ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 721

บทที่ 721

คำพูดนี้ของจางกุ้ยเฟิน ก็ไปกระตุ้นให้คนรอบๆ เกิดอารมณ์โมโห คนพวกนี้ก็เกิดความโกรธขึ้นมากันใหญ่！

ถึงแม้ทุกคนจะเป็นผู้ต้องหาเหมือนกัน แต่คนที่ถูกขังอยู่ในเรือนจำ ปกติแล้วจะไม่ใช่ผู้กระทำผิดร้ายแรงอะไร และไม่ใช่คนที่มีคดีอุกอาจอะไร ยังพอมีความเห็นใจคนอ่อนแออยู่

พอได้ยินคำพูดของนายหญิงใหญ่เซียว แล้วก็มองเส้นผมที่ขาวโพลนของนายหญิงใหญ่เซียว ก็เลยเชื่อถือในคำพูดของเธอ

จากนั้น ทุกๆ คนก็กล่าวโทษกันขึ้นมา

“แม่แก่ขนาดนี้ยังไม่ดูแลอีก มันช่างเป็นเดรัจฉานจริงๆ เลย”

“ก็ใช่น่ะสิ ตนเองไปอยู่คฤหาสน์หลังละ100ล้าน แต่ไม่เหลือให้นายหญิงสักห้อง ทำไมถึงเป็นคนที่ใจร้ายใจดำอย่างนี้”

“นายหญิงใหญ่ วางใจเถอะ ลูกสะใภ้แบบนี้ สักวันก็จะต้องถูกฟ้าผ่าตาย！”

นายหญิงใหญ่เซียวก็น้ำตาไหลอาบหน้า “ขอบคุณพวกเธอมาก ที่เป็นห่วงและให้กำลังใจฉัน ยัยแก่อย่างฉันไม่คิดเลยว่า อยู่ที่นี่จะได้เจอคนดีๆ แบบนี้！”

จางกุ้ยเฟินก็พูดถอนหายใจว่า “นายหญิงใหญ่ บอกตรงๆ เลยนะ ฉันเห็นคุณ ก็คิดถึงแม่ที่กินยาตายไป คนแก่ก็ไม่ง่ายเลยนะ！ยิ่งมาเจอลูกสะใภ้ที่ไม่กตัญญูยิ่งไม่ง่าย！”

นายหญิงใหญ่เซียวก็พยักหน้า ร้องไห้พูดว่า “เฮ้อ ฉันแค่ถูกคุมขัง15วัน พอ15วันแล้วได้ออกไป ก็ไม่รู้จะต้องทำอย่างไร ไม่มีที่กิน ไม่มีที่นอน หลังจากนั้นหลายเดือน ก็ไม่แน่ว่าจะถูกศาลฟ้องเอาอีก”

จางกุ้ยเฟินรีบพูดว่า “นายหญิงใหญ่ อย่างนั้นคุณก็อยู่ที่เรือนจำไปก่อนดีกว่าอีก พวกเรามีอาหาร3มื้อที่ตรงต่อเวลาทุกวัน กินฟรีอยู่ฟรี ยังไม่ดีกว่าการที่คุณจะออกไปเร่ร่อนตามถนนอีกหรือ?”

นายหญิงใหญ่เซียวได้ยินที่เธอพูดังนั้น ในใจก็สิ้นหวัง

หรือว่าตนเองจะต้องตกอับ ถึงขั้นมาอาศัยกินข้าวในเรือนจำเลยหรือนี่?