เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 826

บทที่825 ทำอะไรตามใจตัวเอง

“อย่าเป็นห่วงเลย ทางฝั่งฉันไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงหรอก เธอดูแลตัวเองกับเสี่ยวหมี่โต้วให้ดีก็พอแล้ว”

เสียวเหยียนแก้มป่องอย่างไม่ชอบใจ “ใครจะยอมเชื่อเธอ ถ้าไม่เกิดเรื่องขึ้นจริงๆเธอคงไม่ติดต่อหาคุณน้าส้งอานแบบนี้แบบนี้

“ฉันติดต่อหาท่าน เพราะคิดว่าท่านเป็นญาติผู้ใหญ่ของโม่เซิน แค่อยากให้เธอมาเพื่อกระตุ้นความทรงจำของโม่เซินเท่านั้นเอง ไม่มีอะไรหรอก”

พอเธอพูดแบบนี้ เสี่ยวเหยียนก็ไม่สงสัย “จริงเหรอ แค่นั้นจริงๆเหรอ”

หานมู่จื่อถอนหายใจ “ฉันมีแค่วิธีนี้วิธีเดียวแล้วล่ะ หรือว่าเธอจะมีแผนอื่นที่ดีกว่า”

เสี่ยวเหยี่ยน “มะ ไม่มี”

ทั้งสองคนคุยกันสักพัก เสี่ยวเหยียนก็ถามขึ้นมาอีก “นี่ก็ใกล้จะปีใหม่แล้ว เธอจะไม่กลับมาอยู่เป็นเพื่อนเสี่ยวหมี่โต้ว และทุกคนจริงๆเหรอ”

พอได้ยินแบบนี้ หานมู่จื่อก็เริ่มลังเลใจ

เธอเองก็อยากจะกลับไป ไม่มีแม่คนไหนในโลกที่ไม่คิดถึงลูกของตัวเอง แต่ว่า… เธอไม่มั่นใจสถานการณ์ในตอนนี้ว่าจะเปลี่ยนไปยังไง พอได้ยินเสี่ยวเหยียนถาม เธอจึงตอบกลับอย่างนุ่มนวล “ถึงเวลาค่อยว่ากันเถอะ ถ้าหากมีเวลา ฉันจะกลับไปฉลองปีใหม่ด้วยนะ”

ถ้าเป็นเมื่อก่อนเธอจะต้องปฏิเสธออกไปตรงๆแน่นอน แต่ตอนนี้เธอกลับเปลี่ยนวิธีการพูดเป็นอีกแบบ เสี่ยวเหยียนจึงคิดว่าสถานการณ์ทางฝั่งหานมู่จื่อน่าจะดีขึ้นแล้ว ถึงตอนนั้นเธอจะพาเสี่ยวหมี่โต้วไปหาอีกฝ่ายที่นั่นเอง น่าจะดีกว่า

พอคิดได้แบบนี้ เสี่ยวเหยียนก็ยิ้มอย่างพออกพอใจ “งั้นก็ได้ ฉันกับเสี่ยวหมี่โต้ว แล้วยังมีพี่ชายของเธอรอฟังข่าวดีจากเธออยู่นะ”

“อืม”

คฤหาสน์ตระกูลยู่ฉือ

“ไปไหนมา”

หลังจากเย่โม่เซินเดินเข้าประตูมา คนรับใช้ในห้องรับแขกถูกยู่ฉือจินไล่ออกไปหมดแล้ว เหลือก็แต่เขาที่นั่งรออยู่บนโซฟา

พอเย่โม่เซินเดินเข้ามา เขาก็ถามออกไปเสียงแข็ง

เย่โม่เซินหยุดเดิน พอนึกถึงตอนที่อยู่กับหานมู่จื่อ แล้วพ่อบ้านโทรมาพูดถึงอาการของยู่ฉือจิน

ดูท่าทาง คงจะโกหกเขาสินะ เย่โม่เซินเม้มปาก ก่อนจะเดินตรงเข้าไปหายู่ฉือจิน

“มีอะไรครับคุณตา”

ยู่ฉือจินยิ้มเยาะ “แกยังรู้ว่าฉันเป็นตาของแกอยู่อีกเหรอ”

เย่โม่เซินยืนนิ่ง

“แกไปไหนมา หลายวันมานี้ฉันนึกว่าแกทำงานล่วงเวลาอยู่ที่บริษัท แต่พอโทรไปถาม กลับได้รู้ว่าแกเลิกงานตามเวลาทุกวัน ไม่ได้อยู่ที่บริษัท”

เย่โม่เซินเงยหน้าขึ้นมา “ผมโตแล้ว ถึงจะไม่ได้ทำงานอยู่ที่บริษัท ก็มีชีวิตส่วนตัวของตัวเอง หรือว่านอกจากไปทำงานที่บริษัทแล้ว ผมจะต้องอยู่แต่ที่บ้านเท่านั้นหรือไงครับ”

ยู่ฉือจิน “…”

เขาส่งเสียง หึ ออกมา “อยู่ที่บ้านแล้วมันยังไง ตาของแกอายุมากแล้ว แกจะกลับมาอยู่เป็นเพื่อนบ้างไม่ได้หรือยังไง”พูดตามตรง เย่โม่เซินไม่ได้รู้สึกผูกพันกับคุณตาตรงหน้าสักเท่าไหร่ ถึงแม้ตอนที่ลืมตาตื่นขึ้นมาท่านจะบอกว่าเป็นคุณตาของเขา แล้วยังใส่ข้อมูลความทรงจําให้เขา จนเขาเชื่อ

แต่เย่โม่เซินกลับไม่รู้สึกผูกพัน โดยเฉพาะตอนที่ท่านพยายามย้ำเตือนเขา คิดจะให้เขาแต่งงานกับตวนมู่เสว่ เย่โม่เซินก็อยากจะอยู่ให้ห่างจากเขา

“ช่างเถอะ เด็กสมัยนี้ ไม่ค่อยอยากจะอยู่กับคนแก่อย่างฉันก็พอไม่แปลก แต่เสี่ยวเสว่เป็นเด็กดีขนาดนั้น เธอถูกตระกูลตวนมู่เลี้ยงดูสั่งสอนมาอย่างดี ทำไมแกถึงได้ปฏิเสธเธอ”