เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 825

บทที่824 ความรู้สึกพิเศษ

คำถามนี้…

เย่โม่เซินหรี่ตามองพิจารณาผู้หญิงที่ยืนอยู่ตรงหน้าตนเอง

คำถามนี้ฟังดูแล้วเหมือนกำลังหยอกล้อเขา แต่สีหน้าจริงจังและเคร่งเครียดของเธอ ไม่เหมือนกำลังหยอกล้อเขาอยู่เลย

เพราะอะไรกัน

สุดท้ายเย่โม่เซินก็มองหน้าเธอด้วยแววตาแปลกใจ “รู้สึกยังไงเหรอ”

เสียงของเขาทุ้มต่ำ แล้วเขาก็ประคองท้ายทอยของเธอแล้วถาม

หานมู่จื่อไม่ทันได้สังเกตเห็นแววตากรุ้มกริ่มของเขา คิดแต่เรื่องกระตุ้นความทรงจําของเขา เธอจึงถามอย่างดื้อดึง “คุณยังจะถามอีก หรือว่าคุณมีความรู้สึกพิเศษหรือเปล่าคุณเองก็ไม่รู้ตัว”

ความรู้สึกพิเศษอย่างนั้นเหรอ

เย่โม่เซินนิ่งคิดสักพัก ตอนที่จูบเธอครั้งแรก ตอนนั้นในสมองของเขาเหมือนมีภาพเหตุการณ์บางอย่างผุดขึ้นมา

แต่ยังไม่ทันที่เขาจะเห็นละเอียด ภาพเหตุการณ์พวกนั้นก็หายไปแล้ว มันเร็วจนเขาเห็นอะไรไม่ชัดเจน

แต่ว่า มีแค่ครั้งนั้นครั้งเดียว หลังจากนั้นก็ไม่มีความรู้สึกแบบนั้นอีกเลย

พอคิดได้แบบนั้น เย่โม่เซินก็ยกยิ้ม “ถ้าหากนั่นถือเป็นความรู้สึกพิเศษ งั้นก็มีครับ”

แน่นอนว่ามีคำพูดบางคำเขาไม่ได้พูดออกไป เพราะกลัวว่าจะทำให้ผู้หญิงที่มองเขาอย่างจริงจังตกใจจนหนีเขาไป

ที่จริงแล้วตอนที่จูบกับเขา ความรู้สึกของเขารุนแรงมาก… อยากจะได้เพิ่ม อยากจะกลืนกินเธอไปทั้งตัว

“รู้สึกพิเศษยังไงคะ”

หานมู่จื่อดวงตาเป็นประกาย เธอคว้าชายเสื้อของเย่โม่เซินไว้แน่น “บอกมาเร็วๆสิคะ รีบบอกสิคะ”

พอเห็นท่าทางตื่นเต้นของเธอ สีหน้าของเย่โม่เซินก็เคร่งขรึม ก่อนจะก้มตัวลงมากระซิบที่ข้างหูของเธอ

ใบหน้าที่ยิ้มแย้มของหานมู่จื่อ พอได้ยินคำพูดของเย่โม่เซินแล้ว รอยยิ้มของเธอก็แข็งเกร็ง ก่อนจะหน้าแดงขึ้นมา แล้วมองหน้าเขาอย่างมึนงง

“ฉัน… ฉันไม่ได้จะให้คุณพูดถึงเรื่องนี่…”

เย่โม่เซินพูดเสียงแหบพร่า “แล้วพูดเรื่องไหน”

หานมู่จื่อ “…”

พอจ้องหน้าเขาได้สักพัก หานมู่จื่อก็ต้องยอมแพ้ ไม่ถามต่อ ถ้าหากเขารู้สึกจริงๆล่ะก็ เขาควรจะเป็นคนถามเธอ ไม่ใช่รอให้เธอถามเขาเอง

แต่เธอโมโหจริงๆนะ เธอทำถึงขนาดนี้แล้วยังกระตุ้นเขาไม่ได้ แล้วเธอจะกระตุ้นความทรงจําของเขายังไงล่ะ หานมู่จื่อกำลังครุ่นคิด คนที่เย่โม่เซินให้ความสำคัญ ดูเหมือนจะมีแค่แม่ของเขา ส้งอานและเธอกับลูก

ในขณะที่กำลังคิดอยู่ โทรศัพท์ของเย่โม่เซินก็มีสายเรียกเข้า

เขาหยิบโทรศัพท์ออกมาดู ก่อนจะเปลี่ยนเป็นโหมดปิดเสียง

หานมู่จื่อเม้มปาก “ทางบ้านของคุณโทรมาเรียกคุณกลับบ้านแล้วใช่ไหมคะ งั้นคุณรีบกลับเถอะค่ะ”

เย่โม่เซินเก็บโทรศัพท์ แล้วมองมาทางเธอด้วยแววตาลุ่มลึก

“ไม่ให้ผมอยู่ต่อเหรอ”

หานมู่จื่อก้มหน้าลง “อยู่ต่อยังไงล่ะ ก็ทางบ้านคุณ…”

“ขอแค่คุณอยากให้ผมอยู่ต่อ คืนนี้ผมก็จะอยู่กับคุณ”

ไม่ เธอไม่อยาก

แค่เขาอยู่กับเธอเดี๋ยวเดียวทางบ้านของเขาก็โทรตามถึงขนาดนี้แล้ว ถ้าหากเขาอยู่กับเธอทั้งคืนจริงๆ ทางตระกูลยู่ฉือคงจะอาละวาดจนบ้านแตก

ถึงเวลานั้นแล้วเธอยังติดต่อส้งอานไม่ได้ คุณท่านยู่ฉือคงจะมาอาละวาดเธอถึงที่นี่แน่นอน

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่