอ? ก็คงไปตักเตือนเฉินฮวนฮวนแหละ!”

“ใช่ใช่ใช่ คงเป็นอย่างนั้น เขามีสิทธิ์ไล่ครูซวนออก เขาคงเป็นผู้ถือหุ้นรายใหญ่ของบริษัทหวาเถิง”

“เป็นไปไม่ได้ที่เฉินฮวนฮวนจะเป็นแฟนเขา มิฉะนั้น ทำไมถึงไม่มีสิทธิพิเศษอะไรเลย?”

...

ทุกคนกำลังพูดคุยกันไม่หยุด แต่หลินอวี่หยางและติงเซียงยืนบื้ออยู่ที่เดิม

ในเวลานี้ เฉินเสี่ยวอวี่เพื่อนร่วมห้องของหลินอวี่หยาง วิ่งเข้ามาจับมือเธอแล้วถามว่า: "หยางหยาง เธอรู้จักผู้ชายคนนั้นใช่ไหม? เขาเป็นใครกันแน่? เมื่อกี้เหมือนเธอเรียกเขาว่าอาเฟิง?"

“จริงด้วย หยางหยาง เหมือนเรียกเฟิงกับชวนอะไรสักอย่าง เป็นชื่อของเขาหรือเปล่า? เขารู้จักกับเฉินฮวนฮวนเหรอ?” จางถิงถามด้วยความสงสัย

หลินอวี่หยางขมวดคิ้วและสีหน้าตกใจบนใบหน้าของเธอ เธอโบกมือและกล่าวว่า: "พวกเธอสองคนเงียบๆหน่อย ให้ฉันสงบสติอารมณ์ก่อน"

ติงเซียงได้สติกลับมา และอดไม่ได้ที่จะถามว่า: "หยางหยาง ทำไมฉันถึงรู้สึกว่าเฟิงหานชวนรู้จักเฉินฮวนฮวน?"

ติงเซียงรู้จักตัวตนของเฟิงหานชวนมาก่อน เพราะหลินอวี่หยางเคยพูดถึงเขา แต่เมื่อเห็นตัวจริงอีกครั้งในวันนี้ มันรู้สึกแตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง

เธอเกือบจะสูญเสียจิตวิญญาณ

"เป็นไปไม่ได้ ฮวนฮวนไม่รู้จักเฟิงหานชวนอย่างแน่นอน แต่ว่า... " หลินอวี่หยางเหยียดมือออกและเกาศีรษะพูดอย่างสงสัย: "แต่ว่าฉันไม่เข้าใจ ทำไมเฟิงหานชวนถึงพาฮวนฮวนออกไปคนเดียว?"

“หยางหยาง เธอรู้จักเฟิงหานชวน ถ้างั้นเธอตามไปดูสิ” ติงเซียงพูดอย่างหมดความอดทน เธออยากรู้ว่าเฟิงหานชวนพาเฉินฮวนฮวนออกไปมันเกิดอะไรขึ้น

“ไม่ไม่ไม่ ไม่ได้ รอให้ฮวนฮวนกลับมาดีกว่า ฉันไม่กล้า...” หลินอวี่หยางส่ายหัวทันที

ติงเซียงอดสงสัยไม่ได้ เพราะหลินอวี่หยางเป็นคนที่กล้าหาญไม่เคยกลัวอะไรมาก่อน แต่ทำไมถึงกลัวเฟิงหานชวน?

“เฟิงหานชวนน่ากลัวมากเหรอ?” ติงเซียงถามอีกครั้ง

“ไม่ใช่ว่าน่ากลัว แค่รู้สึก...เป็นคนน่าขนลุก ฉันไม่กล้าคุยกับเขาเยอะ” เป็นเรื่องยากที่หลินอวี่หยางจะแสดงด้านกลัวออกมา

ติงเซียงก็ทำอะไรไม่ถูกเช่นกัน เธอรู้สึกราวกับว่ามดนับพันกำลังคืบคลานอยู่ในใจ เธออยากรู้ว่าเฟิงหานชวนจะพูดอะไรกับเฉินฮวนฮวน

ถ้าทั้งสองคนไม่เคยรู้จักกันมาก่อน เพราะความปั่นป่วนของคุณนายซวน ทำให้เฉินฮวนฮวนบังเอิญเข้าตาเฟิงหานชวน งั้น... ติงเซียงไม่อยากให้มันเป็นแบบนี้

เพราะเธอตกหลุมรักเฟิงหานชวน

...

เฟิงหานชวนพาเฉินฮวนฮวนไปที่ห้องรับรอง

ห้องทำงานของหนีซวงกำลังจะจัดการกับเรื่องของซวนเลี่ยง ดังนั้น เฟิงหานชวนจึงไม่พาเฉินฮวนฮวนไปที่ห้องทำงานของหนีซวง

มาถึงห้องรับรอง เฟิงหานชวนปิดประตู แล้วดึงเฉินฮวนฮวนไปที่โซฟา กดไหล่ของเธอ บังคับให้เธอนั่งลง

“คุณพาฉันมาที่นี่คนเดียว คุณต้องการจะพูดอะไร?” ใบหน้าของเฉินฮวนฮวนนิ่งมาก และเสียงของเธอก็สงบ

สำหรับความห่างเหินของเธอ เฟิงหานชวนได้เตรียมใจมาพร้อมแล้ว หลังจากที่เฉินฮวนฮวนรู้เรื่องเกี่ยวกับบลูส์คลับในคืนนั้น เธอไม่ร้องไม่โวยวายก็ถือว่าไม่เลวแล้ว

“รอผมสักครู่” หลังจากที่เฟิงหานชวนพูดคำเหล่านี้ เขาก็เปิดประตูอีกครั้งและออกจากห้องรับรอง

เมื่อมองไปที่ประตูสีน้ำตาลที่ปิดอยู่ เฉินฮวนฮวนขมวดคิ้วเล็กน้อย เธอไม่เข้าใจว่าเฟิงหานชวนพาเธอมาที่นี่แล้วออกไป มันหมายความว่าอะไร?

อย่างไรก็ตาม เขาบอกว่ารอเขาสักครู่ เขาก็คงจะกลับมา

เฉินฮวนฮวนก้มหน้า มองรองเท้าของเธอ ตกอยู่ในความงุนงง

ไม่นาน ประตูก็เปิดออก ชายคนนั้นก็เดินเข้ามาพร้อมกับกล่องยาเล็กๆ

เขาวางกล่องยาลงบนโต๊ะ จากนั้นนั่งยองๆต่อหน้าผู้หญิง หยิบยาออกจากกล่องยา บีบยาสีขาวออกมา แล้วทาบนแก้มของผู้หญิง

เฉินฮวนฮวนรู้สึกเย็นที่แก้มของเธอ และการเคลื่อนไหวที่อ่อนโยนของชายคนนั้น ทำให้เธอตกตะลึงโดยไม่รู้ตัว ไม่ขยับ นั่งนิ่งอย่างเชื่อฟัง ปล่อยให้เฟิงหานชวนทายาบนแก้มที่บวมของเธอ