บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 210
ระหว่างทาง ฉินเทียนค่อนข้างร้อนใจ เกรงว่าจะดึกเกินไป
เนื่องจากหลินเซวี่ยแอบส่งข้อความมารายงาน ซูซูอยู่กับหลิวหรูยู่ ทางนั้นถ่ายโฆษณาเสร็จเรียบร้อยแล้ว
ตอนนี้ เตรียมตัวจะกลับมาแล้ว
เขาเหยียบคันเร่งอย่างไม่ตั้งใจ ความเร็วของรถไปถึงร้อยกว่าแล้ว
เหลิ่งเฟิงและทีมหมาป่าเดียวดาย รวมทั้งทหารใหม่ยี่สิบนายที่เพิ่งรับสมัครที่อยู่ด้านในรถตู้ ยังคิดว่าด้านหน้ามีการสู้รบอะไร
เหยียบคันเร่ง ตามอยู่ด้านหลังติดติด
ในที่สุด ก็มาถึงประตูใหญ่อุทยานมังกร
บอดี้การ์ดที่รับผิดชอบเฝ้ายามไม่รู้จักรถแลนด์ครุยเซอร์คันนี้ ก้าวเข้ามาขวางทาง เมื่อเห็นฉินเทียน จึงรีบปล่อยไป
ฉินเทียนเอ่ยถาม: “คุณผู้หญิงกลับมาหรือยัง?”
“รายงานคุณผู้ชาย!”
“รถของคุณผู้หญิงเพิ่งจะเข้าไปเมื่อครู่ครับ!”
ฉินเทียนถอนหายใจ แล่นรถพุ่งเข้าไป
แลนด์โรเวอร์ค่อยๆจอดที่หน้าประตูคฤหาสน์ช้าๆ ซูซูที่นั่งอยู่ด้านหลังใบหน้าเต็มไปด้วยความเหนื่อยล้า เกือบจะนอนหลับไปแล้ว
“ประธานซู ถึงบ้านแล้วค่ะ” จนกระทั่งหลี่เซวี่ยเอ่ยเตือน ซูซูถึงได้สติกลับคืนมา
เธอหาวนอน กล่าว: “หลินเซวี่ย ลำบากเธอแล้ว รีบไปพักผ่อนเถอะ”
“พรุ่งนี้ยังต้องยุ่งอีกวันหนึ่ง”
เธอเปิดประตูลงรถ มองเห็นรถสองสามคันขับพุ่งเข้ามาจากไกลๆ อดไม่ได้ที่จะตกใจ
รถด้านหลังที่กำลังไล่กวด เธอยังนึกว่า รถแลนด์ครุยเซอร์สีขาวด้านหน้าคันนี้ กระทำความผิดอะไร
จนกระทั่งรถยนต์จอดอยู่ด้านหน้า ฉินเทียนกระโดดออกมา เธอนิ่งอึ้งไปครู่หนึ่ง กล่าว: “ซื้อรถใหม่แล้ว?”
ฉินเทียนถอนหายใจ กล่าว: “คุณภรรยา คุณไปพักผ่อนก่อน ผมจะไปทำอาหารเดี๋ยวนี้”
“เหลิ่งเฟิง!”
“ครับผม!”
“ยกปลาลงมา ให้คุณผู้หญิงดู!”
“ครับผม!”
เหลิ่งเฟิงและชายหนุ่มสองสามคน ยกถังน้ำขนาดใหญ่ถังหนึ่ง ยิงฟันแล้วเดินเข้ามา
“ไปเอาปลามากมายขนาดนี้มาจากที่ไหน?”
“พวกคุณไปทำอะไรมา?” ซูซูเอ่ยถามอย่างสงสัย
เหลิ่งเฟิงยิ้มยิงฟันกล่าว: “พี่สะใภ้ นี่ไม่ใช่ว่าเป็นเพราะพี่เทียนรู้ว่าพี่ชอบกินปลา ปลาที่เพาะเลี้ยงไม่อร่อย จึงพาพวกผม ไปตกปลาที่ริมแม่น้ำด้วยตัวเอง”
ซูซูอดไม่ได้ที่จะอ้าปากค้าง
เมื่อเห็นฉินเทียนและเหลิ่งเฟิงรวมถึงคนอื่นๆ บนตัวเต็มไปด้วยดินโคลน อดไม่ได้ที่จะกล่าวอย่างประหลาดใจ: “คุณคงไม่ได้จะบอกฉันว่า คุณพาพวกเขาไปตกปลามาทั้งวันหรอกมั้ง?”
“พวกคุณไม่มีธุระต้องทำหรือ?”
ฉินเทียนยิ้มกล่าว: “ทำให้คุณภรรยามีความสุข ก็คือธุระของผม”
“ซื้อรถใหม่ ก็เพื่อไปตกปลา”
“คุณภรรยาคุณดู ผมตกปลากะรังยักษ์ได้ตัวหนึ่ง!”
“อีกประเดี๋ยวนึ่งซีอี๊วให้คุณทาน”
พูดไป ยื่นมือของตัวเองออกไป จับปลากะรังออกมาจากถังน้ำ ปลาใหญ่ดิ้นไปมา ดิ้นจนใบหน้าของฉินเทียนเต็มไปด้วยน้ำ
ซูซูเมื่อเห็นว่าฉินเทียนชายหนุ่มร่างใหญ่คนหนึ่งแบบนี้ ในเวลานี้กำลังจับปลา สีหน้าที่แสดงออกบนใบหน้า ก็เหมือนกับเด็กชายตัวน้อยที่ได้ทำเรื่องดี หวังว่าจะได้รับคำชมเชยจากคุณครู
เธอกลืนไม่เข้าคายไม่ออก แต่ว่าภายในใจก็รู้สึกอบอุ่นทันที กล่าวเสียงอ่อนโยน: “ไม่เข้าท่า!”
“เข้าไปเถอะ!”
พูดไป ก็เดินมุ่งเข้าไปที่คฤหาสน์
“ครับ!”
“คุณภรรยา คุณไปพักผ่อนก่อนเถอะ ผมทำอาหารเสร็จแล้วจะเรียกคุณ!”
พูดไป ฉินเทียนก็ยื่นมือออกไปอีก จับปลาตะเพียนสองตัว ปลากะรังนึ่งซีอิ๊ว ปลาตะเพียนทำน้ำแกง
“เหลิ่งเฟิง ที่เหลือมอบให้แกแล้ว”
“ครับผม!”
“ขอบพระคุณพี่เทียนที่ให้ปลาเป็นรางวัล!”
“พี่น้องทั้งหลาย พวกเราไปตั้งเตาย่างปลาเถอะ!” เหลิ่งเฟิงยิงฟันยิ้มแล้วเอ่ยกล่าว
ฉินเทียนรีบเอ่ยกล่าว: “พี่น้อง แกเข้าใจผิดแล้ว ฉันไม่ได้หมายความว่าแบบนั้น——”
เหลิ่งเฟิงรีบกล่าว: “ผมเข้าใจแล้ว”
“พี่น้องทั้งหลาย ขอบคุณพี่สะใภ้เทียนที่ให้ปลาเป็นรางวัล!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บัญชามังกรเดือด