เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 173
บทที่172 หล่อนเป็นใครกัน
เสิ่นเฉียวกวาดสายตามองเธอ แต่ไม่ได้ตอบรับ
“แกได้ยินรึเปล่า? ฉันกำลังคุยกับแกอยู่”
ฟังเธอพูดจบ เสิ่นเฉียวก็ยิ้มกริ่ม “คุณตะโกนเสียงดังขนาดนี้ คุณคิดว่าคนอื่นไม่ได้ยินหรือคะ?”
กาวหยุนจ้องเธอด้วยความโมโห “แล้วแกยังไม่ตอบฉันอีก”
“ไม่ใช่ว่ามีเรื่องจะพูดด้วยหรือไงคะ? เร็วหน่อย ฉันอยากจะเลิกงานแล้ว”
กาวหยุนโมโหจนแทนจะทนไม่ไหว อยากจะเดินไปแล้วฉีกเธอให้เป็นชิ้นๆ แต่ว่าคิดถึงแผนของตัวเอง เลยทำได้แค่อดทน
“เรื่องเมื่อก่อนที่พวกเราเคยทำ เป็นฉันที่ผิดเอง ฉันจะมาขอโทษแก”
เสิ่นฉียวนิ่งไปแป๊บหนึ่ง แล้วเลิกคิ้วคิ้วมองอีกฝ่าย เห็นแค่กาวหยุนที่ปั้นหน้าหาเรื่องใส่ แววตาเต็มไปด้วยประกายของความโกรธแค้นที่อยากจะมาจัดการตบให้เธอหน้าหงาย เธอยกยิ้มมุมปาก “คุณกาวมาขอโทษด้วยฉันด้วยสีหน้าท่าทางของคนที่เกลียดกัน ก่อนที่คุณจะพูดประโยคนี้ ฉันนึกว่าคุณแค้นฉันเสียอีก”
“แก!”
“พูดจริงๆนะคะ ฉันไม่สนใจว่าคุณจะมีจุดประสงค์อะไร แต่ว่าพวกเราเป็นแค่พนักงานทั่วไป ถ้าคุณทำร้ายฉันมันไม่มีประโยชน์อะไรหรอกค่ะ ส่วนที่มาขอโทษเรื่องอะไร ระหว่างพวกเราไม่มีอะไรเหมือนกัน คงไม่ต้องพูดอะไรกันอีก ฉันขอตัวก่อน”
พูดจบ เสิ่นเฉียวก็หมุนตัวแล้วเดินจากไป
รอจนเธอเดินไปแล้ว ชุยหมิ่นลี่ก็เดินออกมาจากที่ซ่อนของตัวเอง “กาวหยุน แกอย่าโมโหนะ นังนั่นมันเป็นใครกัน ที่ถึงกับกล้าไม่ยอมรับคำขอโทษจากแก แกวางใจได้ ต่อให้นางไม่เชื่อพวกเรา พวกเราก็มีวิธีที่จะกำจัดนาง”
*
วันเวลาเดินไปอย่างรวดเร็ว แค่กะพริบตาก็มาถึงหนึ่งวันก่อนเปิดม่านกิจกรรมวันครบรอบปี
หานเส่โยวมาหาเสิ่นเฉียว
“ได้ยินมาว่าบริษัทของแกมีงานครบรอบ พอถึงเวลานั้น…. ฉันมาร่วมงานในฐานะญาติของแกได้ไหม?”
“…. เรื่องนี้ฉันก็ไม่เคยได้ยินเหมือนกัน แต่ว่าถ้าเกิดอยากจะเข้ามาร่วม ฉันจะลองถามดูให้ว่าเคยมีเรื่องแบบนั้นบ้างหรือเปล่า”
หานเส่โยวกอดแล้วจุ๊บเธอ “เฉียวเฉียวแกนี่ดีสุดๆไปเลย”
เสิ่นเฉียวก็ยิ้ม “แกมีความสุขก็ดีแล้ว”
แล้วเธอก็นิ่งไป คิดถึง หานชิง พี่ชายของหานเส่โยว
ครั้งก่อนที่ทั้งสองคนเพิ่มกันเป็นเพื่อนบนวีแชท จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่เคยคุยกัน ค่อนข้างน่าอาย ตอนที่เธอกำลังลังเลว่าจะบอกเรื่องนี้กับหานเส่โยวดีไหม เส่โยวกลับผละออกจากตัวเธอแล้วไปเลือกของขวัญ
จริงๆคืนวันนั้นเสิ่นเฉียววางแผนไว้ว่าจะใส่แค่ชุดธรรมดาทั่วไปก็พอแล้ว แล้วทำให้ตัวเองกลืนไปกับฝูงชน
ที่บริษัทเธอมีคนที่ตั้งตัวเป็นศัตรูมากเกินไปแล้ว ที่งานเลี้ยงวันนั้นควรจะแต่งตัวเรียบๆถึงจะดี
แต่ใครจะไปคิดว่าหานเส่โยวจะเลือกชุดราตรีสีแดงให้กับตัวเอง
“นี่มันไม่ดึงดูดสายตาไปหน่อยเหรอ? ไม่เอา” เสิ่นเฉียวปฏิเสธไปตรงๆ
แต่หานเส่โยวกลับรั้งเอวของเธอไว้ แล้วพูดขึ้นเสียงเบา “แกกลัวอะไรล่ะ? แกเป็นถึงคุณนายเย่เชียวนะ ต่อให้วันนั้นเธอมีแต่คนจับตามองแล้วจะยังไง ยังกลัวว่าสถานะของแกจะรับเกียรตินั้นไว้ไม่ได้อีกหรือไง?”
“แต่ว่า....ไม่ได้จริงๆ”
คนในบริษัทไม่มีใครรู้ว่าเธอเป็นภรรยาของเย่โม่เซิน
อีกอย่างเธอกับเย่โม่เซินก็จะต้องหย่ากัน เธอเองก็ไม่ถือว่าเป็นภรรยาของเย่โม่เซิน
“ไม่เป็นไรหรอก ถ้าเกิดว่าแกกังวลเรื่องราคา ฉันซื้อให้เธอ” หานเส่โยวผลักเธอเข้าไปในห้องลองชุด ยังไงก็อยากให้เธอลองสวมออกมาให้เธอดู
เสิ่นเฉียวถือชุดราตรีสีแดงยืนอยู่ในห้องลองเสื้อ จำใจถอดชุดที่สวมอยู่แล้วลองชุดนั้น ในห้องลองเสื้อผ้าไม่มีกระจก พอเสิ่นเฉียวสวมชุดเรียบร้อยแล้วเธอรู้สึกว่าชุดออกจะโป๊เกินไปหน่อย เธอยื้อเวลาอยู่ในห้องลองชุดอยู่พักใหญ่ จนหานเส่โยวที่อยู่ด้านนอกต้องเร่ง
“เฉียวเฉียวเป็นยังไงบ้าง แกออกมาให้ฉันดูหน่อยสิ”
“เส่โยว คือว่า.......”
ประตูห้องลองชุดของเสิ่นเฉียวถูกแง้มออก หานเส่โยวก็เลยรีบเบียดตัวเข้าไปทันที พอเห็นเธอ เธอก็ตะลึงไป
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่