เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 118
บทที่117 คำพูดเหล่านี้พูดได้เพียงรอบเดียว
เย่โม่เซิน: “...”
ผู้หญิงคนนี้เป็นคนโง่สินะ?
ต้องใช่แน่
ถ้าอย่างนั้นเธอคงไม่ถามคำถามโง่ ๆ ในเวลาอย่างนี้แน่
“นี่ฉันยังแสดงออกไม่ชัดเจนอีกเหรอ?” เย่โม่เซินหรี่ตาลง ริมฝีปากบางเปิดออกเล็กน้อย “หรือว่าเธอมันใสซื่อเกินไป?”
เสิ่นเฉียวอ้าปากค้าง เขาแสดงออก...อะไรเหรอ?
“แม่ผู้หญิงแต่งงานรอบสอง คำพูดบางอย่างฉันจะพูดแค่ครั้งเดียว เธออย่าหวังว่าฉันจะพูดให้เธอฟังเป็นครั้งที่สอง” เย่โม่เซินพูดขึ้นอย่างเย็นชา คำพูดนั้นแฝงไปด้วยความหยิ่งยโส
ดวงตาของเสิ่นเฉียวเบิกกว้างอย่างสงสัย: “อะไรคะ?”
ให้ตายสิ!
เย่โม่เซินมองดูเธอในเวลานี้ที่แสดงสีหน้าอยากรู้อยากเห็นแล้วอยากจะจับคนที่อยู่ตรงหน้ามาตีตูดแรง ๆ สักที เขาพูดในสิ่งที่ไม่สามารถจะพูดออกไปได้หมดแล้ว สุดท้ายเธอก็ไม่ได้ฟังสักนิด
คิดถึงตรงนี้ ริมฝีปากของเย่โม่เซินกระตุกเบา ๆ และเสียงของเขาก็เย็นลงเล็กน้อย
“ดูท่า ในสายตาของเธอคงจะไม่มีฉัน สามีคนนี้อยู่เลยสินะ”
เสิ่นเฉียว: “คุณพูดให้ชัดเจนสิคะ สุดท้ายแล้วคุณหมายความว่ายังไง? ก่อนหน้านี้ฉันนอนที่เตียงหลังเล็กก็สบายดี ทำไมจู่ ๆ จะนอนเตียงเดียวกัน หรือว่าเป็นเพราะฉันกับคุณ...”
คำพูดต่อไปยังพูดไม่ทันจบ ก็ถูกเย่โม่เซินขัดจังหวะอย่างเกรี้ยวกราด: “พอแล้ว!”
ความหงุดหงิดอย่างกะทันหันนั้นน่ากลัว ระหว่างคิ้วและดวงตาของเย่โม่เซินถูกย้อมด้วยความดุดัน
“ไม่รู้อะไรก็อย่าถาม ยายผู้หญิงหน้าโง่ อยากจะนอนเตียงหลังเล็กก็เรียกคนงานให้ย้ายขึ้นมาเองก็แล้วกัน เธอคิดว่าฉันอยากจะนอนร่วมเตียงกับผู้หญิงที่แต่งงานสองครั้งอย่างเธอเหรอ? มันทั้งลดค่า! เสียเกียรติ!
เสิ่นเฉียว: “...”
เย่โม่เซินหมุนล้อวีลแชร์แล้วหันหลังออกไปจากห้อง
หลังจากที่เขาออกไปแล้ว ห้องก็กลับมาเงียบสงบอีกครั้ง เสิ่นเฉียวโกรธจนใจกระเพื่อมแรง ให้สาวใช้ยกเตียงกลับมาคงเป็นไปไม่ได้ แต่ถ้าเขาคิดว่าการนอนกับเธอทำให้ลดค่าและเสียเกียรติแล้ว ถ้าอย่างนั้นเธอก็ไม่อยากจะเสนอหน้าเข้าไป
เธอปูพื้นเอาได้รึเปล่า?
เสิ่นเฉียวออกไปของผ้านวมสองผืนจากสาวใช้ พื้นก็ถูกเช็ดทำความสะอาดหมดแล้ว เธอใช้ผ้านวมสองผืนนั้นปูไปกับพื้น และย้ายเครื่องนอนและของของเธอกลับมา
ทันใดนั้นเครื่องนอนสี่ชิ้นก็ขาดไปสองชิ้น เหลือเพียงผ้าปูและหมอนสีฟ้า มันดูว่างเปล่าไปหมด ดูแล้วร้างอย่างน่าประหลาด
เสิ่นเฉียวจัดการกับของของตัวเองเสร็จแล้วจึงไปอาบน้ำ อาบน้ำเสร็จเธอก็เข้านอนทันที
เธอหลับไปได้ครึ่งทาง ทันใดนั้นก็รู้สึกเหมือนมีคนเลิกผ้าห่มเธอ
เพราะเธอง่วงมาก เธอจึงห่มผ้าไว้แน่นมาก แต่เธอก็ยังรู้สึกว่าผ้าห่มมันถูกเลิกออกอยู่ดี
เสิ่นเฉียวลืมตาขึ้นอย่างรวดเร็ว มันบังเอิญไปชนกับดวงตาที่เย็นชาและลึกล้ำคู่หนึ่ง
เย่โม่เซิน! ! !
“คุณทำอะไรน่ะ” เสิ่นเฉียวถามออกมา
เย่โม่เซินมองเธอด้วยสายตาเย็นชา: “เธอว่าไงล่ะ?”
เสิ่นเฉียวสงบสติอารมณ์ครู่หนึ่งก่อนลุกขึ้นนั่ง กำผ้านวมในมือแน่น “ฉันกำลังนอนอยู่ดี ๆ คุณมาแย่งผ้าห่ม แล้วคุณยังจะมาถามฉันอีก”
เย่โม่เซินหัวเราะคิกคัก: “ผ้านวมเป็นของเธอเหรอ?”
“...”
ก็ได้ เธอหยิบผ้าห่มมาจากเตียงของเย่โม่เซิน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่