ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 745

บทที่ 745

พอได้ยินพ่อพูดว่าจะให้ตนเองไปพบคนรักเก่าด้วย เซียวชูหรันก็ปฏิเสธไปอย่างไม่คิดว่า “หนูไม่ไปค่ะ！”

เซียวฉางควนก็โบกมือ “งั้นก็อย่ามาห้ามไม่ให้เย่เฉินไปกับพ่อ ถึงอย่างไรแกคนใดคนหนึ่งก็ต้องไปกับพ่อ”

“นี่พ่อ........” เซียวชูหรันโมโหมาก ถามเอาเรื่องว่า “กินข้าวกับเพื่อนมันสำคัญ หรือว่าแม่สำคัญ ในใจพ่อแยกไม่ออกหรือคะ? ”

เซียวฉางควนก็ตอบว่า “แยกออกสิ ก็กินข้าวกับเพื่อนเก่าสำคัญกว่าไงล่ะ！”

“นี่พ่อ.........”

ถึงแม่เซียวชูหรันจะไม่ค่อยโมโห แต่ว่าตอนนี้โมโหจนแทบจะระเบิด

ตอนนี้เซียวฉางควนก็พูดอย่างไม่สนใจอะไรว่า “ชูหรัน แกต้องเข้าใจนะว่า บนโลกนี้ อย่ามัวอะไรก็ตามแม่แก บ้านนี้มี4คน พ่อกับแม่แกมีความต้องการที่ต่างกัน แกจะไปเข้าทางแม่แก แต่จะมาบังคับพ่อไม่ได้ จะมาบังคับเย่เฉินให้เข้าทางแม่แกก็ไม่ได้ พวกเราไม่มีชีวิตของตนเองหรือไง? พวกเราไม่มีความต้องการของตนเองหรือไง? ”

พอพูดถึงตรงนี้ เซียวฉางควนก็พูดอย่างมีอารมณ์ว่า “หรือว่าถ้าแม่แกยังไม่กลับมา พ่อก็จะไม่สามารถไปทำอย่างอื่นได้เลยหรือไง จะต้องไปหาแม่แกเท่านั้นหรือ? งั้นถ้าทั้งชีวิต แม่แกไม่กลับมาล่ะ พ่อก็ไม่ต้องทำอย่างอื่นเลยสิ ตามหาแม่แกไปจนตายเลยรึไง? ถ้าเป็นแบบนั้นล่ะก็ พ่อยอมออกไปจากบ้านนี้เสีย จะต้องมาเสียเวลาแบบนี้ทำไมกัน? ”

เซียวชูหรันก็ใบ้กิน พูดไม่ออก

ถึงแม้เธอจะรู้ว่าที่พ่อพูดมานั้น เป็นเหตุผลมั่วๆ แต่ก็ไม่ยอมรับไม่ได้ว่า ในคำพูดนี้ก็มีเหตุผลอยู่บ้าง

พ่อถูกแม่กดขี่มาหลายปี ตอนนี้แม่หายตัวไป สำหรับเขาแล้ว น่าจะเป็นการผ่อนบรรเทาแบบหนึ่ง และเป็นการปลอดปล่อยอีกอย่างหนึ่ง

ภายใต้สถานการณ์ที่ทำอะไรไม่ได้ เธอก็ได้แต่พูดยอมไปว่า “พ่อจะไปสังสรรค์กับเพื่อน หนูไม่ว่าค่ะ แต่ว่าหลังจากเสร็จแล้ว พ่อต้องมาช่วยหนูตามหาแม่ด้วย！”