ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 747

บทที่ 747

8โมงกว่าแล้ว เย่เฉินก็ขับรถ พาพ่อตาผู้ใจร้อนออกไปจากบ้าน

อีก2ชั่วโมง กว่าเที่ยวบินจะมาถึง แต่เซียวฉางควนรอไม่ได้แล้ว

พอออกไปจากTomson Riviera เขาก็รีบถามเย่เฉินว่า “ไอ้ลูกเขยคนดี รู้ไหมว่าที่ไหนมีดอกไม้ขายบ้าง? พ่อจะซื้อดอกกุหลาบติดไม้ติดมือไปเสียหน่อย”

เย่เฉินตอบว่า “พ่อครับ เธอมีลูกมาด้วยนะครับ ไปให้ดอกกุหลาบต่อหน้าลูกเธอ ไม่เหมาะมั้งครับ? ”

เซียวฉางควนก็ครุ่นคิด แล้วก็พยักหน้าพูดว่า “แกก็พูดถูก งั้นก็เตรียมดอกไม้ธรรมดาก็แล้วกัน”

เย่เฉินก็ตอบว่า “ผมรู้จักร้านขายดอกไม้ครับ ไม่ไกลนัก พวกเราไปซื้อกันก่อนเถอะครับ”

พอถึงร้านขายดอกไม้ เย่เฉินจ่ายไป500หยวน ให้ทางร้านจัดดอกไม้ที่สื่อถึงความเป็นมิตรภาพที่ดีต่อกัน แล้วก็พาเซียวฉางควนกลับขึ้นรถมา

เซียวฉางควนหยิบช่อดอกไม้ขึ้นมาดู ในใจก็ตื่นเต้นอย่างมาก ยิ้มพูดว่า “เจ้าของร้านนี้ฝีมือไม่เบา ดอกไม้นี้ดูหรูหราไม่เบา！เชื่อว่าเหม่ยฉิงจะต้องชอบแน่！”

เย่เฉินก็ยิ้มเบาๆ ในใจก็คิดว่า พ่อตาตัวเองคนนี้ คงจะกลับไปเป็นวัยรุ่นอีกครั้งจริงๆ ถ้าหานเหม่ยฉิงยังรู้ดีกับเขาล่ะก็ ไม่แน่ว่าทั้งสองคนอาจจะได้อยู่ด้วยกัน

พอคิดถึงจุดนี้ เย่เฉินก็รู้สึกเข้าใจหัวอกของพ่อตาตัวเอง

ไม่มีทางเลือก เพื่อภรรยาตนเองแล้ว ตนเองไม่สามารถทำให้หม่าหลันหายไปจากโลกนี้ได้แน่ ดังนั้น ถึงแม้ตอนนี้พ่อตาจะไปพบคนรักเก่าอย่างดีใจ แต่พอหลังจากนี้หม่าหลันถูกปล่อยออกมา วันเวลาที่เจ็บปวดของเขาก็จะเริ่มขึ้นอีกครั้ง

ถ้าหม่าหลันรู้ว่าหานเหม่ยฉิงกลับมาแล้ว ก็ไม่รู้ว่าจะต้องโวยวายขนาดไหน พอถึงตอนนั้นชีวิตของเซียวฉางควน ก็กลัวว่าจะลำบากกว่าก่อนหน้านี้เสียอีก

แต่ว่าประโยคพวกนี้ เย่เฉินไม่ได้บอกกับพ่อตา เพราะเขากำลังตื่นเต้นอยู่ ก็ให้เขาได้เสพสุขกับชีวิตอิสระ และความสุขกับคนรักเก่า ก่อนที่หม่าหลันจะออกมาก็แล้วกัน！

ในตอนนี้ เซียวฉางควนก็ถามว่า “เอ้อเย่เฉิน ที่โรงแรมป๋ายจินฮ่านกง แกจองที่ดีๆ แล้วหรือยัง? ”