อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย นิยาย บท 185

ตอนนี้หลินอวี่หยางโมโหมาก

เธอไม่คิดว่าเฉินฮวนฮวนจะเคยถูกแฟนเก่าทำร้าย แม้จะเป็นเพราะแฟนเก่า หลังจากนี้ไปเธอก็ไม่อยากมีความรักแล้ว

นั่นแสดงให้เห็นว่าเฉินฮวนฮวนถูกผู้ชายคนนั้นทำร้ายมากแค่ไหน!

นี่เป็นเรื่องร้ายแรงมากเรื่องหนึ่ง!

“หยางหยาง เธออย่าตกใจเลย…” เฉินฮวนฮวนเพียงอยากล้มเลิกความคิดที่หลินอวี่หยางจะจับคู่เธอกับเฉินเฟยหยาง แต่คิดไม่ถึงว่าหลินอวี่หยางจะโมโหขึ้นมาเพราะเรื่องนี้

ทำไมต้องเอาเจ้าหมอนั่นมารุมทำร้ายด้วย

ใบหน้าของเฟิงหานชวนผุดขึ้นมาในหัวของเฉินฮวนฮวน ตามมาด้วยร่างกายกำยำสูงใหญ่ของเขา ภาพลักษณ์เช่นนี้ของเขา ดูเหมือนจะไม่ค่อยใกล้เคียงกับเจ้าหมอนั่นเลยใช่ไหม

พูดตามตรงเลยว่า เฟิงหานชวนเป็นผู้ชายเฮงซวย!

แม้ว่าเฟิงหานชวนจะช่วยเหลือเธอมากมาย แต่ผู้ชายที่เหยียบเรือสองแคมอย่างเฟิงหานชวน ทั้งห่วยแตกทั้งน่ารังเกียจจริงๆ ต่างอะไรกับเยี่ยจิ่งเฉิน!

“ฮวนฮวน ฉันจะไม่ตกใจได้ยังไง นึกถึงก่อนหน้านี้เราไม่รู้จักกัน ฉันไม่สามารถอยู่ข้างๆ เธอปกป้องเธอได้ แต่ตอนนี้ฉันอยู่ข้างเธอแล้ว ความคับข้องใจที่เธอได้รับ ฉันจะช่วยเธอเอาคืน!” หลินอวี่หยางตบหน้าอกของตัวเอง และกล่าวอย่างผึ่งผาย ดูเหมือนว่ามีคุณธรรมน้ำมิตรภาพเป็นอย่างมาก

ทันใดนั้น ขอบตาของเฉินฮวนฮวนร้อนผ่าว ในใจรู้สึกตื้นตันใจเป็นอย่างมาก เสียงของเธอก็สะอึกสะอื้นขึ้นมา “หยางหยาง…”

เฉินฮวนฮวนรู้สึกว่าตัวเองและหลินอวี่หยางหากไม่ทะเลาะกันก็คงไม่รู้จักกันจริงๆ ในเวลาสั้นๆ เพียงหนึ่งสัปดาห์ ราวกับพวกเธอเป็นเพื่อนกันมานานหลายปีแล้ว

“ฮวนฮวน อย่าทุกข์ใจเลยนะ รอฉันออกไปช่วยเธอแก้แค้น ฉันจะพาเธอไปอธิบายกับคุณน้าหวังให้ชัดเจนก่อน” ขณะที่พูด หลินอวี่หยางก็จูงมือเฉินฮวนฮวน และพาเธอเดินลงไปชั้นล่าง

เมื่อทั้งสองคนมาถึงฝ่ายหอพัก คุณน้าหวังกำลังจะเข้านอน เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นขัดจังหวะเสียก่อน

เธอสวมชุดนอนเดินออกมาเปิดประตู เมื่อเห็นว่าตรงหน้าเป็นหลินอวี่หยาง เธอก็โบกมือไปมา และกล่าวว่า “ดึกมากแล้ว ใช้โทรศัพท์ไม่ได้แล้ว รีบกลับไปนอนเถอะ”

“คุณน้าหวัง ฉันไม่ได้มาใช้โทรศัพท์ค่ะ ฉันพาเฉินฮวนฮวนมาแก้ข่าว” หลินอวี่หยางกล่าว พร้อมกับดันเฉินฮวนฮนมายืนตรงหน้าคุณน้าหวัง

เฉินฮวนฮวนโค้งคำนับให้คุณน้าหวังหนึ่งครั้ง และกล่าวอธิบายว่า “คุณน้าหวัง ฉันกับเฉินเฟยหยางไม่ใช่อย่างที่คุณน้าคิดนะคะ ตอนกลางคืนอาจารย์หนีให้ฉัน…”

เฉินฮวนฮวนเล่าต้นสายปลายเหตุให้คุณน้าหวังฟังอย่างจริงจัง

“ไอโยว ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง ฉันคิดว่าเธอกับเฉินเฟยหยาง…ฉันคิดมากเอง เธอก็อย่าถือสาเลยนะ หลิวเฟยเฟยมาคุยกับฉัน ฉันก็พูดไปเรื่อยไม่กี่ประโยคหรอก” คุณน้าหวังโบกมือไปมาด้วยความขัดเขินเล็กน้อย

แม้ว่าเธอจะยังเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง ทว่าเธอก็อายุมากแล้ว เธอยังซุบซิบนินทาเรื่องของเด็กสาว และยังถูกเด็กสาวมาอธิบายถึงหน้าประตู ความจริงแล้วเธอเองก็รู้สึกขัดเขินทำตัวไม่ถูกเล็กน้อย

“ไม่เป็นไรค่ะคุณน้าหวัง ฉันกลัวคุณน้าจะเข้าใจผิด ฉันก็เลยมาอธิบายให้คุณน้าฟังโดยเฉพาะ” เฉินฮวนฮวนไม่ได้ตั้งใจจะมากล่าวโทษคุณน้าหวังอยู่แล้ว เธอเพียงต้องการมาบอกความจริงเท่านั้น

ไม่เช่นนั้น เมื่อข่าวอื้อฉาวแพร่กระจายมากขึ้นเรื่อยๆ จะอธิบายได้ยาก ข่าวลือที่พูดต่อๆ กันจนคนเชื่อว่าเป็นเรื่องจริงเช่นนี้ เธอเคยมีประสบการณ์ด้วยตัวเองมาแล้ว

“ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร ฉันเข้าใจผิดเอง ฉันจะไม่พูดส่งเดชอีก พวกเธอรีบกลับไปพักผ่อนเถอะ” คุณน้าหวังโบกมือไปมา และรีบปิดประตู

เฉินฮวนฮวนถอนหายใจด้วยความโล่งใจที่ยุติต้นตอข่าวลือได้ทันเวลา

เรื่องของเธอและเฉินเฟยหยางในคืนนี้ มีเพียงคุณน้าหวังและหลิวเฟยเฟยเท่านั้นที่รู้ เธอสามารถห้ามปรามคุณน้าหวังได้แล้ว และจุดอ่อนของหลิวเฟยเฟยก็อยู่ในมือ เธอไม่เอาไปพูดส่งเดชอย่างแน่นอน

ดังนั้น เรื่องนี้ถือว่าจบลงแล้ว หลังจากนี้เธอระมัดระวังตัวและรักษาระยะห่างกับเฉินเฟยหยางก็ไม่มีเรื่องอะไรแล้ว

“หยางหยาง พวกเรากลับไปนอนกันเถอะ” ตอนนี้เฉินฮวนฮวนรู้สึกผ่อนคลายลงไม่น้อย เธอหันกลับมาบอกหลินอวี่หยาง